Η Γένεση λέει, για παράδειγμα, ότι η Γη έγινε «τρεις μέρες» πριν συμπληρωθεί το ηλιακό σύστημα και τα άλλα αστέρια. Στη Γένεση (1:16) γράφει ότι στην 4η μέρα από την 6ήμερη δημιουργική εβδομάδα, ο Θεός έκανε τους δυο φωστήρες: τον πιο μεγάλο, που κυβερνάει τη μέρα και τον πιο μικρό, που κυβερνάει τη νύχτα. Την 4η μέρα, επίσης, έπλασε και τα άστρα. Ο πλανήτης Γη φάνηκε στην αρχή, την πρώτη μέρα της δημιουργίας, τρεις μέρες πριν τον ήλιο, το φεγγάρι και τα άστρα.
Η Βίβλος μάς λέει ότι όταν εμφανίστηκε η Γη, ήταν τυλιγμένη στο απόλυτο σκοτάδι (Γέν.1:2). Κι αυτό όχι επειδή δεν υπήρχαν σύννεφα την 1η ημέρα της δημιουργίας. Και δεν υπήρχαν μέχρι τη 2η ημέρα, όταν χώρισε ο Θεός τα μισά νερά πάνω από το στερέωμα. Η γη ήταν τυλιγμένη σε απόλυτο σκοτάδι, γιατί δεν υπήρχε ο ήλιος να τη φωτίζει μέχρι την 4η μέρα που έπλασε τον Ήλιο και τη Σελήνη και τα άστρα.
Πολλοί επιστήμονες σήμερα δεν πιστεύουν ότι μπορεί να συνέβη κάτι τέτοιο. Αυτοί πιστεύουν στη θεωρία της εξέλιξης. Σύμφωνα με αυτήν, πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, περιστρεφόμενα σύννεφα αερίων και αστρικής σκόνης συμπυκνώθηκαν με κάποιο τρόπο και σχημάτισαν τα άστρα και τους πλανήτες. Το κάθε τι γύρω μας ήρθε στην ύπαρξη, όπως λένε, χωρίς να το έχει προσχεδιάσει ο Θεός.
Οι οπαδοί της θεωρίας της εξέλιξης δεν πιστεύουν ότι η Γη εμφανίστηκε πριν τον Ήλιο, τη Σελήνη και τα αστέρια. Νομίζουν ότι χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να σχηματιστεί η Γη. Γι’ αυτό, και η Γη δεν μπορούσε να υπάρξει στην αρχή, αλλά πολύ αργότερα, όταν το σύμπαν διαμορφωνόταν.
Και γιατί οι εξελικτικοί πιστεύουν κάτι τέτοιο; Μήπως τα αποδεικτικά στοιχεία της αστρονομίας και της επιστήμης τους υποχρεώνουν να δεχτούν κάτι τέτοιο; Όχι. Αν μελετήσει κάποιος τα γραπτά των αστρονόμων, θα ανακαλύψει ότι αυτοί δεν έχουν να αποδείξουν κάτι το συγκεκριμένο για την προέλευση του σύμπαντος. Έχουν βέβαια θεωρίες, αλλά δεν έχουν γεγονότα και στοιχεία για να τις θεμελιώσουν.
Για παράδειγμα, αν το ηλιακό μας σύστημα φτιάχτηκε από τη συμπύκνωση αερίων κι αστρικής σκόνης που στριφογύριζαν σαν μια γιγάντια ρόδα πριν δισεκατομμύρια χρόνια, γιατί τότε ο Ήλιος περιστρέφεται τόσο αργά σήμερα; Όταν ένα σύστημα περιστρεφόμενο συμπυκνώνεται και όσο πάει μικραίνει και σχηματίζεται σε σφαίρα, τόσο πιο γρήγορα περιστρέφεται. Ο Ήλιος θα έπρεπε να περιστρέφεται 100 φορές πιο γρήγορα από όσο περιστρέφεται σήμερα.
Επιπλέον, οι πλανήτες του ηλιακού συστήματος κατέχουν το 98% της γωνιακής ταχύτητας, ενώ ο Ήλιος μόνον το 2%. Η γωνιακή ταχύτητα ενός περιστρεφόμενου τροχού είναι μεγαλύτερη αν το εξωτερικό μέρος του τροχού είναι μεγαλύτερο και η περιφέρειά του είναι μακρύτερη από τον άξονά του. Οι πλανήτες μας είναι σαν γιγάντιοι τροχοί που συγκρατούνται από το νόμο της βαρύτητας. Αυτοί οι πλανήτες είναι γιγάντιοι, βρίσκονται σε αφάνταστες αποστάσεις από τον Ήλιο και κινούνται στην τροχιά τους με φανταστικές ταχύτητες. Η Γη χρειάζεται να καλύψει απόσταση 600.000.000 μιλιών για να περιστραφεί σ’ ένα χρόνο γύρω από τον Ήλιο. Έτσι βλέπουμε ότι η γωνιακή κεκτημένη ταχύτητα βρίσκεται στους πλανήτες κι όχι στον Ήλιο. Πώς έγινε κάτι τέτοιο; Κανείς εξελικτικός δεν μπορεί να το εξηγήσει. Κι αυτό είναι ένα μόνον από τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας εξελικτικός επιστήμονας.
Θα πίστευε κανείς ότι, αν όλοι οι πλανήτες ήταν κάποτε μέρος ενός παμμέγιστου περιστρεφόμενου τροχού αερίων και σκόνης, θα έπρεπε όλοι να περιστρέφονται στην ίδια κατεύθυνση. Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει.
Η Αφροδίτη, ο δεύτερος πλανήτης από τον Ήλιο, περιστρέφεται αντίστροφα και αργά γύρω από τον άξονά της, ενώ η κατεύθυνση περιστροφή της γύρω από τον Ήλιο είναι όπως των άλλων πλανητών. Ακόμα πιο εκπληκτικός είναι ο 7ος από τον Ήλιο πλανήτης, ο Ουρανός, περιστρέφεται τελείως πλάγια, καθώς γυρίζει γύρω από τον Ήλιο. Πώς συνέβηκε αυτό;
Μερικοί εξελικτικοί είπαν ότι αυτοί οι πλανήτες θα πρέπει να έχουν «σπρωχτεί» με κάποιον τρόπο για να αλλάξουν την απόκλιση του άξονά τους. Τώρα εσείς στη φαντασία σας να αναλογιστείτε ένα τέτοιο «σπρώξιμο» για να αλλάξει τον άξονα περιστροφής ή τη φορά περιστροφής ενός πλανήτη που γυρίζει σαν σβούρα μέσα στο διάστημα. Αυτός ο πλανήτης θα έπρεπε να γίνει αναρίθμητα κομμάτια από μια τέτοια σύγκρουση.
Ένα πιο αξιοθαύμαστο γεγονός είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους πλανήτες περιτριγυρίζονται από άλλους μικρότερους πλανήτες, που τους λέμε δορυφόρους. Η Αφροδίτη κι ο Ερμής δεν έχουν δορυφόρους. Η Γη έχει έναν, τη Σελήνη, ο Άρης δύο, ο Δίας 63, ο Κρόνος 45 (εκτός των δακτυλίων), ο Ουρανός 27, ο Ποσειδώνας 13 και ο Πλούτωνας 3. Έχουμε λοιπόν 154 δορυφόρους στο ηλιακό μας σύστημα.
Το πιο καταπληκτικό με αυτούς τους δορυφόρους είναι ότι φαίνεται να είναι το αντίθετο από τους πλανήτες τους. Οι πλανήτες τους είναι μεγάλοι, περιστρέφονται γρήγορα και βρίσκονται μακριά από τον Ήλιο. Οι δορυφόροι αυτοί είναι μικροί σε σύγκριση με τους πλανήτες τους, περιστρέφονται αργά, αλλά γενικά βρίσκονται πολύ κοντά στους πλανήτες. Πώς μπορεί να εξηγηθεί αυτό; Κανένας εξελικτικός δε μπορεί να απαντήσει.
Μερικοί από αυτούς τους δορυφόρους περιστρέφονται γύρω από τον πλανήτη τους ανάποδα. Κι αυτό λέγεται οπισθοδρομική τροχιά. Ο Δίας έχει 12 δορυφόρους. Από αυτούς οι 4 περιστρέφονται με την αντίθετη φορά του πλανήτη. Πώς έγινε αυτό; Κανείς δεν ξέρει. Μπορεί κι αυτοί να «σπρώχτηκαν» και να άλλαξε η τροχιά τους; Βέβαια αυτό είναι κι ανισσόροπο κι αδύνατο. Κι αυτά δεν είναι τα μόνα ερωτήματα. Ο Κρόνος έχει 10 δορυφόρους. Οι 9 περιστρέφονται προς τη μια κατεύθυνση και ο ένας προς την άλλη. Και οι 5 δορυφόροι του Ουρανού έχουν κάθετη τροχιά προς αυτόν. Κανένας άλλος δορυφόρος στο ηλιακό σύστημα δεν περιστρέφεται έτσι. Ο Ποσειδώνας έχει μόνο δυο δορυφόρους. Και οι δυο έχουν αντίθετη τροχιά ο ένας προς τον άλλον.
Αυτές οι θαυμαστές ανακαλύψεις μάς φανερώνουν ότι η αληθινή επιστήμη είναι ο εχθρός των εξελικτικών θεωριών. Και δεν φτάσαμε ακόμα στο τέλος.
Όλοι οι πλανήτες είναι φτιαγμένοι από διαφορετικούς τύπους υλικών. Πρώτα, όλοι τους είναι διαφορετικοί από τη σύσταση του Ηλίου, που υποτίθεται ότι έγιναν από αυτόν, ή συμπυκνώθηκαν από το ίδιο νέφος αερίων και σκόνης. Και όμως ο Ήλιος αποτελείται ως επί το πλείστον από Υδρογόνο (Η2), το οποίο συντήκεται σε Ήλιο (He), που και τα δυο είναι ελαφρά αέρια. Οι πλανήτες είναι πιο συμπαγείς, έχουν βαριά υλικά [ιδίως η Γη που ο πυρήνας της είναι Σίδηρος (Fe) και Νικέλιο (Ni)], πέντε φορές πιο βαριά από το νερό. Μερικοί από τους πλανήτες, όπως ο Δίας και ο Κρόνος, είναι πολύ ελαφροί (όχι συμπαγείς). Στην πραγματικότητα, είναι τόσο ελαφροί που θα μπορούσαν να επιπλεύσουν πάνω στο νερό, αν βρισκόταν ένας τόσο τεράστιος ωκεανός, που να τους χωρέσει. Έχουν τη σύσταση ενός αφρώδους υλικού. Κι αυτό δεν είναι όλο.
Η Γη είναι ο μοναδικός πλανήτης που έχει νερό σε υγρή κατάσταση στην επιφάνειά της. Ακόμα, η Γη έχει τελείως διαφορετική ατμόσφαιρα από όλους τους άλλους πλανήτες. Έχει κυρίως Άζωτο (Ν) και οξυγόνο (Ο2) κι άλλα στοιχεία σε πολύ μικρή ποσότητα. Κανένας άλλος πλανήτης δεν έχει μια παρόμοια πρόσμιξη αερίων που είναι απαραίτητη για τη ζωή. Ο Δίας κι ο Κρόνος έχουν Μεθάνιο (CH4) και Αμμωνία (NH3). Καμιά ζωή δεν μπορεί να υπάρξει σ’ αυτόν τον τύπο ατμόσφαιρας. Ο Άρης έχει μια πολύ λεπτή ατμόσφαιρα διοξειδίου του άνθρακα (CO2), που στους πόλους του έχει γίνει ξηρός πάγος. Η Αφροδίτη έχει διοξείδιο του άνθρακα (CO2), που βρίσκεται σε μεγάλη θερμοκρασία ικανή να λιώσει μολύβι. Ανακαλύφθηκε πρόσφατα ότι ο Ερμής έχει κι αυτός μια λεπτή ατμόσφαιρα από τα αέρια Ήλιο (He) και Αργό (Ar).
Έτσι κάθε πλανήτης είναι κι ένα μοναδικό, ειδικευμένο προϊόν που το έχει πλάσει το δημιουργικό χέρι του Θεού. Το ηλιακό μας σύστημα δεν θα μπορούσε να «εξελιχθεί» με φυσικές μεθόδους. Οι άνθρωποι πήγαν στο φεγγάρι να ανακαλύψουν την προέλευσή του και από εκεί να βρούνε την προέλευση του πλανήτη μας. Τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά. Βρήκαν ότι το φεγγάρι είναι τελείως διαφορετικό στη σύνθεση της ύλης του από τη Γη. Δεν βγήκε από αυτήν. Δεν μπορεί να «αιχμαλωτίστηκε» από κάποια άλλη τροχιά. Κι ότι είναι αδύνατον να έχει συμπυκνωθεί από κάποιο νέφος αερίων και σκόνης.
Γι’ αυτούς, το μυστήριο όλο και βαθαίνει κάθε χρόνο. Κι αυτό το δρόμο παίρνει και η εξελικτική θεωρία τους. Όσο καινούργια στοιχεία ανακαλύπτονται τόσο χάνει την αξιοπιστία της αυτή η θεωρία.
Μια μόνη λογική εξήγηση υπάρχει στο ερώτημα «πώς έγινε ο κόσμος;» και η απάντηση αυτή βρίσκεται στο Λόγο του Θεού. Γιατί οι άνθρωποι δεν θέλουν να ακούσουν τον Θεό;
από τον John C. Whitcomb, Jr.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου