Κάποτε ήταν της μόδας για τους κριτικούς της Βίβλου να απορρίπτουν ως ιστορικούς μύθους, τις ιστορίες που αναγράφονται στα βιβλιά των Βασιλέων. Οι αφηγήσεις για την κακομεταχείρηση των Ιουδαίων από την Ασσυριακή Αυτοκρατορία θεωρήθηκαν θρησκευτικές φαντασιώσεις. Η σύγχρονη αρχαιολογία όμως έχει ανατρέψει πλήρως αυτές τις κριτικές.
Από το 1845 και μετά, έγινε μια σειρά ανακαλύψεων από το νεαρό Άγγλο Χέντρυ Λάιαρτ στη Νινευή, τη πρωτεύουσα της Ασσυριακής Αυτοκρατορίας. Το 1845 ο Λάιαρτ ανακάλυψε κάτι που επρόκειτο να είναι η μεγαλύτερη ανακάλυψη της ζωής του: τον περίφημο Μαύρο Οβελίσκο της Νινευή. Ο οβελίσκος αυτός ήταν ένα μνημείο νίκης του Ασσύριου βασιλιά Σαλμανασάρ Γ', που βασίλεψε από το 858 μέχρι το 824 π.Χ., ήταν δηλαδή σύγχρονος του βασιλιά Αχαάβ. Η επιγραφή πάνω στον οβελίσκο απαριθμεί τις μάχες του Σαλμανασάρ, και μεταξύ άλλων, εναντίον του βασιλιά Αζαήλ της Δαμασκού, ο οποίος αναφέρεται στο βιβλίο Β' Βασιλέων 13:24.
Ακόμα πιο βαρυσήμαντο όμως είναι το γεγονός ότι ο οβελίσκος απεικονίζει ανθρώπους που αποδίδουν φόρο υποτελείας στον Ασσύριο μονάρχη με τα ακόλουθα λόγια:
«Απόδοση φόρου υποτελείας από τον Ιαούα, του Μπιτ-Χαμρί: Ασήμι, χρυσάφι, ένα χρυσό κύπελλο, χρυσές κούπες, ένας χρυσός κύανθος, στάμνες από χρυσό, μόλυβδο, σκήπτρα για το βασιλιά και βαλσαμόξυλο που έλαβα από αυτόν».
«Ιαούα του Μπιτ-Χαμρί» είναι απλά η ασσυριακή μετάφραση του ονόματος του βασιλιά του Ισραήλ Ιηού (Β' Βασ. κεφ.9). Ήταν η πρώτη μνεία ενός βιβλικού βασιλιά από μη βιβλική πηγή. Δε θα ήταν όμως η τελευταία.
Τελικά ήρθε στο φως η μεγάλη βιβλιοθήκη του παλατιού του βασιλιά Ασσουρμπανιπάλ στις ανασκαφές της Νινευή. Η εντυπωσιακή αυτή ανακάλυψη, που άρχισε από τον Λάιαρτ και συνεχίστηκε από Βρετανούς και Γάλλους αρχαιολόγους, έφερε στο φως, με καταπληκτικές λεπτομέρειες, χιλιάδες γεγονότα της ασσυριακής ιστορίας, πολλά από τα οποία έχουν επιβεβαιώσει τις βιβλικές αφηγήσεις για την ήττα των Ισραηλιτών από την Ασσυριακή Αυτοκρατορία. Ανάμεσα στο πλήθος των πήλινων πλακών που βρέθηκαν, υπήρχαν τα χρονικά του μεγαλύτερου κατακτητή βασιλιά των Ασσυρίων, του Θεγλάθ-Φελασάρ Γ'. Οι κομπαστικές αφηγήσεις των στρατιωτικών του επιτυχιών ταιριάζουν απόλυτα με τις αφηγήσεις των βιβλίων των Βασιλέων:
«Έλαβα φόρο υποτελείας από τον Μοναήμ της Σαμάρειας».
«Κι ο Φουλ (Θεγλάθ-Φελασάρ), ο βασιλιάς της Ασσυρίας, ήρθε εναντίον της γης. κι έδωσε ο Μαναήμ στον Φουλ 1.000 τάλαντα ασημιού, για να έχει την υποστήριξή του, ώστε να ενισχύσει τη βασιλεία του» (Β' Βασ.15:19).
«Έλαβα φόρο υποτελείας από τον Ιαουχαζί (Άχαζ) του Ιούδα».
«Τότε ο Άχαζ έστειλε μηνυτές στο Θεγλάθ-Φελασάρ, τον βασιλιά της Ασσυρίας... κι ο Άχαζ πήρε το ασήμι και το χρυσάφι, που βρέθηκε στον Οίκο του Κυρίου και στους θησαυρούς του παλατιού του βασιλιά και το έστειλε ως δώρο στο βασιλιά της Ασσυρίας» (Β' Βασ.16:7-8).
«Πολιόρκησα και κατέλαβα την πόλη του Ρησόν (Ρεσίν) της Δαμασκού. Εκτόπισα 800 ανθρώπους μαζί με τα υπάρχοντά τους. Τις πόλεις 16 περιοχών της Δαμασκού τις ισοπέδωσα, όπως ισοπεδώνει η πλημμύρα ένα σωρό από σκουπίδια».
«Και δέχτηκε την παράκλησή του ο βασιλιάς της Ασσυρίας και ανέβηκε ο βασιλιάς της Ασσυρίας εναντίον της Δαμασκού και την κυρίευσε και μετατόπισε το λαό της στη Κιρ και τον Ρεσίν τον σκότωσε» (Β' Βασ.16:9).
«Ανέτρεψαν το Φεκά, το βασιλιά τους κι εγώ διόρισα βασιλιά τους τον Ωσηέ».
«Και ο Ωσηέ, ο γιος του Ηλά, έκανε συνωμοσία κατά του Φεκά, το γιο του Ρεμαλία και τον ανέτρεψε και τον σκότωσε και βασίλεψε ο ίδιος στη θέση εκείνου, στον 20ο χρόνο του Ιωθάμ, του γιου του Οζία» (Β' Βασ.15:30).
«Όλες οι πόλεις του Μπετ-Ορμί (Ισραήλ) τις προσάρτησα στη δική μου επικράτεια, σε προηγούμενες εκστρατείες μου, εκτός από την πόλη της Σαμάρειας... Ολόκληρη τη χώρα του Νεφθαλί την προσάρτησα στην Ασσυρία. Διόρισα δικούς μου κυβερνήτες να τις κυβερνούν. Το λαό του Μπετ-Ορμί, με όλα τα υπάρχοντά τους, τους εκτόπισα στην Ασσυρία».
«Στις μέρες του Φεκά, του βασιλιά του Ισραήλ, ήρθε ο Θεγλάθ-Φελασάρ, ο βασιλιάς της Ασσυρίας, και κυρίεψε την Ιιών και την Αβέλ-βαιθ-μααχά και την Ιανώχ και την Κεδές και την Ασώρ και τη Γαλαάδ και τη Γαλιλαία, ολόκληρη τη γη του Νεφθαλί και τους μετοίκησε στην Ασσυρία» (Β' Βασ.15:29).
Ένας μεταγενέστερος Ασσύριος βασιλιάς, ο Σαργών Β' (722-705 π.Χ), άφησε επίσης χρονικά που επιβεβαιώνουν την ιστορική ακρίβεια της Βίβλου. Το εδάφιο Β' Βασ.17:24 μας πληροφορεί ότι ο Ασσύριος βασιλιάς έφερε εποίκους από τους υπηκόους της Ασσυριακής Αυτοκρατορίας και τους εγκατέστησε στην κατακτημένη χώρα του Ισραήλ. Μια από τις περιγραφές του Σαργών γεμάτη κομπασμό λέει: «Μετέφερα ανθρώπους άλλων χωρών, αιχμαλώτους που εγώ τους αιχμαλώτισα και τους εγκατάστησα εκεί. Διόρισα δικούς μου άρχοντες για να κυβερνούν».
Με το Ισραήλ αφανισμένο, η μόνη εβραϊκή βασιλεία που παρέμεινε ήταν εκείνη του Ιούδα. Σύμφωνα με την αφήγηση του Β' Βασ.18:7, ο Εζεκίας, βασιλιάς του Ιούδα, συμμάχισε με γειτονικές χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Φιλισταίων και των Αιγυπτίων, για να πολεμήσουν κατά της Ασσυρίας. Ο Σαργών στις ιστορικές του αφηγήσεις το επιβεβαιώνει: «Οι Φιλισταίοι, ο Ιούδας, ο Εδώμ και ο Μωάβ, που σχεδίασαν εχθροπραξίες εναντίον μου με ατιμίες αναρίθμητες... οι οποίοι, με σκοπό να τον προδιαθέσουν εναντίον μου και να τον κάνουν εχθρό μου, έφεραν δώρα με πλήρη υποταγή στο Φαραώ, βασιλιά της Αιγύπτου... και τον ικέτευσαν να συνάψει μαζί τους συμμαχία...». Η αντι-ασσυριακή συμμαχία το θεώρησε σαν ευκαιρία για δράση, όταν επαναστάτες γέμισαν ξαφνικά την πόλη Άζωτο των Φιλισταίων, αλλά η άμεση και σκληρή καταστολή της επανάστασης από τον ασσυριακό στρατό εμπόδισε τη συμμαχία να προβεί σε οποιαδήποτε αξιόλογη δράση. Η Π. Διαθήκη αφηγείται την πράξη αυτή στον Ησαΐα 20:1:
«...ο Ταρτάν (ένας τοπικός στρατιωτικός διοικητής) ήρθε στην Άζωτο, όταν τον έστειλε ο Σαργών, ο βασιλιάς της Ασσυρίας και πολέμησε εναντίον της Αζώτου και την κυρίευσε».
Ο Σαργών, συνεπής στη συνήθειά του, εξιστορεί τον άθλο: «Την Άζωτο την πολιόρκησα και την κυρίεψα... Τους θεούς της, τις γυναίκες της, τους γιους της, τις κόρες της, τις προσωπικές τους περιουσίες, τους θησαυρούς του παλατιού και όλο το λαό της περιοχής της, τα θεώρησα όλα ως λάφυρα».
Τελικά, ο Εζεκίας αποφάσισε να κηρύξει ένοπλη επανάσταση. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ο διάδοχος του Σαργών, ο Σενναχειρείμ, επιτέθηκε στο βασίλειο του Ιούδα και πολιόρκησε την πρωτεύουσά του, όπως ιστορείται στο Β' Βασ.18:17, αφού πρώτα κατέστρεψε τις οχυρωμένες πόλεις του Ιούδα, όπως καταγράφεται στο Β' Βασ.18:13. Ο Σενναχειρείμ, όπως και ο προκάτοχός του, με κομπασμό κατέγραψε πάνω σε πέτρες τις επιτυχίες του εναντίον των Ιουδαίων:
«Και τον Εζεκία του Ιούδα, που δεν υποτάχθηκε στο ζυγό μου... αυτοόν τον απέκλεισα στην Ιερουσαλήμ, στη βασιλική του πόλη, σαν πουλί μέσα στο κλουβί. Έφτιαξα προχώματα εναντίον του, και όποιος βγει αέξω από την πύλη της πόλης του θα τον κάνω να πληρώσει για το έγκλημά του. Τις πόλεις του, που τις λαφυραγώγησα, τις απέκοψα από τη χώρα του...».
Ο Εζεκίας παραδόθηκε και πλήρωσε φόρο υποτελείας, ασήμι και χρυσό, στο Σενναχειρείμ σύμφωνα με το Β' Βασ.18:14-15. Πράγματι, ο ίδιος ο Σενναχειρείμ γράφει:
«Όσο για τον Εζεκία, η δόξα της μεγαλειότητάς μου τον κατέπληξε μέχρι συντριβής... Διέταξε να μου φέρουν στη Νινευή 30 τάλαντα χρυσού... πολύτιμους θησαυρούς, καθώς και τις κόρερς τους, τις γυναίκες του χαρεμιού του και τους αοιδούς άνδρες και γυναίκες. Μουέστειλε απεσταλμένους του για να πληρώσουν φόρο υποτελείας και για να μου μεταφέρουν το σεβασμο του και την υποταγή του σε μένα».
Αργότερα, σύμφωνα με το Β' Βασ.19:37, ο Σενναχειρείμ δολοφονήθηκε από δυο από τους γιους του, την ώρα που προσκυνούσε το θεό Νισρώκ στο ναό του:
«Κι ενώ προσκυνούσε στο ναό του θεού του, του Νισρώκ, ο Αδραμμέλεχ και ο Σαρασάρ, οι γιοι του, τον σκότωσαν με μαχαίρι και οι ίδιοι έφυγαν στη γη της Αρμενίας. Και αντ’ αυτού βασίλεψε ο γιος του ο Εσαραδδών».
Ο Εσαραδδών, ο νέος βασιλιάς, κατέγραψε το ακόλουθο γεγονός, επιβεβαιώνοντας πάλι την ιστορική αυθεντία της Βίβλου:
«Προδοτικές σκέψεις παρακίνησαν τα αδέλφια μου... Στασίασαν. Για να σφετεριστούν και να ασκήσουν οι ίδιοι τη βασιλική εξουσία, σκότωσαν το Σενναχειρείμ. Έγινα σαν εξαγριωμένο λιοντάρι, με κυρίεψε μανία εκδίκησης». Αυτές οι καταπληκτικές επιβεβαιώσεις των ιστορικών αφηγήσεων της Π. Διαθήκης από τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις, σχετικά με την ήττα του Ισραήλ από τους Ασσύριους και την υποταγή του σ’ αυτούς, δείχνουν ξεκάθαρα ότι η αρνητική βιβλική κριτική έχει χτίσει τα θεμέλιά της πάνω στην άμμο, ενώ η πίστη στην αυθεντία και το κύρος των Γραφών αποτελεί στέρεο θεμέλιο για την αληθινή και ορθή πίστη.
21/1/09
Επιστήμη και Βίβλος
ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ
Συγγραφείς της Βίβλου:
628-588 π.Χ. Ιερεμίας: «Όπως η στρατιά του ουρανού δεν μπορεί να απαριθμηθεί ούτε η άμμος της θάλασσας να μετρηθεί...» (33:22).
63 μ.Χ. Επιστολή προς Εβραίους: «...σαν τα αστέρια του ουρανού κατά το πλήθος, σαν την άμμο που είναι κοντά στην άκρη της θάλασσας, η οποία δεν μπορεί να απαριθμηθεί» (11:12).
Και οι δυο συγγραφείς συγκατένευσαν ότι ο αριθμός των άστρων είναι αδύνατο να καταχωρηθεί, όπως ακριβώς και οι κόκκοι της άμμου σε όλες τις ακτές.
Ιστορία της επιστήμης:
150 π.Χ. Ο Ίππαρχος δίδασκε ότι υπήρχαν λιγώτερα από 3.000 άστρα.
150 μ.Χ. Ο Πτολεμαίος μέτρησε 1056 άστρα και διακήρυξε ότι ο πραγματικός αριθμός δε θα έπρεπε να ξεπερνάει τις 3.000.
1608 μ.Χ. Ο Γαλιλαίος χρησιμοποίησε τηλεσκόπιο τον πρώτο χρόνο που ανακαλύφθηκε και ήταν ο πρώτος που ανακάλυψε ότι υπάρχουν τόσο πολλά άστρα. Ανακοίνωσε ότι δεν ήταν δυνατόν να μετρηθούν.
1924 μ.Χ. Βαθμιαία, με την ανακάλυψη καλύτερων μέσων, ο αριθμός των άστρων αυξήθηκε περισσότερο. Έχουν μετρηθεί 100 δισεκατομμύρια ήλιοι στο Γαλαξία μας και υπολογίζεται ότι υπάρχουν τρισεκατομμύρια Γαλαξίες. Για να καταλάβουμε τη δυνατότητα της απαρίθμησης των άστρων, φτάνει να σκεφτούμε ότι αν κάποιος χρειστεί να μετρήσει τους ήλιους στο Γαλαξία μας με αναλογία 200 ανά λεπτό, θα χρειάζονταν 1.000 χρόνια.
ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΑ
Συγγραφείς της Βίβλου:
2.000 π.Χ. Ιώβ: «Όταν ανασύρει τις σταγόνες του νερού, αυτές καταχέουν τη βροχή από τους ατμούς του» (36:27-28).
1033-975 π.Χ. Ο Σολομώντας έγραψε στον Εκκλησιαστή: «Όλοι οι ποταμοί πηγαίνουν στη θάλασσα και η θάλασσα ποτέ δε γεμίζει. Στον τόπο όπου ρέεουν οι ποταμοί, εκεί επιστρέφουν πάλι για να ξανακυλίσουν» (1:7).
Οι συγγραφείς της Βίβλου αντιλήφθηκαν το βασικό μηχανισμό του κύκλου των υδρατμών. Όλοι οι ποταμοί αδειάζουν στη θάλασσα. Οι σταγόνες νερού μετατρέπονται σε ατμούς και σχηματίζουν τα σύννεφα. Αυτές οι σταγόνες μετατρέπονται σε σύννεφα που γίνονται βροχή και έτσι επιστρέφουν οι ποταμοί από εκεί όπου ξεκινούν.
Ιστορία της επιστήμης:
350 π.Χ. Ο Αριστοτέλης θεωρείται ο πρώτος που αντιλήφθηκε τον κύκλο των υδρατμών που παράγει η βροχή. Η «Μετεωρολογική» του έγινε για 2.000 χρόνια η βάση των μετεωρολόγων. Μέσα στο έργο αυτό διατύπωσε τη θεωρία ότι τα σύννεφα και η βραχή σχηματίζονται με τη συμπύκνωση των υδρατμών από την ατμόσφαιρα που έφτασαν εκεί με την εξάτμηση του νερού στην επιφάνεια της Γης.
1706-1790 μ.Χ. Όμως, δεν είχε παρατηρηθεί μέχρι το 18ο αιώνα ότι τα σύννεφα μπορούν να μεταφέρουν τη βροχή μακριά από την περιοχή στην οποία σχηματίστηκαν. Έτσι δεν ήταν γνωστός ο κύκλος θάλασσα-βουνό. Από παρατηρήσεις ο Βενιαμίν Φραγκλίνος ήταν ο πρώτος που αντιλήφθηκε ότι μεμονωμένες βρoχές κινούνται από τόπο σε τόπο πάνω από την επιφάνεια της Γης.
1841 μ.Χ. Ο Γαλιλαίος ανακάλυψε το θερμόμετρο το 1593 μ.Χ. και ο Ευαγγελίστα Τοριτσέλλι το βαρόμετρο το 1643 μ.Χ. Με τη βοήθεια αυτών των οργάνων, ο Εσπάι ήταν από τους πρώτους που τόνισαν τη σπουδαιότητα της διαστολής και υγραποίησης του αέρα για το σχηματισμό των νεφών. Έτσι αποδείχθηκε για πρώτη φορά ο σχηματισμός των νεφών. Τώρα είναι γνωστό ότι η υγροποίηση και η εξάτμηση γίνονται σχεδόν με αναλογία 16.000.000 τόνοι το δευτερόλεπτο. Αυτό ισοδυναμεί με μια ετήσια βροχόπτωση για όλη τη Γη.
ΒΙΟΛΟΓΙΑ
Οι συγγραφείς της Βίβλου:
1491-1451 π.Χ. Ο Μωυσής έγραψε στο Λευιτικό: «Η ζωή της σάρκας είναι στο αίμα» (17:11).
Ιστορία της επιστήμης:
350 π.Χ. Η αφαίμαξη, όπως ξέρουμε, γινόταν ήδη από τον 4ο π.Χ. αιώνα. Ο Ηρόφιλος, γιατρός από την Αλεξάνδρεια, το θεώρησε ως μέσο για να απαλλάσσεται το σώμα από την αρρώστια. Πολλοί σύγχρονοί του τη χρησιμοποίησαν σαν μέσο θεραπείας γιατί θεώρησαν το αίμα φορέα ασθενειών παρά ζωής.
1616 μ.Χ. Η ανακάλυψη του Ουίλλιαμ Χάρβεϊ, Άγγλου ιατρού το 1616, ότι το αίμα κυκλοφορεί μέσα στις φλέβες για να χρησιμοποιηθεί ξανά και ξανά, έδωσε τη δυνατότητα στον άνθρωπο να μελετήσει με ακρίβεια το κυκλοφορικό σύστημα και τη λειτουργία του αίματος.
1800 μ.Χ. Οι χειρουργοί κουρείς της Αμερικής ήταν οι επαγγελματίες στην αφαίμαξη μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα, από όπου και προέκυψε η κόκκινη ρίγα στο περιστρεφόμενο σήμα των κουρείων. Ο ευσυνείδητος χειρουργός κουρέας θα αφαίμαζε τον πελάτη και από τα δυο του χέρια, για να τον απαλλάξει από ασθένειες. Αυτό γινόταν συνήθως την ώρα που του έφτιαχνε τα μαλλιά.
1900 μ.Χ. Η πολύ μεγάλη σπουδαιότητα του αίματος στο βιολογικό μηχανισμό έγινε αντιληπτή μόλις πρόσφατα. Αυτήν την εποχή οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι η συνέχιση της ζωής εξαρτάται από το συνεχή έλεγχο της θερμοκρασίας, και τον κανονισμό όλων των μελών του σώματος με τα κύτταρα. Συνεπώς, η ζωή και η διατροφή του σώματος ρυθμίζονται από το αίμα.
Συγγραφείς της Βίβλου:
628-588 π.Χ. Ιερεμίας: «Όπως η στρατιά του ουρανού δεν μπορεί να απαριθμηθεί ούτε η άμμος της θάλασσας να μετρηθεί...» (33:22).
63 μ.Χ. Επιστολή προς Εβραίους: «...σαν τα αστέρια του ουρανού κατά το πλήθος, σαν την άμμο που είναι κοντά στην άκρη της θάλασσας, η οποία δεν μπορεί να απαριθμηθεί» (11:12).
Και οι δυο συγγραφείς συγκατένευσαν ότι ο αριθμός των άστρων είναι αδύνατο να καταχωρηθεί, όπως ακριβώς και οι κόκκοι της άμμου σε όλες τις ακτές.
Ιστορία της επιστήμης:
150 π.Χ. Ο Ίππαρχος δίδασκε ότι υπήρχαν λιγώτερα από 3.000 άστρα.
150 μ.Χ. Ο Πτολεμαίος μέτρησε 1056 άστρα και διακήρυξε ότι ο πραγματικός αριθμός δε θα έπρεπε να ξεπερνάει τις 3.000.
1608 μ.Χ. Ο Γαλιλαίος χρησιμοποίησε τηλεσκόπιο τον πρώτο χρόνο που ανακαλύφθηκε και ήταν ο πρώτος που ανακάλυψε ότι υπάρχουν τόσο πολλά άστρα. Ανακοίνωσε ότι δεν ήταν δυνατόν να μετρηθούν.
1924 μ.Χ. Βαθμιαία, με την ανακάλυψη καλύτερων μέσων, ο αριθμός των άστρων αυξήθηκε περισσότερο. Έχουν μετρηθεί 100 δισεκατομμύρια ήλιοι στο Γαλαξία μας και υπολογίζεται ότι υπάρχουν τρισεκατομμύρια Γαλαξίες. Για να καταλάβουμε τη δυνατότητα της απαρίθμησης των άστρων, φτάνει να σκεφτούμε ότι αν κάποιος χρειστεί να μετρήσει τους ήλιους στο Γαλαξία μας με αναλογία 200 ανά λεπτό, θα χρειάζονταν 1.000 χρόνια.
ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΑ
Συγγραφείς της Βίβλου:
2.000 π.Χ. Ιώβ: «Όταν ανασύρει τις σταγόνες του νερού, αυτές καταχέουν τη βροχή από τους ατμούς του» (36:27-28).
1033-975 π.Χ. Ο Σολομώντας έγραψε στον Εκκλησιαστή: «Όλοι οι ποταμοί πηγαίνουν στη θάλασσα και η θάλασσα ποτέ δε γεμίζει. Στον τόπο όπου ρέεουν οι ποταμοί, εκεί επιστρέφουν πάλι για να ξανακυλίσουν» (1:7).
Οι συγγραφείς της Βίβλου αντιλήφθηκαν το βασικό μηχανισμό του κύκλου των υδρατμών. Όλοι οι ποταμοί αδειάζουν στη θάλασσα. Οι σταγόνες νερού μετατρέπονται σε ατμούς και σχηματίζουν τα σύννεφα. Αυτές οι σταγόνες μετατρέπονται σε σύννεφα που γίνονται βροχή και έτσι επιστρέφουν οι ποταμοί από εκεί όπου ξεκινούν.
Ιστορία της επιστήμης:
350 π.Χ. Ο Αριστοτέλης θεωρείται ο πρώτος που αντιλήφθηκε τον κύκλο των υδρατμών που παράγει η βροχή. Η «Μετεωρολογική» του έγινε για 2.000 χρόνια η βάση των μετεωρολόγων. Μέσα στο έργο αυτό διατύπωσε τη θεωρία ότι τα σύννεφα και η βραχή σχηματίζονται με τη συμπύκνωση των υδρατμών από την ατμόσφαιρα που έφτασαν εκεί με την εξάτμηση του νερού στην επιφάνεια της Γης.
1706-1790 μ.Χ. Όμως, δεν είχε παρατηρηθεί μέχρι το 18ο αιώνα ότι τα σύννεφα μπορούν να μεταφέρουν τη βροχή μακριά από την περιοχή στην οποία σχηματίστηκαν. Έτσι δεν ήταν γνωστός ο κύκλος θάλασσα-βουνό. Από παρατηρήσεις ο Βενιαμίν Φραγκλίνος ήταν ο πρώτος που αντιλήφθηκε ότι μεμονωμένες βρoχές κινούνται από τόπο σε τόπο πάνω από την επιφάνεια της Γης.
1841 μ.Χ. Ο Γαλιλαίος ανακάλυψε το θερμόμετρο το 1593 μ.Χ. και ο Ευαγγελίστα Τοριτσέλλι το βαρόμετρο το 1643 μ.Χ. Με τη βοήθεια αυτών των οργάνων, ο Εσπάι ήταν από τους πρώτους που τόνισαν τη σπουδαιότητα της διαστολής και υγραποίησης του αέρα για το σχηματισμό των νεφών. Έτσι αποδείχθηκε για πρώτη φορά ο σχηματισμός των νεφών. Τώρα είναι γνωστό ότι η υγροποίηση και η εξάτμηση γίνονται σχεδόν με αναλογία 16.000.000 τόνοι το δευτερόλεπτο. Αυτό ισοδυναμεί με μια ετήσια βροχόπτωση για όλη τη Γη.
ΒΙΟΛΟΓΙΑ
Οι συγγραφείς της Βίβλου:
1491-1451 π.Χ. Ο Μωυσής έγραψε στο Λευιτικό: «Η ζωή της σάρκας είναι στο αίμα» (17:11).
Ιστορία της επιστήμης:
350 π.Χ. Η αφαίμαξη, όπως ξέρουμε, γινόταν ήδη από τον 4ο π.Χ. αιώνα. Ο Ηρόφιλος, γιατρός από την Αλεξάνδρεια, το θεώρησε ως μέσο για να απαλλάσσεται το σώμα από την αρρώστια. Πολλοί σύγχρονοί του τη χρησιμοποίησαν σαν μέσο θεραπείας γιατί θεώρησαν το αίμα φορέα ασθενειών παρά ζωής.
1616 μ.Χ. Η ανακάλυψη του Ουίλλιαμ Χάρβεϊ, Άγγλου ιατρού το 1616, ότι το αίμα κυκλοφορεί μέσα στις φλέβες για να χρησιμοποιηθεί ξανά και ξανά, έδωσε τη δυνατότητα στον άνθρωπο να μελετήσει με ακρίβεια το κυκλοφορικό σύστημα και τη λειτουργία του αίματος.
1800 μ.Χ. Οι χειρουργοί κουρείς της Αμερικής ήταν οι επαγγελματίες στην αφαίμαξη μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα, από όπου και προέκυψε η κόκκινη ρίγα στο περιστρεφόμενο σήμα των κουρείων. Ο ευσυνείδητος χειρουργός κουρέας θα αφαίμαζε τον πελάτη και από τα δυο του χέρια, για να τον απαλλάξει από ασθένειες. Αυτό γινόταν συνήθως την ώρα που του έφτιαχνε τα μαλλιά.
1900 μ.Χ. Η πολύ μεγάλη σπουδαιότητα του αίματος στο βιολογικό μηχανισμό έγινε αντιληπτή μόλις πρόσφατα. Αυτήν την εποχή οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι η συνέχιση της ζωής εξαρτάται από το συνεχή έλεγχο της θερμοκρασίας, και τον κανονισμό όλων των μελών του σώματος με τα κύτταρα. Συνεπώς, η ζωή και η διατροφή του σώματος ρυθμίζονται από το αίμα.
8/1/09
Χριστιανισμός και Νέα Εποχή (New Age)
Η Νέα Εποχή έχει ιστορική σύνδεση με τη «Θεοσοφία» της Έλενας Μπλαβάτσκι (1875), θρησκείας που δημιουργήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και είχε βάσεις την ινδουιστική διδασκαλία και τον πνευματισμό. Γι’ αυτό και είναι κοινή αποδοχή των μελετητών της Νέας Εποχής ότι η διδασκαλία της δεν περιέχει καινούργια στοιχεία, αλλά είναι ανάμειξη παλαιότερων διδασκαλιών και πρακτικών, όπως ο Ινδουισμός και περιλαμβάνει ανάμεσα στους τιμώμενους θεούς της πολλούς γκουρού, που κυκλοφορούσαν ή κυκλοφορούν στον κόσμο (Κρισναμούτρι, Ραζνίς, Σάι Μπάμπα, Μαχαρίσι κλπ.).
Τη μεγάλη δημοσιότητά της η Νέα Εποχή τη χρωστάει στη γνωστή Αμερικανίδα ηθοποιό Σίρλεϊ Μακ Λέιν, που είναι και η «θεωρητική» της κίνησης και έχει γράψει αρκετά βιβλία για το θέμα αυτό. Είναι μια από τις πιο διάσημες «ευαγγελίστριες» στην Αμερική. Κερδίζει γύρω στα 4.000.000 δολάρια το χρόνο κηρύττοντας το «ευαγγέλιό» της. Το αντικείμενο των σεμιναρίων της είναι να συστήσει στους ακροατές της ένα πρόσωπο. Σύμφωνα με την Μακ Λέιν, το πρόσωπο αυτό είναι το σπουδαιότερο πρόσωπο πάνω στη γη και σε αγαπά απεριόριστα και χωρίς όρους. Είναι «Το Εγώ σου»! Η κεντρική ιδέα του νέου αυτού «ευαγγελίου» είναι ότι κάθε άνθρωπος είναι θεός του εαυτού του. Η Μακ Λέιν δηλώνει ότι το παλιό Ευαγγέλιο, που διδάσκει την αυταπάρνηση, είναι πια απόλυτα ξεπερασμένο. Ο πραγματικά πνευματικός άνθρωπος πρέπει να έχει αφθονία αγαθών και να είναι κύριος της τύχης του.
Κεντρική διδασκαλία της κίνησης είναι ότι ανατέλλει μια Νέα Εποχή, η εποχή του Υδροχόου, οπότε θα καταργηθούν οι παλιές δομές της κοινωνίας κι οι υπάρχουσες αρχές θα ανανεωθούν. Τα σύνορα θα καταργηθούν, οι τομείς της ζωής θα γίνουν παγκόσμιοι, από πιστωτικές κάρτες μέχρι φόρους. Θα είναι εποχή ευκαιριών, αρμονίας και αλήθειας... Μια παγκόσμια φυσιογνωμία διδασκάλου, ο Μετρέγια θα εμφανιστεί και θα ενσαρκώνει το πρόσωπο που όλες οι θρησκείες περιμένουν. Η παρουσία του θα εγγυάται ότι δε θα γίνει 3ος παγκόσμιος πόλεμος. Βασική αρχή της Νέας Εποχής είναι ότι όλα είναι ένα (μονισμός). Όλα έχουν εσωτερική σχέση κι αλληλεξάρτηση. Ο Θεός, η φύση και η ανθρωπότητα είναι ένα. Η διαφοροποίηση που παρατηρούμε είναι απατηλή και προσωπική άποψή μας, όχι η πραγματικότητα. Άλλη διδασκαλία της λέει ότι όλα είναι Θεός (πανθεϊσμός). Ο Θεός δεν είναι μια προσωπικότητα, αλλά απρόσωπη δύναμη ή ενέργεια ή συνείδηση. Είμαστε λοιπόν όλοι θεοί, λέει άλλη διδασκαλία. Κι επειδή δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει, πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο της σκέψης μας. Δυστυχώς, λέει η Νέα Εποχή, μένουμε ικανοποιημένοι με τις ανθρώπινες καθημερινές μας αυταπάτες. Αν αλλάξουμε, θα καταλάβουμε τη θεότητά μας και την ταύτισή μας με όλα τα πράγματα.
Όλες αυτές τις διδασκαλίες τις βιώνουμε είτε αυθόρμητα είτε με τη βοήθεια του διαλογισμού, της γιόγκα, των ναρκωτικών παραισθησιογόνων, όπως το LSD (αν και δεν ενθαρρύνεται η χρήση του), της ύπνωσης, του πνευματισμού κλπ.
Σύμφωνα με τη Νέα Εποχή, όλες οι θρησκείες είναι ένα. Όπως πολλοί άλλοι, έτσι και ο Ιησούς Χριστός είναι ένας «αβατάρ», δηλαδή, μια μορφή του Θεού, ένας φωτισμένος κύριος. Η πραγματικότητα ότι ο Χριστός είναι η αποκλειστική τελική αποκάλυψη του Θεού δε θεωρείται σωστή από τη Νέα Εποχή. Ο σταυρός Του δεν έχει σημασία για τη λύτρωση του ανθρώπου, λέει η Νέα Εποχή. Οι οπαδοί της υποβαθμίζουν όλες τις διδασκαλίες του Ευαγγελίου. Η λύτρωση στη Νέα Εποχή έρχεται με την παλιά ινδουιστική μέθοδο της μετενσάρκωσης, Η ψυχή προχωράει ή οπισθοδρομεί ανάλογα με το νόμο του «κάρμα» (καλές ή κακές πράξεις) από τη μια ζωή στην άλλη. Αν και οι ανατολικές θρησκείες τονίζουν την αρνητική όψη της μετενσάρκωσης (αναγέννηση μέσα από κύκλους ανθρώπινης αθλιότητας), η Νέα Εποχή διδάσκει ότι είναι μια ευκαιρία για πνευματική πρόοδο. Τα μεγάλα θέματα του κακού, της κρίσης και της ανταμοιβής για τη δικαιοσύνη, αντιμετωπίζονται από τη σκοπιά της μετενσάρκωσης. Η κόλαση είναι αυτό που θερίζουμε εδώ υπό μορφή κακού «κάρμα» ή τιμωρίας για σφάλματα που διαπράξαμε σε προηγούμενες ζωές.
Η Νέα Εποχή έχει ήδη διεθνή χαρακτήρα και έχει εισβάλλει σε πολλές πλευρές της καθημερινής ζωής. Πολλές διεθνείς οργανώσεις, όπως η οικολογική οργάνωση Greenpeace και τα κόμματα των Πρασίνων θεωρούνται ελεγχόμενες από τη Νέα Εποχή. Η κίνηση αυτή έχει μια γενική γραμμή και πολλά παρακλάδια. Ένα από αυτά η «Εκκλησία του Λαού» αυτοκτόνησε ομαδικά το 1978 υπό την καθοδήγηση του Jones, στο Jonestown της Γουιάνας (910 νεκροί). Χωρίς να λέμε ότι η κίνηση έχει εγκληματικό χαρακτήρα (τουλάχιστον για τη σωματική υγεία των οπαδών της), βλέπουμε όμως ότι στις ακραίες περιπτώσεις της, όπως και όλες οι αιρέσεις, μπορεί να λάβει τρομακτική μορφή.
Πολύ σωστά έχει λεχθεί ότι η κίνηση έχει συγγένεια με τις παρωχημένες πλέον αντιλήψεις που κυκλοφορούσαν στην Ευρώπη και την Αμερική τη δεκαετία του ’60 και στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Πέρα των άλλων, οι ανατολικές θρησκείες είχαν απήχηση στους νέους. Προφανώς οι «οργισμένοι» νέοι της εποχής εκείνης είναι τώρα οι μεσήλικες της κίνησης της Νέας Εποχής που κηρύττουν τα βιώματά τους ανακατεμένα με τωρινές επινοήσεις.
Οι οπαδοί της Νέας Εποχής φοράνε άσπρα ρούχα, έχουν κρεμασμένο από το λαιμό τους ένα κρύσταλλο δεμένο με ασήμι, ακούνε θιβετιανή μουσική και τα σύμβολά τους είναι το 666, η σβάστικα και το ουράνιο τόξο. Στην ταινία «Ο τελευταίος πειρασμός» (1988), που τόση αναστάτωση έφερε με τις ανόητες κι ασεβείς σκηνές της, ο ηθοποιός που έπαιζε τον κεντρικό ρόλο, έλεγε μέσα στο έργο ότι όλα είναι μέρος του Θεού και μάλιστα πιάνοντας μια χούφτα χώμα λέει: «και αυτό είναι το σώμα μου», εννοώντας προφανώς ότι όλα είναι Θεός και όλα είναι ένα.
Η Νέα Εποχή πολύ πιθανό να αγγίζει μια συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων, αλλά δημιουργείται η εντύπωση ότι οι διδασκαλίες της είναι εκτός γενικής νοοτροπίας, τουλάχιστον των Ελλήνων. Χωρίς να αποκλείεται τίποτα, η απήχηση που έχει στην Ελλάδα, μας φαίνεται μικρή. Εννοούμε ότι, για παράδειγμα, οι Χιλιαστές έχουν διδασκαλίες πιο κατανοητές στο μέσο άνθρωπο, γι’ αυτό και με τη βοήθεια της καλής οργάνωσής τους, έχουν καλύτερη απήχηση, σε σύγκριση με τη Νέα Εποχή, στο κοινό που είναι επιρρεπές στις αιρέσεις.
Θα εξετάσουμε τώρα 7 σημεία που δείχνουν ότι τα πιστεύω της Κίνησης της Νέας Εποχής αντιτίθενται στο Λόγο του Θεού:
1. Ποιος είναι ο Θεός;
Ο Θεός της Αγίας Γραφής και συνεπώς και του Χριστιανισμού, είναι ο Ύψιστος, ο Αιώνιος, ο Μοναδικός, ο Αυθύπαρκτος Θεός του ουρανού, που έχει δημιουργήσει τα πάντα, ορατά και αόρατα και δεν έχει καμιά σχέση ή ομοιότητα με τους θεούς της Νέας Εποχής. Ο Θεός της Γραφής είναι ο Ένας Θεός, που δεν πρέπει να ποτέ να συγχέεται με οποιοδήποτε δημιούργημά Του. Ο Θεός αυτός έχει αποκαλυφθεί στον άνθρωπο μέσω του Υιού Του, του Ιησού Χριστού.
Η αντίληψη της Νέας Εποχής για το Θεό είναι ο πανθεϊσμός. Ο ορισμός που θα μπορούσε να δοθεί για την πίστη της Νέας Εποχής είναι: «Θεός είναι τα πάντα και τα πάντα είναι θεός». Σύμφωνα με αυτήν, όλα όσα υπάρχουν είναι θεός. Απλώς υπάρχουν διάφορες βαθμίδες ύπαρξης που αντιστοιχούν σε διάφορες βαθμίδες θεότητας.
«Ο Θεός», λένε, «είναι μια απρόσωπη δύναμη. Ο Θεός είναι ενέργεια κι η ενέργεια είναι θεός». Αυτός είναι ο νέος ορισμός του Θεού κι υποστηρίζεται από τις μελέτες της κβαντομηχανικής.[1]
Πολλοί οπαδοί της Νέας Εποχής αντικαθιστούν το Θεό Πατέρα, έτσι όπως μας Τον αποκαλύπτει η Γραφή, με τη Μητέρα Γη της δημιουργίας. Η Γη είναι πράγματι μια θεά, που το αρχαίο της όνομα είναι Γαία (από την ελληνική μυθολογία). Η έμφαση της ιδέας της Μεγάλης Θεάς τονίζεται ιδιαίτερα από το νέο παρακλάδι της Κίνησης της Νέας Εποχής, που συχνά αποκαλείται «Οικοφεμινισμός». Αυτός βλέπει τους άνδρες σαν τύραννους των γυναικών και τους κατηγορεί ότι τις εξευτελίζουν μέσω της σεξουαλικής βίας και της πορνογραφικής εκμετάλλευσης κι ότι τις εξουσιάζουν μέσω ενός αυστηρού, αυταρχικού «Ουράνιου Θεού».
«Στο ριζοσπαστικό άκρο της Νέας Εποχής υπάρχει η σοβαρή πρόταση της Ντίνας Μέτζκερ ότι ‘οι ιερές πόρνες’ θα πρέπει να επανατοποθετηθούν ως αγωγός για τον αγιασμό. Πέρα από τον εκκλησιασμό, υποστηρίζει ότι, όλες οι γυναίκες γίνονται πόρνες, ‘σαν ένα μέσο εκ νέου αγιασμού του σώματος κι επανάκτησης της χαμένης δύναμης με την έλευση της πατριαρχικής θρησκείας’».[2]
2. Ποιος είναι ο άνθρωπος;
Ο άνθρωπος είναι το τελειότερο δημιούργημα του Θεού και δημιουργήθηκε για να έχει επικοινωνία και συντροφιά με τον Πλάστη του, αλλά ο άνθρωπος δεν είναι θεός. Είναι ένας αμαρτωλός και χρειάζεται λύτρωση, σύμφωνα με την Αγία Γραφή. Διαπράττει την ίδια αμαρτία με το Διάβολο, όταν προσπαθεί να κάνει τον εαυτό του θεό. Ο μόνος τρόπος που ο άνθρωπος μπορεί να συμμετέχει στη θεία φύση, είναι να ζητά και να στηρίζεται στις «υπέρτερες υποσχέσεις» (Εβρ.8:6), που έχουν δοθεί σε όσους πιστεύουν στο Χριστό. Μέσω Αυτού μπορεί ο άνθρωπος να σχετιστεί με το Θεό, αλλά ο άνθρωπος δεν γίνεται ποτέ Θεός.
Αντίθετα, η Νέα Εποχή έχει υιοθετήσει ένα είδος κοσμικού ανθρωπισμού: «Ο άνθρωπος είναι το κριτήριο, το μέτρο όλων των πραγμάτων, γιατί αυτός είναι η ανώτερη αντιπροσώπευση του Θεού».[3]
3. Τι είναι αμαρτία;
Η αμαρτία είναι το μεγάλο πρόβλημα του ανθρώπου. Σαν αμαρτωλός, ο άνθρωπος χρειάζεται σωτηρία. Χωρίς αυτήν είναι καταδικασμένος σε αιώνιο αποχωρισμό από το φως, τη ζωή και την αγάπη του Θεού. Ο σκοπός του ερχομού του Χριστού στον κόσμο ήταν να καταστρέψει τα έργα του διαβόλου. Η λυτρωτική Του θυσία είναι η μόνη ελπίδα για τον άνθρωπο.
Η Νέα Εποχή αρνείται την ύπαρξη της αμαρτίας. Έτσι, δεν βλέπει την ανάγκη ενός Σωτήρα. Λέει ότι ο εχθρός του ανθρώπου δεν είναι η αμαρτία, αλλά η άγνοια. Αυτό συμβαδίζει τέλεια με τη φιλοσοφία που τώρα επικρατεί στη δημόσια εκπαίδευση: «αποσαφήνιση αξιών». Η φιλοσοφία αυτή διδάσκει στα παιδιά να ανακαλύψουν και να αποσαφηνίσουν την αξία τους μόνα τους, παρά να τους την επιβάλλουν κάποιοι άλλοι από έξω (οι γονείς ή η Εκκλησία).
Η φιλοσοφία αυτή υποστηρίζει ότι όλες οι αξίες ποιοτικά είναι οι ίδιες. Κάθε άτομο έχει μέσα του τη σοφία και το δικαίωμα να αποφασίσει τι είναι ηθικό και τι είναι ανήθικο. Γράψε ο ίδιος τις Δέκα Εντολές για τον εαυτό σου. Μην επιτρέψεις σε κάποια άλλη εξουσία, εκτός από το θείο εαυτό σου, να σου πει τι είναι καλό και τι κακό. Αυτός ο τρόπος σκέψης της Νέας Εποχής είναι τώρα ευρέως διαδεδομένος στον κόσμο μας και διακηρύσσεται συνέχεια από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, από τα κέντρα διασκέδασης, από τις επιχειρήσεις και από τις κυβερνήσεις.
4. Η πραγματικότητα του θανάτου
Ο θάνατος είναι ο τελευταίος εχθρός του ανθρώπου, σύμφωνα με την Αγία Γραφή. Επειδή ο θάνατος είναι παγκόσμια παρών μέσα στο ανθρώπινο γένος. Ο απόστολος Παύλος διακηρύττει ότι: «Η ανταμοιβή της αμαρτίας είναι θάνατος». Ο θάνατος θα διεκδικήσει κάθε άνθρωπο που γεννήθηκε στον κόσμο, εκτός και αν αφαιρεθεί η κατάρα της αμαρτίας μέσω του λυτρωτικού έργου του Χριστού. Όταν πεθάνει ο άνθρωπος είναι αναγκασμένος να λογοδοτήσει για τη ζωή του (Εβρ.9:27). Η Νέα Εποχή αρνείται την πραγματικότητα του θανάτου κι υποστηρίζει τη θεωρία της μετενσάρκωσης.
5. Η αληθινή λατρεία
Η Αγία Γραφή σαφώς μας διδάσκει ότι ο άνθρωπος πρέπει να λατρεύει τον Αληθινό Θεό του ουρανού και μόνον Αυτόν. Κάθε άλλος θεός, που λατρεύει ο άνθρωπος, είναι ψεύτικος.
Η Νέα Εποχή είναι ανοικτή στη λατρεία πολλών θεών (πολυθεϊσμός). Ο άνθρωπος μπορεί να λατρεύει τη Μητέρα Γη, τη θεία ενέργεια, το θείο φως κι αμέτρητα άλλα δημιουργήματα του Θεού. Μιας και «τα πάντα είναι θεός και θεός τα πάντα», ο άνθρωπος μπορεί να λατρεύει τον ήλιο, τη σελήνη, τη γη και τον εαυτό του. Το αποκορύφωμα της πραγματικής πνευματικότητας είναι να συναντήσεις το ανώτερο Εγώ σου και να ανακαλύψεις ότι είσαι θεός.
6. Η πηγή της σωτηρίας
Η σωτηρία παρέχεται από τον Θεό μέσω της πίστης στον Χριστό. Ο άνθρωπος δεν είναι η πηγή της σωτηρίας του. Δε μπορεί να βρει την τελειότητα μέσα στον εαυτό του, γιατί αυτή προέρχεται από το Δημιουργό του. Κάθε ιδέα που μπορεί να έχει ο άνθρωπος, ότι μπορεί να βρει σωτηρία οπουδήποτε αλλού, πέρα από το Θεό, είναι ψευδαίσθηση.
Η χρήση της φαντασίας από τη Νέα Εποχή βασίζεται στο συλλογισμό ότι ο νους του ανθρώπου έχει τις απαντήσεις για όλα τα ανθρώπινα προβλήματα. Η σωτηρία βρίσκεται στο σωστό τρόπο σκέψης του ανθρώπου. Ελευθέρωσε απλά το νου σου, ώστε να μη σκεφτεί για τίποτε και θα παράγει αυτόματα τη Νέα Εποχή. Αυτό είναι μια εκπόρνευση του δώρου της φαντασίας του ανθρώπου.
Το Θεόδοτο δώρο της φαντασίας είναι από τα πιο ισχυρά εργαλεία των Χριστιανών, που διαφέρει τελείως από αυτό της Νέας Εποχής. Ο Χριστιανός επικεντρώνει τη φαντασία του στις υποσχέσεις του Θεού και στη σωτηρία που διακηρύττει η Αγία Γραφή. Δεν αποχωρίζεται ποτέ από το λογικό του, ώστε να μη σκέφτεται για τίποτα. Ελευθερώνει τη δημιουργική του φαντασία για να σκέφτεται τα σχέδια του Θεού γι’ αυτόν, όχι να αποκόψει τον εαυτό του από το Δημιουργό του για να γίνει ο ίδιος θεός.
7. Ο προορισμός του ανθρώπου
Ο προορισμός του ανθρώπου δεν είναι να συγχωνευτεί με το σύμπαν, αλλά να λατρεύει το Θεό ως Δημιουργό και Λυτρωτή του.
Τέσσερα είναι τα βασικά πνευματικά ελαττώματα της Νέας Εποχής. Βασίζονται, δηλαδή, στα τέσσερα ψέματα του Σατανά που είπε στους πρωτόπλαστους: α) Θα γίνετε όμοιοι με τον Θεό, β) Δεν πρόκειται να πεθάνετε, γ) Θα γνωρίζετε τι είναι το καλό και τι το κακό, δ) Θα ανοίξουν τα μάτια σας. Αυτά τα τέσσερα ελαττώματα αποκαλύπτονται στον πανθεϊσμό, στη μετενσάρκωση, στη σχετικοκρατία και στον αποκρυφισμό. «Τι κρύβεται πίσω από τα τέσσερα αυτά πνευματικά ελαττώματα; Είναι η αυτάρκεια του ανθρώπου. Η πίστη ότι η πηγή όλων των αληθειών είναι ο ανθρώπινος νους».[4]
Η αντίθεση αυτής της κίνησης, απέναντι στο Χριστιανισμό, είναι ξεκάθαρη. Ο John Dunphy, στη βραβευμένη πραγματεία του με τίτλο «Μια θρησκεία για μια Νέα Εποχή», εκτοξεύει την πρόκληση: «Η μάχη για το μέλλον της ανθρωπότητας πρέπει να διεξαχθεί και να κερδηθεί στα δημόσια σχολεία από δασκάλους που θα αντιληφθούν σωστά το ρόλο τους ως προσηλυτιστές μιας νέας πίστης: Μια ανθρώπινη θρησκεία που αναγνωρίζει και σέβεται το πνεύμα εκείνο, που οι θεολόγοι αποκαλούν θεία φύση, μέσα σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Η σχολική αίθουσα πρέπει να γίνει, και θα γίνει, μια αρένα διαμάχης ανάμεσα στο παλιό και στο καινούργιο - στο αποσυντιθέμενο πτώμα του χριστιανισμού, μαζί με όλα τα κακά και τη μιζέρια που αυτός συνεπιφέρει, και στη νέα πίστη του ανθρωπισμού, περίλαμπρη μέσα στην υπόσχεσή της για έναν κόσμο μέσα στον οποίον τα μη αναγνωρισθέντα ποτέ χριστιανικά ιδεώδη του ‘αγάπα τον πλησίον σου’ τελικά θα πραγματοποιηθεί».[5]
Δεχόμαστε αυτήν την πρόκληση από ένα νόθο ευαγγέλιο. Επειδή εμείς έχουμε το μοναδικό αληθινό μήνυμα για κάθε εποχή: Το Ευαγγέλιο της Βασιλείας του Θεού. Κηρύττουμε τον ερχομό μιας νέας εποχής: τη Βασιλεία του Ιησού Χριστού, του Κυρίου μας. Αυτός είναι ο Βασιλιάς των βασιλιάδων και ο Κύριος των κυρίων. Το νόθο ευαγγέλιο της Νέας Εποχής θα φέρει τελικά μόνο καταστροφή και θάνατο.Ο Ιησούς είπε: «Πάνω σ’ αυτήν την πέτρα θα χτίσω την Εκκλησία μου και οι πύλες του Άδου δε θα μπορέσουν να την κατανικήσουν» (Ματθ.16:18). Ο απόστολος Ιωάννης άκουσε τις ουράνιες στρατιές να ψάλλουν έναν καινούργιο ύμνο: «Άξιος είσαι να πάρεις το βιβλίο και να ανοίξεις τις σφραγίδες του, γιατί σφάχτηκες και με το αίμα σου μας αγόρασες για το Θεό, από κάθε άλλη φυλή και γλώσσα και λαό και έθνος. Και όλους αυτούς τους έκανες βασιλιάδες και ιερείς για το Θεό και θα βασιλέψουν πάνω στη γη!» (Αποκ.5:9-10).
[1] Erwin W. Lutzer and John De Vries, Satan’s ‘Evangelistic’ Strategy for This New Age, Victor, 1989, σελ.60-61.
[2] Russell Chandler, Understanding the New Age, Word, Dallas, Texas, 1988, σελ.120-121.
[3] Bob and Gretchen Passantino, «The New Look of the New Age», Moody Monthly, Απρίλιος 1992, σελ.12-17.
[4] Lutzer and De Vries, op. cit., σελ.20-21.
[5] John Dunphy, «A Religion for a New Age, The Humanist», Ιανουάριος/ Φεβρουάριος 1983, σελ.26
Τη μεγάλη δημοσιότητά της η Νέα Εποχή τη χρωστάει στη γνωστή Αμερικανίδα ηθοποιό Σίρλεϊ Μακ Λέιν, που είναι και η «θεωρητική» της κίνησης και έχει γράψει αρκετά βιβλία για το θέμα αυτό. Είναι μια από τις πιο διάσημες «ευαγγελίστριες» στην Αμερική. Κερδίζει γύρω στα 4.000.000 δολάρια το χρόνο κηρύττοντας το «ευαγγέλιό» της. Το αντικείμενο των σεμιναρίων της είναι να συστήσει στους ακροατές της ένα πρόσωπο. Σύμφωνα με την Μακ Λέιν, το πρόσωπο αυτό είναι το σπουδαιότερο πρόσωπο πάνω στη γη και σε αγαπά απεριόριστα και χωρίς όρους. Είναι «Το Εγώ σου»! Η κεντρική ιδέα του νέου αυτού «ευαγγελίου» είναι ότι κάθε άνθρωπος είναι θεός του εαυτού του. Η Μακ Λέιν δηλώνει ότι το παλιό Ευαγγέλιο, που διδάσκει την αυταπάρνηση, είναι πια απόλυτα ξεπερασμένο. Ο πραγματικά πνευματικός άνθρωπος πρέπει να έχει αφθονία αγαθών και να είναι κύριος της τύχης του.
Κεντρική διδασκαλία της κίνησης είναι ότι ανατέλλει μια Νέα Εποχή, η εποχή του Υδροχόου, οπότε θα καταργηθούν οι παλιές δομές της κοινωνίας κι οι υπάρχουσες αρχές θα ανανεωθούν. Τα σύνορα θα καταργηθούν, οι τομείς της ζωής θα γίνουν παγκόσμιοι, από πιστωτικές κάρτες μέχρι φόρους. Θα είναι εποχή ευκαιριών, αρμονίας και αλήθειας... Μια παγκόσμια φυσιογνωμία διδασκάλου, ο Μετρέγια θα εμφανιστεί και θα ενσαρκώνει το πρόσωπο που όλες οι θρησκείες περιμένουν. Η παρουσία του θα εγγυάται ότι δε θα γίνει 3ος παγκόσμιος πόλεμος. Βασική αρχή της Νέας Εποχής είναι ότι όλα είναι ένα (μονισμός). Όλα έχουν εσωτερική σχέση κι αλληλεξάρτηση. Ο Θεός, η φύση και η ανθρωπότητα είναι ένα. Η διαφοροποίηση που παρατηρούμε είναι απατηλή και προσωπική άποψή μας, όχι η πραγματικότητα. Άλλη διδασκαλία της λέει ότι όλα είναι Θεός (πανθεϊσμός). Ο Θεός δεν είναι μια προσωπικότητα, αλλά απρόσωπη δύναμη ή ενέργεια ή συνείδηση. Είμαστε λοιπόν όλοι θεοί, λέει άλλη διδασκαλία. Κι επειδή δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει, πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο της σκέψης μας. Δυστυχώς, λέει η Νέα Εποχή, μένουμε ικανοποιημένοι με τις ανθρώπινες καθημερινές μας αυταπάτες. Αν αλλάξουμε, θα καταλάβουμε τη θεότητά μας και την ταύτισή μας με όλα τα πράγματα.
Όλες αυτές τις διδασκαλίες τις βιώνουμε είτε αυθόρμητα είτε με τη βοήθεια του διαλογισμού, της γιόγκα, των ναρκωτικών παραισθησιογόνων, όπως το LSD (αν και δεν ενθαρρύνεται η χρήση του), της ύπνωσης, του πνευματισμού κλπ.
Σύμφωνα με τη Νέα Εποχή, όλες οι θρησκείες είναι ένα. Όπως πολλοί άλλοι, έτσι και ο Ιησούς Χριστός είναι ένας «αβατάρ», δηλαδή, μια μορφή του Θεού, ένας φωτισμένος κύριος. Η πραγματικότητα ότι ο Χριστός είναι η αποκλειστική τελική αποκάλυψη του Θεού δε θεωρείται σωστή από τη Νέα Εποχή. Ο σταυρός Του δεν έχει σημασία για τη λύτρωση του ανθρώπου, λέει η Νέα Εποχή. Οι οπαδοί της υποβαθμίζουν όλες τις διδασκαλίες του Ευαγγελίου. Η λύτρωση στη Νέα Εποχή έρχεται με την παλιά ινδουιστική μέθοδο της μετενσάρκωσης, Η ψυχή προχωράει ή οπισθοδρομεί ανάλογα με το νόμο του «κάρμα» (καλές ή κακές πράξεις) από τη μια ζωή στην άλλη. Αν και οι ανατολικές θρησκείες τονίζουν την αρνητική όψη της μετενσάρκωσης (αναγέννηση μέσα από κύκλους ανθρώπινης αθλιότητας), η Νέα Εποχή διδάσκει ότι είναι μια ευκαιρία για πνευματική πρόοδο. Τα μεγάλα θέματα του κακού, της κρίσης και της ανταμοιβής για τη δικαιοσύνη, αντιμετωπίζονται από τη σκοπιά της μετενσάρκωσης. Η κόλαση είναι αυτό που θερίζουμε εδώ υπό μορφή κακού «κάρμα» ή τιμωρίας για σφάλματα που διαπράξαμε σε προηγούμενες ζωές.
Η Νέα Εποχή έχει ήδη διεθνή χαρακτήρα και έχει εισβάλλει σε πολλές πλευρές της καθημερινής ζωής. Πολλές διεθνείς οργανώσεις, όπως η οικολογική οργάνωση Greenpeace και τα κόμματα των Πρασίνων θεωρούνται ελεγχόμενες από τη Νέα Εποχή. Η κίνηση αυτή έχει μια γενική γραμμή και πολλά παρακλάδια. Ένα από αυτά η «Εκκλησία του Λαού» αυτοκτόνησε ομαδικά το 1978 υπό την καθοδήγηση του Jones, στο Jonestown της Γουιάνας (910 νεκροί). Χωρίς να λέμε ότι η κίνηση έχει εγκληματικό χαρακτήρα (τουλάχιστον για τη σωματική υγεία των οπαδών της), βλέπουμε όμως ότι στις ακραίες περιπτώσεις της, όπως και όλες οι αιρέσεις, μπορεί να λάβει τρομακτική μορφή.
Πολύ σωστά έχει λεχθεί ότι η κίνηση έχει συγγένεια με τις παρωχημένες πλέον αντιλήψεις που κυκλοφορούσαν στην Ευρώπη και την Αμερική τη δεκαετία του ’60 και στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Πέρα των άλλων, οι ανατολικές θρησκείες είχαν απήχηση στους νέους. Προφανώς οι «οργισμένοι» νέοι της εποχής εκείνης είναι τώρα οι μεσήλικες της κίνησης της Νέας Εποχής που κηρύττουν τα βιώματά τους ανακατεμένα με τωρινές επινοήσεις.
Οι οπαδοί της Νέας Εποχής φοράνε άσπρα ρούχα, έχουν κρεμασμένο από το λαιμό τους ένα κρύσταλλο δεμένο με ασήμι, ακούνε θιβετιανή μουσική και τα σύμβολά τους είναι το 666, η σβάστικα και το ουράνιο τόξο. Στην ταινία «Ο τελευταίος πειρασμός» (1988), που τόση αναστάτωση έφερε με τις ανόητες κι ασεβείς σκηνές της, ο ηθοποιός που έπαιζε τον κεντρικό ρόλο, έλεγε μέσα στο έργο ότι όλα είναι μέρος του Θεού και μάλιστα πιάνοντας μια χούφτα χώμα λέει: «και αυτό είναι το σώμα μου», εννοώντας προφανώς ότι όλα είναι Θεός και όλα είναι ένα.
Η Νέα Εποχή πολύ πιθανό να αγγίζει μια συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων, αλλά δημιουργείται η εντύπωση ότι οι διδασκαλίες της είναι εκτός γενικής νοοτροπίας, τουλάχιστον των Ελλήνων. Χωρίς να αποκλείεται τίποτα, η απήχηση που έχει στην Ελλάδα, μας φαίνεται μικρή. Εννοούμε ότι, για παράδειγμα, οι Χιλιαστές έχουν διδασκαλίες πιο κατανοητές στο μέσο άνθρωπο, γι’ αυτό και με τη βοήθεια της καλής οργάνωσής τους, έχουν καλύτερη απήχηση, σε σύγκριση με τη Νέα Εποχή, στο κοινό που είναι επιρρεπές στις αιρέσεις.
Θα εξετάσουμε τώρα 7 σημεία που δείχνουν ότι τα πιστεύω της Κίνησης της Νέας Εποχής αντιτίθενται στο Λόγο του Θεού:
1. Ποιος είναι ο Θεός;
Ο Θεός της Αγίας Γραφής και συνεπώς και του Χριστιανισμού, είναι ο Ύψιστος, ο Αιώνιος, ο Μοναδικός, ο Αυθύπαρκτος Θεός του ουρανού, που έχει δημιουργήσει τα πάντα, ορατά και αόρατα και δεν έχει καμιά σχέση ή ομοιότητα με τους θεούς της Νέας Εποχής. Ο Θεός της Γραφής είναι ο Ένας Θεός, που δεν πρέπει να ποτέ να συγχέεται με οποιοδήποτε δημιούργημά Του. Ο Θεός αυτός έχει αποκαλυφθεί στον άνθρωπο μέσω του Υιού Του, του Ιησού Χριστού.
Η αντίληψη της Νέας Εποχής για το Θεό είναι ο πανθεϊσμός. Ο ορισμός που θα μπορούσε να δοθεί για την πίστη της Νέας Εποχής είναι: «Θεός είναι τα πάντα και τα πάντα είναι θεός». Σύμφωνα με αυτήν, όλα όσα υπάρχουν είναι θεός. Απλώς υπάρχουν διάφορες βαθμίδες ύπαρξης που αντιστοιχούν σε διάφορες βαθμίδες θεότητας.
«Ο Θεός», λένε, «είναι μια απρόσωπη δύναμη. Ο Θεός είναι ενέργεια κι η ενέργεια είναι θεός». Αυτός είναι ο νέος ορισμός του Θεού κι υποστηρίζεται από τις μελέτες της κβαντομηχανικής.[1]
Πολλοί οπαδοί της Νέας Εποχής αντικαθιστούν το Θεό Πατέρα, έτσι όπως μας Τον αποκαλύπτει η Γραφή, με τη Μητέρα Γη της δημιουργίας. Η Γη είναι πράγματι μια θεά, που το αρχαίο της όνομα είναι Γαία (από την ελληνική μυθολογία). Η έμφαση της ιδέας της Μεγάλης Θεάς τονίζεται ιδιαίτερα από το νέο παρακλάδι της Κίνησης της Νέας Εποχής, που συχνά αποκαλείται «Οικοφεμινισμός». Αυτός βλέπει τους άνδρες σαν τύραννους των γυναικών και τους κατηγορεί ότι τις εξευτελίζουν μέσω της σεξουαλικής βίας και της πορνογραφικής εκμετάλλευσης κι ότι τις εξουσιάζουν μέσω ενός αυστηρού, αυταρχικού «Ουράνιου Θεού».
«Στο ριζοσπαστικό άκρο της Νέας Εποχής υπάρχει η σοβαρή πρόταση της Ντίνας Μέτζκερ ότι ‘οι ιερές πόρνες’ θα πρέπει να επανατοποθετηθούν ως αγωγός για τον αγιασμό. Πέρα από τον εκκλησιασμό, υποστηρίζει ότι, όλες οι γυναίκες γίνονται πόρνες, ‘σαν ένα μέσο εκ νέου αγιασμού του σώματος κι επανάκτησης της χαμένης δύναμης με την έλευση της πατριαρχικής θρησκείας’».[2]
2. Ποιος είναι ο άνθρωπος;
Ο άνθρωπος είναι το τελειότερο δημιούργημα του Θεού και δημιουργήθηκε για να έχει επικοινωνία και συντροφιά με τον Πλάστη του, αλλά ο άνθρωπος δεν είναι θεός. Είναι ένας αμαρτωλός και χρειάζεται λύτρωση, σύμφωνα με την Αγία Γραφή. Διαπράττει την ίδια αμαρτία με το Διάβολο, όταν προσπαθεί να κάνει τον εαυτό του θεό. Ο μόνος τρόπος που ο άνθρωπος μπορεί να συμμετέχει στη θεία φύση, είναι να ζητά και να στηρίζεται στις «υπέρτερες υποσχέσεις» (Εβρ.8:6), που έχουν δοθεί σε όσους πιστεύουν στο Χριστό. Μέσω Αυτού μπορεί ο άνθρωπος να σχετιστεί με το Θεό, αλλά ο άνθρωπος δεν γίνεται ποτέ Θεός.
Αντίθετα, η Νέα Εποχή έχει υιοθετήσει ένα είδος κοσμικού ανθρωπισμού: «Ο άνθρωπος είναι το κριτήριο, το μέτρο όλων των πραγμάτων, γιατί αυτός είναι η ανώτερη αντιπροσώπευση του Θεού».[3]
3. Τι είναι αμαρτία;
Η αμαρτία είναι το μεγάλο πρόβλημα του ανθρώπου. Σαν αμαρτωλός, ο άνθρωπος χρειάζεται σωτηρία. Χωρίς αυτήν είναι καταδικασμένος σε αιώνιο αποχωρισμό από το φως, τη ζωή και την αγάπη του Θεού. Ο σκοπός του ερχομού του Χριστού στον κόσμο ήταν να καταστρέψει τα έργα του διαβόλου. Η λυτρωτική Του θυσία είναι η μόνη ελπίδα για τον άνθρωπο.
Η Νέα Εποχή αρνείται την ύπαρξη της αμαρτίας. Έτσι, δεν βλέπει την ανάγκη ενός Σωτήρα. Λέει ότι ο εχθρός του ανθρώπου δεν είναι η αμαρτία, αλλά η άγνοια. Αυτό συμβαδίζει τέλεια με τη φιλοσοφία που τώρα επικρατεί στη δημόσια εκπαίδευση: «αποσαφήνιση αξιών». Η φιλοσοφία αυτή διδάσκει στα παιδιά να ανακαλύψουν και να αποσαφηνίσουν την αξία τους μόνα τους, παρά να τους την επιβάλλουν κάποιοι άλλοι από έξω (οι γονείς ή η Εκκλησία).
Η φιλοσοφία αυτή υποστηρίζει ότι όλες οι αξίες ποιοτικά είναι οι ίδιες. Κάθε άτομο έχει μέσα του τη σοφία και το δικαίωμα να αποφασίσει τι είναι ηθικό και τι είναι ανήθικο. Γράψε ο ίδιος τις Δέκα Εντολές για τον εαυτό σου. Μην επιτρέψεις σε κάποια άλλη εξουσία, εκτός από το θείο εαυτό σου, να σου πει τι είναι καλό και τι κακό. Αυτός ο τρόπος σκέψης της Νέας Εποχής είναι τώρα ευρέως διαδεδομένος στον κόσμο μας και διακηρύσσεται συνέχεια από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, από τα κέντρα διασκέδασης, από τις επιχειρήσεις και από τις κυβερνήσεις.
4. Η πραγματικότητα του θανάτου
Ο θάνατος είναι ο τελευταίος εχθρός του ανθρώπου, σύμφωνα με την Αγία Γραφή. Επειδή ο θάνατος είναι παγκόσμια παρών μέσα στο ανθρώπινο γένος. Ο απόστολος Παύλος διακηρύττει ότι: «Η ανταμοιβή της αμαρτίας είναι θάνατος». Ο θάνατος θα διεκδικήσει κάθε άνθρωπο που γεννήθηκε στον κόσμο, εκτός και αν αφαιρεθεί η κατάρα της αμαρτίας μέσω του λυτρωτικού έργου του Χριστού. Όταν πεθάνει ο άνθρωπος είναι αναγκασμένος να λογοδοτήσει για τη ζωή του (Εβρ.9:27). Η Νέα Εποχή αρνείται την πραγματικότητα του θανάτου κι υποστηρίζει τη θεωρία της μετενσάρκωσης.
5. Η αληθινή λατρεία
Η Αγία Γραφή σαφώς μας διδάσκει ότι ο άνθρωπος πρέπει να λατρεύει τον Αληθινό Θεό του ουρανού και μόνον Αυτόν. Κάθε άλλος θεός, που λατρεύει ο άνθρωπος, είναι ψεύτικος.
Η Νέα Εποχή είναι ανοικτή στη λατρεία πολλών θεών (πολυθεϊσμός). Ο άνθρωπος μπορεί να λατρεύει τη Μητέρα Γη, τη θεία ενέργεια, το θείο φως κι αμέτρητα άλλα δημιουργήματα του Θεού. Μιας και «τα πάντα είναι θεός και θεός τα πάντα», ο άνθρωπος μπορεί να λατρεύει τον ήλιο, τη σελήνη, τη γη και τον εαυτό του. Το αποκορύφωμα της πραγματικής πνευματικότητας είναι να συναντήσεις το ανώτερο Εγώ σου και να ανακαλύψεις ότι είσαι θεός.
6. Η πηγή της σωτηρίας
Η σωτηρία παρέχεται από τον Θεό μέσω της πίστης στον Χριστό. Ο άνθρωπος δεν είναι η πηγή της σωτηρίας του. Δε μπορεί να βρει την τελειότητα μέσα στον εαυτό του, γιατί αυτή προέρχεται από το Δημιουργό του. Κάθε ιδέα που μπορεί να έχει ο άνθρωπος, ότι μπορεί να βρει σωτηρία οπουδήποτε αλλού, πέρα από το Θεό, είναι ψευδαίσθηση.
Η χρήση της φαντασίας από τη Νέα Εποχή βασίζεται στο συλλογισμό ότι ο νους του ανθρώπου έχει τις απαντήσεις για όλα τα ανθρώπινα προβλήματα. Η σωτηρία βρίσκεται στο σωστό τρόπο σκέψης του ανθρώπου. Ελευθέρωσε απλά το νου σου, ώστε να μη σκεφτεί για τίποτε και θα παράγει αυτόματα τη Νέα Εποχή. Αυτό είναι μια εκπόρνευση του δώρου της φαντασίας του ανθρώπου.
Το Θεόδοτο δώρο της φαντασίας είναι από τα πιο ισχυρά εργαλεία των Χριστιανών, που διαφέρει τελείως από αυτό της Νέας Εποχής. Ο Χριστιανός επικεντρώνει τη φαντασία του στις υποσχέσεις του Θεού και στη σωτηρία που διακηρύττει η Αγία Γραφή. Δεν αποχωρίζεται ποτέ από το λογικό του, ώστε να μη σκέφτεται για τίποτα. Ελευθερώνει τη δημιουργική του φαντασία για να σκέφτεται τα σχέδια του Θεού γι’ αυτόν, όχι να αποκόψει τον εαυτό του από το Δημιουργό του για να γίνει ο ίδιος θεός.
7. Ο προορισμός του ανθρώπου
Ο προορισμός του ανθρώπου δεν είναι να συγχωνευτεί με το σύμπαν, αλλά να λατρεύει το Θεό ως Δημιουργό και Λυτρωτή του.
Τέσσερα είναι τα βασικά πνευματικά ελαττώματα της Νέας Εποχής. Βασίζονται, δηλαδή, στα τέσσερα ψέματα του Σατανά που είπε στους πρωτόπλαστους: α) Θα γίνετε όμοιοι με τον Θεό, β) Δεν πρόκειται να πεθάνετε, γ) Θα γνωρίζετε τι είναι το καλό και τι το κακό, δ) Θα ανοίξουν τα μάτια σας. Αυτά τα τέσσερα ελαττώματα αποκαλύπτονται στον πανθεϊσμό, στη μετενσάρκωση, στη σχετικοκρατία και στον αποκρυφισμό. «Τι κρύβεται πίσω από τα τέσσερα αυτά πνευματικά ελαττώματα; Είναι η αυτάρκεια του ανθρώπου. Η πίστη ότι η πηγή όλων των αληθειών είναι ο ανθρώπινος νους».[4]
Η αντίθεση αυτής της κίνησης, απέναντι στο Χριστιανισμό, είναι ξεκάθαρη. Ο John Dunphy, στη βραβευμένη πραγματεία του με τίτλο «Μια θρησκεία για μια Νέα Εποχή», εκτοξεύει την πρόκληση: «Η μάχη για το μέλλον της ανθρωπότητας πρέπει να διεξαχθεί και να κερδηθεί στα δημόσια σχολεία από δασκάλους που θα αντιληφθούν σωστά το ρόλο τους ως προσηλυτιστές μιας νέας πίστης: Μια ανθρώπινη θρησκεία που αναγνωρίζει και σέβεται το πνεύμα εκείνο, που οι θεολόγοι αποκαλούν θεία φύση, μέσα σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Η σχολική αίθουσα πρέπει να γίνει, και θα γίνει, μια αρένα διαμάχης ανάμεσα στο παλιό και στο καινούργιο - στο αποσυντιθέμενο πτώμα του χριστιανισμού, μαζί με όλα τα κακά και τη μιζέρια που αυτός συνεπιφέρει, και στη νέα πίστη του ανθρωπισμού, περίλαμπρη μέσα στην υπόσχεσή της για έναν κόσμο μέσα στον οποίον τα μη αναγνωρισθέντα ποτέ χριστιανικά ιδεώδη του ‘αγάπα τον πλησίον σου’ τελικά θα πραγματοποιηθεί».[5]
Δεχόμαστε αυτήν την πρόκληση από ένα νόθο ευαγγέλιο. Επειδή εμείς έχουμε το μοναδικό αληθινό μήνυμα για κάθε εποχή: Το Ευαγγέλιο της Βασιλείας του Θεού. Κηρύττουμε τον ερχομό μιας νέας εποχής: τη Βασιλεία του Ιησού Χριστού, του Κυρίου μας. Αυτός είναι ο Βασιλιάς των βασιλιάδων και ο Κύριος των κυρίων. Το νόθο ευαγγέλιο της Νέας Εποχής θα φέρει τελικά μόνο καταστροφή και θάνατο.Ο Ιησούς είπε: «Πάνω σ’ αυτήν την πέτρα θα χτίσω την Εκκλησία μου και οι πύλες του Άδου δε θα μπορέσουν να την κατανικήσουν» (Ματθ.16:18). Ο απόστολος Ιωάννης άκουσε τις ουράνιες στρατιές να ψάλλουν έναν καινούργιο ύμνο: «Άξιος είσαι να πάρεις το βιβλίο και να ανοίξεις τις σφραγίδες του, γιατί σφάχτηκες και με το αίμα σου μας αγόρασες για το Θεό, από κάθε άλλη φυλή και γλώσσα και λαό και έθνος. Και όλους αυτούς τους έκανες βασιλιάδες και ιερείς για το Θεό και θα βασιλέψουν πάνω στη γη!» (Αποκ.5:9-10).
[1] Erwin W. Lutzer and John De Vries, Satan’s ‘Evangelistic’ Strategy for This New Age, Victor, 1989, σελ.60-61.
[2] Russell Chandler, Understanding the New Age, Word, Dallas, Texas, 1988, σελ.120-121.
[3] Bob and Gretchen Passantino, «The New Look of the New Age», Moody Monthly, Απρίλιος 1992, σελ.12-17.
[4] Lutzer and De Vries, op. cit., σελ.20-21.
[5] John Dunphy, «A Religion for a New Age, The Humanist», Ιανουάριος/ Φεβρουάριος 1983, σελ.26
4/1/09
Η Ενωτική Σχολή του Χριστιανισμού
Έτσι ονομάζεται μια αίρεση που απορρίπτει αρκετά από τα βασικά δόγματα του Χριστιανισμού και αδιαφορεί εντελώς για την αξία του αίματος του Χριστού, την ανάγκη της αναγέννησης και άλλων. Πιστεύει στη μετεμψύχωση σαν την ελπίδα των οπαδών της. Παρακάτω θα δείξουμε γιατί δεν μπορεί κανείς να είναι πιστός οπαδός της Σχολής αυτής και ταυτόχρονα ακόλουθος του Ιησού Χριστού.
Η θρησκευτική αυτή Σχολή εγγυάται σ’ εκείνους που την ακολουθούν, υγεία, ευτυχία κι εύκολη λύση για όλα τα προβλήματα της ζωής. Δεν έχει κηρύξει τον πόλεμο ενάντια σε άλλες Εκκλησίες, αλλά διατείνεται ότι βλέπει ότι κάτι καλό υπάρχει και στις άλλες θρησκείες κι ότι θέλει τον καθένα να νιώθει τον εαυτό του ελεύθερο για να βρει την Αλήθεια για τον εαυτό του, οπουδήποτε κι αν βρεθεί.[1]
Διαφορετική από πολλές αιρέσεις, η Σχολή αυτή δείχνει μια μεγαλοψυχία προς τις άλλες θρησκείες και καταδικάζει το φανατισμό. Χάρις στη μεγαλοψυχία της αυτή, η Ενωτική Σχολή του Χριστιανισμού έχει διεισδύσει σε πολλές χριστιανικές εκκλησίες. Πρέπει να τονιστεί ότι οι οπαδοί της αίρεσης αυτής είναι συνήθως πολύ καλοί κι εξαίσιοι φιλάνθρωποι. Δεν πρέπει όμως να εξαπατόμαστε από τη φιλανθρωπία ότι είναι αρκετή για τη σωτηρία του ανθρώπου και να αγνοήσουμε τις δογματικές παρεκτροπές του συστήματος αυτού. Πρέπει να εξετάσουμε τη Σχολή αυτή κάτω από το φως του Λόγου του Θεού.
Το ξεκίνημα της αίρεσης
Οι ιδρυτές του συστήματος αυτού ήταν ο Charles και η Myrtle Fillmore. Η ημερομηνία της ίδρυσης της Σχολής ήταν η 22η Αυγούστου 1854 και ο τόπος της δημιουργίας της, ένας οικισμός Ινδιάνων, κοντά στην πόλη του St. Cloud, της Μινεσότας στην Αμερική.
Όταν ο Charles ήταν μόλις 7 ετών, ο πατέρας του εγκατέλειψε το σπίτι του. Σαν νέος που ήταν έπεσε κι έβγαλε τον μηρό του σ’ ένα δυστύχημα, με αποτέλεσμα να ατροφήσει όλο το πόδι του. Έπασχε επίσης από κάποια ασθένεια της σπονδυλικής στήλης και έμεινε μερικώς κουφός από το ένα αυτί.
Το 1881 ο Charles νυμφεύτηκε τη Myrtle Page, που γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1845 και η οποία ήταν κόρη Μεθοδιστή ιεροκήρυκα.
Μετά το γάμο τους υπέφεραν οικονομικά, αλλά αργότερα ο Charles ανέπτυξε μια πολύ καλή εργασία ως μεσίτης αγοραπωλησιών οικημάτων. Σε μια περίοδο, όμως, οικονομικής κρίσης άρχισε να μελετά το Βουδισμό, το Βραχμανισμό, τη Θεοσοφία, το Ρωσικρουσιανισμό και το Χριστιανισμό. Και οι δυο τους επηρεάστηκαν από τη διδασκαλία της Χριστιανικής Επιστήμης και της Νέας Σκέψης. Η Myrtle προσβλήθηκε από φυματίωση κι ο Charles έπασχε από διάφορα άλλα νοσήματα. Στην κατάσταση αυτή πήγαν να ακούσουν κάποιον Dr. Weeks, που σχετιζόταν με τη Χριστιανική Επιστήμη και τη Νέα Σκέψη. Κάτι που είπε ο Dr. Weeks στην ομιλία του, τάραξε εκ θεμελίων τη Myrtle. Κι αυτό ήταν το εξής: «Είμαι παιδί του Θεού και συνεπώς δεν κληρονομώ την ασθένεια» (Freeman, σελ.44). Η Myrtle, μετά τη δήλωση αυτή, είπε το εξής: «Είπα στη ζωή, στο συκώτι μου, ότι δεν ήταν ναρκωμένη ή αδρανής, αλλά γεμάτη από ζωτικότητα και ενέργεια. Είπα στη ζωή, στο στομάχι μου, ότι δεν ήταν αδύνατη ή ανίκανη, αλλά ενεργητική, δυνατή και νοήμων» (Freeman, σελ.47).
Το 1889 ο Charles Fillmore εξέδωσε ένα περιοδικό με τίτλο «Η μοντέρνα σκέψη», που περιείχε άρθρα γραμμένα από οπαδούς της Χριστιανικής Επιστήμης, της Θεοσοφίας και του Πνευματισμού. Αργότερα όμως αποκήρυξε τον Πνευματισμό και το Μυστικισμό. Οπωσδήποτε, όμως, το 1889 γεννήθηκε μια νέα αίρεση, η αίρεση της «Ενωτικής Σχολής του Χριστιανισμού».
Μετά την ανακάλυψη που έκανε η Myrtle Fillmore, σχετικά με το ζήτημα της υγείας, φαίνεται ότι κάπως καλυτέρεψαν οι συνθήκες της υγείας της. Η φυματίωση θεραπεύτηκε και η κατάσταση του ποδιού του άντρα της καλυτέρευσε, αν και ποτέ του δεν αποθεραπεύτηκε πλήρως. Τα παιδιά τους άρχισαν επίσης να έχουν κάπως καλύτερη υγεία. Έτσι, η Myrtle νόμισε ότι απέκτησε την ικανότητα να βοηθά και άλλους ως προς την υγεία τους.
Το 1890 ο Charles Fillmore άλλαξε το όνομα του περιοδικού και το ονόμασε «Η σκέψη της Χριστιανικής Επιστήμης». Αυτό, όμως, συνάντησε αντιρρήσεις από την Mary Baker Eddy, της Χριστιανικής Επιστήμης. Έτσι ο Charles άλλαξε το όνομα του περιοδικού και το ονόμασε απλά «Σκέψη». Το 1891 οικειοποιήθηκε το όνομα ΕΝΟΤΗΤΑ. Το 1914 η αίρεση νομιμοποιήθηκε με το όνομα η «Ενωτική Σχολή του Χριστιανισμού».
Το 1893 η Myrtle άρχισε ένα περιοδικό για τα παιδιά, που είναι το αρχαιότερο παιδικό περιοδικό της Αμερικής. Ονομάζεται «Μικρή Σοφία» και σήμερα μπαίνει σε αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια. Ελκύοντας τα παιδιά μέσω του περιοδικού αυτού, χωρίς καν να το καταλάβουν οι ενήλικες, με τρόπο, η Σχολή διείσδυσε σε χιλιάδες χιλιάδων σπίτια.
Το 1890 γεννήθηκε η Εταιρία της Σιωπηλής Βοήθειας. Σήμερα είναι γνωστή ως Η Σιωπηλή Βοήθεια. Το 1910 άρχισε η Τράπεζα της Ευημερίας. Μια από τις βασικές αρχές της Τράπεζας αυτής είναι: «Το Πνεύμα του Κυρίου προχωρεί μπροστά μου κι η υγεία μου, η ευτυχία μου, η ευημερία μου, η επιτυχία μου είναι εξασφαλισμένες» (Freeman, σελ.127).
Σήμερα, η Ενωτική Σχολή εκδίδει τα εξής περιοδικά: «Η Ενότητα», «Ευημερία», «Μικρή Σοφία», «Εβδομαδιαία Ενότητα», «Καλή Επιχείρηση», «Ο Καθημερινός Λόγος» και Φυλλάδιο του Κατηχητικού σχολείου της Ενότητας. Ο βιογράφος των Fillmore το 1951, όταν τέλειωσε τη βιογραφία των ιδρυτών της Σχολής αυτής ανέφερε ότι 600 πρόσωπα εργάζονταν για την έκδοση και εκτύπωση του περιοδικού «Η Ενότητα». Εκατομμύρια αντίτυπα της φιλολογίας της Σχολής αυτής κυκλοφορούν κάθε χρόνο.
Οι Fillmore ήθελαν να ιδρύσουν μια ιδεώδη Κοινότητα και πραγματικά άρχισαν μια τέτοια στην Πολιτεία του Μισούρι, σ’ ένα μέρος που λέγεται Lee’s Summit. Εδώ η Σχολή στεγάζεται σε τεράστιες εγκαταστάσεις που αποδεικνύουν την υλική ευχέρεια του όλου κινήματος, το οποίο άρχισε πάμπτωχο και αδύναμο, αλλά που με επιτυχία εκμεταλλεύθηκε την φτώχια και την ασθένεια των άλλων.
Με το πέρασμα του χρόνου, υπήρξαν αρκετές μεταβολές, ακόμα και στις ιδέες του Charles Fillmore. Ο ίδιος ανακοίνωσε ότι δεν πρόκειται να ιδρύσει μια καινούργια εκκλησία ή μια καινούργια αίρεση, αλλά κατά τα φαινόμενα, σήμερα είναι φανερό ότι η Ενωτική Σχολή εξελίσσεται μάλλον σε Εκκλησία, με τοπικές εκκλησίες σε διάφορα μέρη. Έχουν κανονικές λατρείες και Κατηχητικά σχολεία.
Οι δογματικές δοξασίες της Σχολής
Η Ενωτική Σχολή διαφέρει από πολλές άλλες αιρέσεις στο ότι παραγκωνίζει τα διάφορα βιβλικά δόγματα που, ή απορρίπτονται από άλλους, ή στα οποία εναντιώνονται οι άλλοι. Εκείνο, όμως, που η Ενωτική Σχολή δε θέλει να εξηγήσει, το αγνοεί ή το θεωρεί συμβολικό, είναι ότι δογματικά απέχει πολύ από τον Χριστιανισμό.
Η Αγία Γραφή
Η Ενωτική Σχολή πιστεύει ότι η Αποκάλυψη δεν τέλειωσε, όταν το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής γράφτηκε, ούτε πιστεύει ότι η Αγία Γραφή είναι η μόνη πηγή πίστης. Ο Charles Fillmore είπε στην Παγκόσμια Κοινωνία των Ομολογιών, στη διάρκεια μιας συγκέντρωσης στο Σικάγο, το 1933: «Όταν ο Άγιος Αυγουστίνος διεκήρυξε ότι ‘τίποτε δεν πρέπει να γίνεται αποδεκτό παρά μόνον όταν συμφωνεί με τις Γραφές’, ένα τείχος εκκλησιαστικής εξουσίας ενέκλεισε το Χριστιανισμό και οι σελίδες της εκκλησιαστικής ιστορίας μαρτυρούν για την εντοίχιση μέσα στον κλειστό αυτό χώρο εκατομμυρίων ακολούθων του Ιησού. Δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν καινούργιες αποκαλύψεις από το Θεό. Η αρχή των θρησκευτικών ηγετών ήταν: ‘Εκεί που μιλάνε οι Γραφές μιλάμε κι εμείς, εκεί που σωπαίνουν οι Γραφές σωπαίνουμε κι εμείς’. Μετά ακολούθησε ο διωγμός μέχρι θανάτου οποιουδήποτε τολμούσε να ανακαλύψει οτιδήποτε που θα συγκρουόταν με τις παραδεδεγμένες ερμηνείες της Βίβλου» («Οι οικείοι της πίστης», σελ.189). Έτσι η Ενωτική Σχολή μιλάει εκεί που η Γραφή σιωπά και αλλάζει τη σημασία της Γραφής για να πετύχει τους σκοπούς της.
Κατά δεύτερο λόγο, η Ενωτική Σχολή κάνει τη Γραφή σχεδόν άχρηστη αποδίδοντας σ’ αυτήν εξαιρετικά συμβολικό χαρακτήρα, εκεί που δεν θα έπρεπε να γίνει αυτό. Για παράδειγμα, λένε, όταν η Γραφή μιλάει για βουνό, ότι σημαίνει ψηλό επίπεδο συναίσθησης, ότι ο Φαραώ σημαίνει τον ήλιο, ο ημίονος σημαίνει την ανθρώπινη θέληση κλπ.
Η Αγία Τριάδα
Ο ορθόδοξος Χριστιανισμός πιστεύει ότι ο Θεός είναι αιώνιος Θεός που υπάρχει σε τρία πρόσωπα, αλλά είναι ομοούσιος. Η Ενωτική Σχολή διδάσκει ότι η Τριάδα μεταφυσικά εννοείται «να αναφέρεται στο νου, την ιδέα και την έκφραση ή αυτόν που νοεί, τη σκέψη και την πράξη» (Μεταφυσικό Βιβλικό Λεξικό, σελ.664). Στο αναφερόμενο λεξικό δεν υπάρχουν οι λέξεις Θεός, Θεότητα, Γραφή ή Βίβλος.
Ο Ιησούς Χριστός
Η Ενωτική Σχολή λέει ότι ο Ιησούς είναι «το εγώ στον άνθρωπο, η διευθύνουσα δύναμη, η αναγόμενη στη θεία κατανόηση και δύναμη» (Freeman, σελ.345). Ο Χριστός είναι ο άνθρωπος της θείας ιδέας (σελ.150).
Στο λεξικό τους δεν υπάρχουν λέξεις που ανάγονται στα βασικά δόγματα της Βίβλου σχετικά με τον Ιησού Χριστό, όπως η εκ Παρθένου γέννηση ή η Β’ έλευση του Χριστού. Τη σταύρωση του Ιησού τη θεωρούν ως «την αφιέρωση ολόκληρης της προσωπικότητας» (σελ.159). Το σταυρό τον θεωρούν ως «την αποκρυστάλλωση δύο ρευμάτων σκέψης - την κατάσταση της συναίσθησης που ονομάζεται αισθανόμενος νους» (σελ.159). Ο Γολγοθάς δεν εμφανίζεται καθόλου.
Μας είναι βέβαια αδύνατο σ’ εμάς τους Χριστιανούς να καταλάβουμε από πού προέρχονται οι ιδέες αυτές. Ασφαλώς δεν προέρχονται από τη Βίβλο που τη θεωρούμε σαν τη μόνη βάση της πίστης και της διαγωγής μας. Συνεπώς οι ιδέες αυτές είναι απορριπτέες.
Το Άγιο Πνεύμα
Η Ενωτική Σχολή λέει: «Ο Πατέρας είναι η Αρχή. Ο Υιός είναι η Αρχή αυτή που αποκαλύπτεται σ’ ένα δημιουργικό σχέδιο. Το Άγιο Πνεύμα είναι η εκτελεστική δύναμη και του Πατέρα και του Υιού που εκτελούν το δημιουργικό σχέδιο... Το Άγιο Πνεύμα είναι ο Νόμος του Θεού εν ενεργεία» (Freeman,σελ.629). Βλέπουμε ότι η Σχολή δε διδάσκει ότι το Άγιο Πνεύμα είναι το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας ή ότι Αυτό κατοικεί στην καρδιά του πιστού κατά την αναγέννησή του.
Αμαρτία, ασθένεια, φτώχεια, θάνατος
Η Ενωτική Σχολή καταργεί τις ιδέες που οι άνθρωποι δεν αγάπησαν. Ο Freeman στο βιβλίο του «Οι οικείοι της πίστης» (σελ.174) λέει: «Οι αρνήσεις που δίδασκαν οι Fillmore είναι η άρνηση της θλίψης, η άρνηση των περιορισμών, η άρνηση της αμαρτίας, της ασθένειας, της φτώχειας, του θανάτου. Έκαναν τη διδαχή τους χαρούμενη επικύρωση της ζωής». Κάπως διαφορετικά εξετάζονται οι ιδέες αυτές στο Μεταφυσικό Βιβλικό Λεξικό. Εδώ, η αμαρτία είναι «η απομάκρυνση από το νόμο της ύπαρξής μας» (σελ.620). Ο θάνατος «είναι το όνομα που δίνουμε σ’ εκείνη την κατάσταση της άρνησης στο συνειδητό του ανθρώπου, όπου δεν μπορεί πλέον να διατηρηθεί ως κτήμα του το σώμα» (σελ.178). Οι νεκροί στην Αγία Γραφή σημαίνουν εκείνους «που δεν έχουν συνείδηση της Αλήθειας» (σελ.167).
Ο Charles Fillmore «έφτασε στο συμπέρασμα ότι δεν είναι ανάγκη κανείς να είναι ασθενής, ότι είναι περιττά τα γηρατειά και ότι ο θάνατος είναι περιττός» («Οι οικείοι της πίστης», σελ.198). Και όμως, ο ίδιος ήταν άρρωστος, γέρασε και τελικά πέθανε. Δεν μπόρεσε να εκπληρώσει στη ζωή του εκείνα που δίδασκε.
Ο ουρανός
«Οι διδάσκαλοι της μεταφυσικής βρίσκουν σαν το πιο δύσκολο έργο τους να πείσουν τους μαθητές τους να αναγνωρίσουν ότι ο Ουρανός είναι κατάσταση του νου... Η μεγάλη μάζα των Χριστιανών σήμερα διδάσκει ότι ο Ουρανός είναι τόπος, στον οποίον οι άνθρωποι που δέχονται τον Ιησού σαν σωτήρα τους θα πάνε, όταν πεθάνουν. Δεν υπάρχει στη Βίβλο βάση για ένα τέτοιο δόγμα» (Μεταφυσικό Βιβλικό Λεξικό, σελ.266).
Ο Fillmore στο βιβλίο του με τίτλο «Μυστήρια του Ιωάννη» (σελ.130) ασχολείται με τα λόγια του Ιησού που λέει: «στο σπίτι του Πατέρα μου είναι πολλά οικήματα» (Ιωάν.14:2). Ο Fillmore αξιώνει ότι η ιδέα, ότι ο Ιησούς προηγείται των μαθητών Του στον Ουρανό, δεν υπάρχει στο κείμενο. Έτσι, βλέπουμε ότι γίνεται μια άλλη άρνηση ενός βασικού δόγματος της Αγίας Γραφής.
Κόλαση
Η Ενωτική Σχολή δεν πιστεύει στην πραγματικότητα της Κόλασης: «Δεν είναι ανάγκη να πεθάνει κανείς για να πάει στην κόλαση, όπως και δεν είναι ανάγκη να πεθάνει κανείς για να πάει στον παράδεισο. Και τα δυο είναι καταστάσεις του νου και όροι τους οποίους οι άνθρωποι βιώνουν ως την άμεση εξωτερίκευση των ιδεών τους, των πεποιθήσεών τους, των λέξεων και πράξεων» (Μεταφυσικό Βιβλικό Λεξικό, σελ.271).
Έτσι, λοιπόν, η Ενωτική Σχολή αρνείται την ύπαρξη της κόλασης, στην οποία τελικά θα πάνε οι αμαρτωλοί, όπως διδάσκει η Αγία Γραφή στην Αποκάλυψη: «Και όποιος δε βρέθηκε γραμμένος στο βιβλίο της ζωής, ρίχτηκε στη λίμνη της φωτιάς» (20:15). Ότι υπάρχει τόπος κολάσεως δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι διδάσκεται στο Λόγο του Θεού (Ιούδας 7, Ματθ.18:8, 25:45-46)
Η αναγέννηση
Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι είναι ανάγκη ο άνθρωπος να αναγεννηθεί. Η Ενωτική Σχολή, όμως, παρουσιάζει μια εσφαλμένη ιδέα του νοήματος της αναγέννησης. Λέει: «Η αναγέννηση είναι μια αόριστη αβεβαιότητα για τον έξυπνο Χριστιανό, συνεπώς σιγά - σιγά εξελίχθηκε μια δημοφιλής πίστη στην αλλαγή που θα επέλθει στην ψυχή μετά το θάνατο για εκείνους που δέχτηκαν το Σύμβολο της Πίστης της Εκκλησίας τους και θεωρήθηκαν Χριστιανοί» (Μεταφυσικό Βιβλικό Λεξικό, σελ.481).
Η Αγία Γραφή κι ο Χριστιανισμός, όμως, ποτέ δε διδάσκουν ότι η αναγέννηση είναι κάτι που λαμβάνει χώρα στη ψυχή του ανθρώπου μετά το θάνατο. Η αναγέννηση λαμβάνει χώρα εδώ και τη στιγμή κατά την οποίαν ο άνθρωπος δέχεται το Χριστό ως Σωτήρα του. Η Ενωτική Σχολή, όμως, δεν το παραδέχεται. Λέει ότι η αναγέννηση χαρίζει «ένα σώμα, όπως το σώμα της δόξας του Χριστού» (σελ.481). Η Αγία Γραφή, όμως, δε λέει τέτοιο πράγμα. Το ένδοξο σώμα δίνεται στον άνθρωπο μετά την ανάστασή του από τους νεκρούς ή σ’ εκείνους που απομένουν ζωντανοί κατά την παρουσία του Κυρίου (Α’ Κορ.15, Α’ Θεσ.4:13-18).
Η απολύτρωση
Η Ενωτική Σχολή αρνείται το βιβλικό δόγμα της απολύτρωσης. Λέει ότι «η απολύτρωση, όπως την έχουν καταλάβει οι Χριστιανοί του παρελθόντος, δεν έχει αφαιρέσει την αμαρτία, τη θλίψη και τον θάνατο από τον κόσμο. Συνεπώς, αποδεικνύεται ότι δεν έχουν καταλάβει κατάλληλα την Αλήθεια» (Μεταφυσικό Βιβλικό Λεξικό, σελ.79). Παρ’ όλες τις αξιώσεις της, ούτε η Σχολή αυτή έχει αφαιρέσει από τον κόσμο την αμαρτία, τη θλίψη και το θάνατο, ούτε υπάρχει κανείς που θα μπορέσει να το κάνει. Η απολύτρωση είναι πραγματικότητα για εκείνους που αποδέχονται με πίστη τον Χριστό σαν Λυτρωτή τους.
Η Ενωτική Σχολή βλέπει την απολύτρωση με κάποια διαφορετική μορφή. Λέει: «Σε αναλογία, καθώς οι άνθρωποι καταλαβαίνουν κι έχουν πίστη στον Ιησού Χριστό ως τον πραγματικό Σωτήρα τους από την αμαρτία, ελευθερώνονται από τις ορέξεις, τις επιθυμίες, τη ζηλοτυπία, την προκατάληψη και κάθε φιλαυτία. Το αποτέλεσμα είναι η υγεία του νου και του σώματος» (σελ.79). Κανείς λόγος δε γίνεται για το αίμα του Ιησού Χριστού που μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία (Α’ Ιωάν.1:7).
Η μετεμψύχωση
Η Ενωτική Σχολή πιστεύει στη μετεμψύχωση. «Οι Fillmore πίστευαν στη μετεμψύχωση. Νόμιζαν ότι είχαν ζήσει πολλές φορές προηγουμένως. Ο Charles νόμιζε, μάλιστα, ότι ήξερε ποιος ήταν κατά τις προηγούμενες μετεμψυχώσεις» («Οι οικείοι της πίστης», σελ.198). Ο Fillmore έκανε την εξής δήλωση: «Ο δυτικός κόσμος γενικά βλέπει τη μετεμψύχωση ως δόγμα ειδωλολατρικό... Σκοπός του άρθρου αυτού είναι να προβάλλει τη διδαχή της Ενωτικής Σχολής σχετικά με τη μετεμψύχωση, να δείξει γιατί τη θεωρούμε λογική και να εξηγήσει τη σχέση της με το δόγμα του Χριστού και τη θέση της στο δόγμα του Χριστού» (Freeman, σελ.288).
Μερικές θρησκείες, όπως ο Ινδουισμός, διδάσκουν τη μετεμψύχωση. Αλλά η Αγία Γραφή δε διδάσκει τέτοιο πράγμα. Αυτό είναι ένα από τα δόγματα που οι Fillmore πήραν από μη χριστιανικές θρησκείες.
[1] Δες «Οικείοι της πίστης», υπό του James Freeman, σελίδα 42.
Η θρησκευτική αυτή Σχολή εγγυάται σ’ εκείνους που την ακολουθούν, υγεία, ευτυχία κι εύκολη λύση για όλα τα προβλήματα της ζωής. Δεν έχει κηρύξει τον πόλεμο ενάντια σε άλλες Εκκλησίες, αλλά διατείνεται ότι βλέπει ότι κάτι καλό υπάρχει και στις άλλες θρησκείες κι ότι θέλει τον καθένα να νιώθει τον εαυτό του ελεύθερο για να βρει την Αλήθεια για τον εαυτό του, οπουδήποτε κι αν βρεθεί.[1]
Διαφορετική από πολλές αιρέσεις, η Σχολή αυτή δείχνει μια μεγαλοψυχία προς τις άλλες θρησκείες και καταδικάζει το φανατισμό. Χάρις στη μεγαλοψυχία της αυτή, η Ενωτική Σχολή του Χριστιανισμού έχει διεισδύσει σε πολλές χριστιανικές εκκλησίες. Πρέπει να τονιστεί ότι οι οπαδοί της αίρεσης αυτής είναι συνήθως πολύ καλοί κι εξαίσιοι φιλάνθρωποι. Δεν πρέπει όμως να εξαπατόμαστε από τη φιλανθρωπία ότι είναι αρκετή για τη σωτηρία του ανθρώπου και να αγνοήσουμε τις δογματικές παρεκτροπές του συστήματος αυτού. Πρέπει να εξετάσουμε τη Σχολή αυτή κάτω από το φως του Λόγου του Θεού.
Το ξεκίνημα της αίρεσης
Οι ιδρυτές του συστήματος αυτού ήταν ο Charles και η Myrtle Fillmore. Η ημερομηνία της ίδρυσης της Σχολής ήταν η 22η Αυγούστου 1854 και ο τόπος της δημιουργίας της, ένας οικισμός Ινδιάνων, κοντά στην πόλη του St. Cloud, της Μινεσότας στην Αμερική.
Όταν ο Charles ήταν μόλις 7 ετών, ο πατέρας του εγκατέλειψε το σπίτι του. Σαν νέος που ήταν έπεσε κι έβγαλε τον μηρό του σ’ ένα δυστύχημα, με αποτέλεσμα να ατροφήσει όλο το πόδι του. Έπασχε επίσης από κάποια ασθένεια της σπονδυλικής στήλης και έμεινε μερικώς κουφός από το ένα αυτί.
Το 1881 ο Charles νυμφεύτηκε τη Myrtle Page, που γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1845 και η οποία ήταν κόρη Μεθοδιστή ιεροκήρυκα.
Μετά το γάμο τους υπέφεραν οικονομικά, αλλά αργότερα ο Charles ανέπτυξε μια πολύ καλή εργασία ως μεσίτης αγοραπωλησιών οικημάτων. Σε μια περίοδο, όμως, οικονομικής κρίσης άρχισε να μελετά το Βουδισμό, το Βραχμανισμό, τη Θεοσοφία, το Ρωσικρουσιανισμό και το Χριστιανισμό. Και οι δυο τους επηρεάστηκαν από τη διδασκαλία της Χριστιανικής Επιστήμης και της Νέας Σκέψης. Η Myrtle προσβλήθηκε από φυματίωση κι ο Charles έπασχε από διάφορα άλλα νοσήματα. Στην κατάσταση αυτή πήγαν να ακούσουν κάποιον Dr. Weeks, που σχετιζόταν με τη Χριστιανική Επιστήμη και τη Νέα Σκέψη. Κάτι που είπε ο Dr. Weeks στην ομιλία του, τάραξε εκ θεμελίων τη Myrtle. Κι αυτό ήταν το εξής: «Είμαι παιδί του Θεού και συνεπώς δεν κληρονομώ την ασθένεια» (Freeman, σελ.44). Η Myrtle, μετά τη δήλωση αυτή, είπε το εξής: «Είπα στη ζωή, στο συκώτι μου, ότι δεν ήταν ναρκωμένη ή αδρανής, αλλά γεμάτη από ζωτικότητα και ενέργεια. Είπα στη ζωή, στο στομάχι μου, ότι δεν ήταν αδύνατη ή ανίκανη, αλλά ενεργητική, δυνατή και νοήμων» (Freeman, σελ.47).
Το 1889 ο Charles Fillmore εξέδωσε ένα περιοδικό με τίτλο «Η μοντέρνα σκέψη», που περιείχε άρθρα γραμμένα από οπαδούς της Χριστιανικής Επιστήμης, της Θεοσοφίας και του Πνευματισμού. Αργότερα όμως αποκήρυξε τον Πνευματισμό και το Μυστικισμό. Οπωσδήποτε, όμως, το 1889 γεννήθηκε μια νέα αίρεση, η αίρεση της «Ενωτικής Σχολής του Χριστιανισμού».
Μετά την ανακάλυψη που έκανε η Myrtle Fillmore, σχετικά με το ζήτημα της υγείας, φαίνεται ότι κάπως καλυτέρεψαν οι συνθήκες της υγείας της. Η φυματίωση θεραπεύτηκε και η κατάσταση του ποδιού του άντρα της καλυτέρευσε, αν και ποτέ του δεν αποθεραπεύτηκε πλήρως. Τα παιδιά τους άρχισαν επίσης να έχουν κάπως καλύτερη υγεία. Έτσι, η Myrtle νόμισε ότι απέκτησε την ικανότητα να βοηθά και άλλους ως προς την υγεία τους.
Το 1890 ο Charles Fillmore άλλαξε το όνομα του περιοδικού και το ονόμασε «Η σκέψη της Χριστιανικής Επιστήμης». Αυτό, όμως, συνάντησε αντιρρήσεις από την Mary Baker Eddy, της Χριστιανικής Επιστήμης. Έτσι ο Charles άλλαξε το όνομα του περιοδικού και το ονόμασε απλά «Σκέψη». Το 1891 οικειοποιήθηκε το όνομα ΕΝΟΤΗΤΑ. Το 1914 η αίρεση νομιμοποιήθηκε με το όνομα η «Ενωτική Σχολή του Χριστιανισμού».
Το 1893 η Myrtle άρχισε ένα περιοδικό για τα παιδιά, που είναι το αρχαιότερο παιδικό περιοδικό της Αμερικής. Ονομάζεται «Μικρή Σοφία» και σήμερα μπαίνει σε αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια. Ελκύοντας τα παιδιά μέσω του περιοδικού αυτού, χωρίς καν να το καταλάβουν οι ενήλικες, με τρόπο, η Σχολή διείσδυσε σε χιλιάδες χιλιάδων σπίτια.
Το 1890 γεννήθηκε η Εταιρία της Σιωπηλής Βοήθειας. Σήμερα είναι γνωστή ως Η Σιωπηλή Βοήθεια. Το 1910 άρχισε η Τράπεζα της Ευημερίας. Μια από τις βασικές αρχές της Τράπεζας αυτής είναι: «Το Πνεύμα του Κυρίου προχωρεί μπροστά μου κι η υγεία μου, η ευτυχία μου, η ευημερία μου, η επιτυχία μου είναι εξασφαλισμένες» (Freeman, σελ.127).
Σήμερα, η Ενωτική Σχολή εκδίδει τα εξής περιοδικά: «Η Ενότητα», «Ευημερία», «Μικρή Σοφία», «Εβδομαδιαία Ενότητα», «Καλή Επιχείρηση», «Ο Καθημερινός Λόγος» και Φυλλάδιο του Κατηχητικού σχολείου της Ενότητας. Ο βιογράφος των Fillmore το 1951, όταν τέλειωσε τη βιογραφία των ιδρυτών της Σχολής αυτής ανέφερε ότι 600 πρόσωπα εργάζονταν για την έκδοση και εκτύπωση του περιοδικού «Η Ενότητα». Εκατομμύρια αντίτυπα της φιλολογίας της Σχολής αυτής κυκλοφορούν κάθε χρόνο.
Οι Fillmore ήθελαν να ιδρύσουν μια ιδεώδη Κοινότητα και πραγματικά άρχισαν μια τέτοια στην Πολιτεία του Μισούρι, σ’ ένα μέρος που λέγεται Lee’s Summit. Εδώ η Σχολή στεγάζεται σε τεράστιες εγκαταστάσεις που αποδεικνύουν την υλική ευχέρεια του όλου κινήματος, το οποίο άρχισε πάμπτωχο και αδύναμο, αλλά που με επιτυχία εκμεταλλεύθηκε την φτώχια και την ασθένεια των άλλων.
Με το πέρασμα του χρόνου, υπήρξαν αρκετές μεταβολές, ακόμα και στις ιδέες του Charles Fillmore. Ο ίδιος ανακοίνωσε ότι δεν πρόκειται να ιδρύσει μια καινούργια εκκλησία ή μια καινούργια αίρεση, αλλά κατά τα φαινόμενα, σήμερα είναι φανερό ότι η Ενωτική Σχολή εξελίσσεται μάλλον σε Εκκλησία, με τοπικές εκκλησίες σε διάφορα μέρη. Έχουν κανονικές λατρείες και Κατηχητικά σχολεία.
Οι δογματικές δοξασίες της Σχολής
Η Ενωτική Σχολή διαφέρει από πολλές άλλες αιρέσεις στο ότι παραγκωνίζει τα διάφορα βιβλικά δόγματα που, ή απορρίπτονται από άλλους, ή στα οποία εναντιώνονται οι άλλοι. Εκείνο, όμως, που η Ενωτική Σχολή δε θέλει να εξηγήσει, το αγνοεί ή το θεωρεί συμβολικό, είναι ότι δογματικά απέχει πολύ από τον Χριστιανισμό.
Η Αγία Γραφή
Η Ενωτική Σχολή πιστεύει ότι η Αποκάλυψη δεν τέλειωσε, όταν το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής γράφτηκε, ούτε πιστεύει ότι η Αγία Γραφή είναι η μόνη πηγή πίστης. Ο Charles Fillmore είπε στην Παγκόσμια Κοινωνία των Ομολογιών, στη διάρκεια μιας συγκέντρωσης στο Σικάγο, το 1933: «Όταν ο Άγιος Αυγουστίνος διεκήρυξε ότι ‘τίποτε δεν πρέπει να γίνεται αποδεκτό παρά μόνον όταν συμφωνεί με τις Γραφές’, ένα τείχος εκκλησιαστικής εξουσίας ενέκλεισε το Χριστιανισμό και οι σελίδες της εκκλησιαστικής ιστορίας μαρτυρούν για την εντοίχιση μέσα στον κλειστό αυτό χώρο εκατομμυρίων ακολούθων του Ιησού. Δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν καινούργιες αποκαλύψεις από το Θεό. Η αρχή των θρησκευτικών ηγετών ήταν: ‘Εκεί που μιλάνε οι Γραφές μιλάμε κι εμείς, εκεί που σωπαίνουν οι Γραφές σωπαίνουμε κι εμείς’. Μετά ακολούθησε ο διωγμός μέχρι θανάτου οποιουδήποτε τολμούσε να ανακαλύψει οτιδήποτε που θα συγκρουόταν με τις παραδεδεγμένες ερμηνείες της Βίβλου» («Οι οικείοι της πίστης», σελ.189). Έτσι η Ενωτική Σχολή μιλάει εκεί που η Γραφή σιωπά και αλλάζει τη σημασία της Γραφής για να πετύχει τους σκοπούς της.
Κατά δεύτερο λόγο, η Ενωτική Σχολή κάνει τη Γραφή σχεδόν άχρηστη αποδίδοντας σ’ αυτήν εξαιρετικά συμβολικό χαρακτήρα, εκεί που δεν θα έπρεπε να γίνει αυτό. Για παράδειγμα, λένε, όταν η Γραφή μιλάει για βουνό, ότι σημαίνει ψηλό επίπεδο συναίσθησης, ότι ο Φαραώ σημαίνει τον ήλιο, ο ημίονος σημαίνει την ανθρώπινη θέληση κλπ.
Η Αγία Τριάδα
Ο ορθόδοξος Χριστιανισμός πιστεύει ότι ο Θεός είναι αιώνιος Θεός που υπάρχει σε τρία πρόσωπα, αλλά είναι ομοούσιος. Η Ενωτική Σχολή διδάσκει ότι η Τριάδα μεταφυσικά εννοείται «να αναφέρεται στο νου, την ιδέα και την έκφραση ή αυτόν που νοεί, τη σκέψη και την πράξη» (Μεταφυσικό Βιβλικό Λεξικό, σελ.664). Στο αναφερόμενο λεξικό δεν υπάρχουν οι λέξεις Θεός, Θεότητα, Γραφή ή Βίβλος.
Ο Ιησούς Χριστός
Η Ενωτική Σχολή λέει ότι ο Ιησούς είναι «το εγώ στον άνθρωπο, η διευθύνουσα δύναμη, η αναγόμενη στη θεία κατανόηση και δύναμη» (Freeman, σελ.345). Ο Χριστός είναι ο άνθρωπος της θείας ιδέας (σελ.150).
Στο λεξικό τους δεν υπάρχουν λέξεις που ανάγονται στα βασικά δόγματα της Βίβλου σχετικά με τον Ιησού Χριστό, όπως η εκ Παρθένου γέννηση ή η Β’ έλευση του Χριστού. Τη σταύρωση του Ιησού τη θεωρούν ως «την αφιέρωση ολόκληρης της προσωπικότητας» (σελ.159). Το σταυρό τον θεωρούν ως «την αποκρυστάλλωση δύο ρευμάτων σκέψης - την κατάσταση της συναίσθησης που ονομάζεται αισθανόμενος νους» (σελ.159). Ο Γολγοθάς δεν εμφανίζεται καθόλου.
Μας είναι βέβαια αδύνατο σ’ εμάς τους Χριστιανούς να καταλάβουμε από πού προέρχονται οι ιδέες αυτές. Ασφαλώς δεν προέρχονται από τη Βίβλο που τη θεωρούμε σαν τη μόνη βάση της πίστης και της διαγωγής μας. Συνεπώς οι ιδέες αυτές είναι απορριπτέες.
Το Άγιο Πνεύμα
Η Ενωτική Σχολή λέει: «Ο Πατέρας είναι η Αρχή. Ο Υιός είναι η Αρχή αυτή που αποκαλύπτεται σ’ ένα δημιουργικό σχέδιο. Το Άγιο Πνεύμα είναι η εκτελεστική δύναμη και του Πατέρα και του Υιού που εκτελούν το δημιουργικό σχέδιο... Το Άγιο Πνεύμα είναι ο Νόμος του Θεού εν ενεργεία» (Freeman,σελ.629). Βλέπουμε ότι η Σχολή δε διδάσκει ότι το Άγιο Πνεύμα είναι το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας ή ότι Αυτό κατοικεί στην καρδιά του πιστού κατά την αναγέννησή του.
Αμαρτία, ασθένεια, φτώχεια, θάνατος
Η Ενωτική Σχολή καταργεί τις ιδέες που οι άνθρωποι δεν αγάπησαν. Ο Freeman στο βιβλίο του «Οι οικείοι της πίστης» (σελ.174) λέει: «Οι αρνήσεις που δίδασκαν οι Fillmore είναι η άρνηση της θλίψης, η άρνηση των περιορισμών, η άρνηση της αμαρτίας, της ασθένειας, της φτώχειας, του θανάτου. Έκαναν τη διδαχή τους χαρούμενη επικύρωση της ζωής». Κάπως διαφορετικά εξετάζονται οι ιδέες αυτές στο Μεταφυσικό Βιβλικό Λεξικό. Εδώ, η αμαρτία είναι «η απομάκρυνση από το νόμο της ύπαρξής μας» (σελ.620). Ο θάνατος «είναι το όνομα που δίνουμε σ’ εκείνη την κατάσταση της άρνησης στο συνειδητό του ανθρώπου, όπου δεν μπορεί πλέον να διατηρηθεί ως κτήμα του το σώμα» (σελ.178). Οι νεκροί στην Αγία Γραφή σημαίνουν εκείνους «που δεν έχουν συνείδηση της Αλήθειας» (σελ.167).
Ο Charles Fillmore «έφτασε στο συμπέρασμα ότι δεν είναι ανάγκη κανείς να είναι ασθενής, ότι είναι περιττά τα γηρατειά και ότι ο θάνατος είναι περιττός» («Οι οικείοι της πίστης», σελ.198). Και όμως, ο ίδιος ήταν άρρωστος, γέρασε και τελικά πέθανε. Δεν μπόρεσε να εκπληρώσει στη ζωή του εκείνα που δίδασκε.
Ο ουρανός
«Οι διδάσκαλοι της μεταφυσικής βρίσκουν σαν το πιο δύσκολο έργο τους να πείσουν τους μαθητές τους να αναγνωρίσουν ότι ο Ουρανός είναι κατάσταση του νου... Η μεγάλη μάζα των Χριστιανών σήμερα διδάσκει ότι ο Ουρανός είναι τόπος, στον οποίον οι άνθρωποι που δέχονται τον Ιησού σαν σωτήρα τους θα πάνε, όταν πεθάνουν. Δεν υπάρχει στη Βίβλο βάση για ένα τέτοιο δόγμα» (Μεταφυσικό Βιβλικό Λεξικό, σελ.266).
Ο Fillmore στο βιβλίο του με τίτλο «Μυστήρια του Ιωάννη» (σελ.130) ασχολείται με τα λόγια του Ιησού που λέει: «στο σπίτι του Πατέρα μου είναι πολλά οικήματα» (Ιωάν.14:2). Ο Fillmore αξιώνει ότι η ιδέα, ότι ο Ιησούς προηγείται των μαθητών Του στον Ουρανό, δεν υπάρχει στο κείμενο. Έτσι, βλέπουμε ότι γίνεται μια άλλη άρνηση ενός βασικού δόγματος της Αγίας Γραφής.
Κόλαση
Η Ενωτική Σχολή δεν πιστεύει στην πραγματικότητα της Κόλασης: «Δεν είναι ανάγκη να πεθάνει κανείς για να πάει στην κόλαση, όπως και δεν είναι ανάγκη να πεθάνει κανείς για να πάει στον παράδεισο. Και τα δυο είναι καταστάσεις του νου και όροι τους οποίους οι άνθρωποι βιώνουν ως την άμεση εξωτερίκευση των ιδεών τους, των πεποιθήσεών τους, των λέξεων και πράξεων» (Μεταφυσικό Βιβλικό Λεξικό, σελ.271).
Έτσι, λοιπόν, η Ενωτική Σχολή αρνείται την ύπαρξη της κόλασης, στην οποία τελικά θα πάνε οι αμαρτωλοί, όπως διδάσκει η Αγία Γραφή στην Αποκάλυψη: «Και όποιος δε βρέθηκε γραμμένος στο βιβλίο της ζωής, ρίχτηκε στη λίμνη της φωτιάς» (20:15). Ότι υπάρχει τόπος κολάσεως δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι διδάσκεται στο Λόγο του Θεού (Ιούδας 7, Ματθ.18:8, 25:45-46)
Η αναγέννηση
Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι είναι ανάγκη ο άνθρωπος να αναγεννηθεί. Η Ενωτική Σχολή, όμως, παρουσιάζει μια εσφαλμένη ιδέα του νοήματος της αναγέννησης. Λέει: «Η αναγέννηση είναι μια αόριστη αβεβαιότητα για τον έξυπνο Χριστιανό, συνεπώς σιγά - σιγά εξελίχθηκε μια δημοφιλής πίστη στην αλλαγή που θα επέλθει στην ψυχή μετά το θάνατο για εκείνους που δέχτηκαν το Σύμβολο της Πίστης της Εκκλησίας τους και θεωρήθηκαν Χριστιανοί» (Μεταφυσικό Βιβλικό Λεξικό, σελ.481).
Η Αγία Γραφή κι ο Χριστιανισμός, όμως, ποτέ δε διδάσκουν ότι η αναγέννηση είναι κάτι που λαμβάνει χώρα στη ψυχή του ανθρώπου μετά το θάνατο. Η αναγέννηση λαμβάνει χώρα εδώ και τη στιγμή κατά την οποίαν ο άνθρωπος δέχεται το Χριστό ως Σωτήρα του. Η Ενωτική Σχολή, όμως, δεν το παραδέχεται. Λέει ότι η αναγέννηση χαρίζει «ένα σώμα, όπως το σώμα της δόξας του Χριστού» (σελ.481). Η Αγία Γραφή, όμως, δε λέει τέτοιο πράγμα. Το ένδοξο σώμα δίνεται στον άνθρωπο μετά την ανάστασή του από τους νεκρούς ή σ’ εκείνους που απομένουν ζωντανοί κατά την παρουσία του Κυρίου (Α’ Κορ.15, Α’ Θεσ.4:13-18).
Η απολύτρωση
Η Ενωτική Σχολή αρνείται το βιβλικό δόγμα της απολύτρωσης. Λέει ότι «η απολύτρωση, όπως την έχουν καταλάβει οι Χριστιανοί του παρελθόντος, δεν έχει αφαιρέσει την αμαρτία, τη θλίψη και τον θάνατο από τον κόσμο. Συνεπώς, αποδεικνύεται ότι δεν έχουν καταλάβει κατάλληλα την Αλήθεια» (Μεταφυσικό Βιβλικό Λεξικό, σελ.79). Παρ’ όλες τις αξιώσεις της, ούτε η Σχολή αυτή έχει αφαιρέσει από τον κόσμο την αμαρτία, τη θλίψη και το θάνατο, ούτε υπάρχει κανείς που θα μπορέσει να το κάνει. Η απολύτρωση είναι πραγματικότητα για εκείνους που αποδέχονται με πίστη τον Χριστό σαν Λυτρωτή τους.
Η Ενωτική Σχολή βλέπει την απολύτρωση με κάποια διαφορετική μορφή. Λέει: «Σε αναλογία, καθώς οι άνθρωποι καταλαβαίνουν κι έχουν πίστη στον Ιησού Χριστό ως τον πραγματικό Σωτήρα τους από την αμαρτία, ελευθερώνονται από τις ορέξεις, τις επιθυμίες, τη ζηλοτυπία, την προκατάληψη και κάθε φιλαυτία. Το αποτέλεσμα είναι η υγεία του νου και του σώματος» (σελ.79). Κανείς λόγος δε γίνεται για το αίμα του Ιησού Χριστού που μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία (Α’ Ιωάν.1:7).
Η μετεμψύχωση
Η Ενωτική Σχολή πιστεύει στη μετεμψύχωση. «Οι Fillmore πίστευαν στη μετεμψύχωση. Νόμιζαν ότι είχαν ζήσει πολλές φορές προηγουμένως. Ο Charles νόμιζε, μάλιστα, ότι ήξερε ποιος ήταν κατά τις προηγούμενες μετεμψυχώσεις» («Οι οικείοι της πίστης», σελ.198). Ο Fillmore έκανε την εξής δήλωση: «Ο δυτικός κόσμος γενικά βλέπει τη μετεμψύχωση ως δόγμα ειδωλολατρικό... Σκοπός του άρθρου αυτού είναι να προβάλλει τη διδαχή της Ενωτικής Σχολής σχετικά με τη μετεμψύχωση, να δείξει γιατί τη θεωρούμε λογική και να εξηγήσει τη σχέση της με το δόγμα του Χριστού και τη θέση της στο δόγμα του Χριστού» (Freeman, σελ.288).
Μερικές θρησκείες, όπως ο Ινδουισμός, διδάσκουν τη μετεμψύχωση. Αλλά η Αγία Γραφή δε διδάσκει τέτοιο πράγμα. Αυτό είναι ένα από τα δόγματα που οι Fillmore πήραν από μη χριστιανικές θρησκείες.
[1] Δες «Οικείοι της πίστης», υπό του James Freeman, σελίδα 42.
3/1/09
Η Ενωτική Εκκλησία
Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι στις ημέρες μας οι νέοι, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, ζητούν να βρουν κάτι καινούργιο για να πιαστούν. Όσοι γνωρίζουν αληθινά τον Ιησού, έχουν το καλύτερο να προσφέρουν: το Ευαγγέλιο της χάρης του Θεού, τον πλούτο της νέας αληθινής κατά Χριστό ζωής. Πόση ευθύνη για όλους μας! Και επειδή λείπει το καθαρό μήνυμα του Ευαγγελίου, βλέπουμε (και στην πατρίδα μας) οι νέοι να στρέφονται προς άλλες κι επικίνδυνες κατευθύνσεις. Μάταιες οι φωνές, οι συμβουλές και τα παράπονα. Οι νέοι, όπως και κάθε άνθρωπος, έχουν ανάγκη από το απλό και ανόθευτο μήνυμα της Αγίας Γραφής.
Στις μεγαλουπόλεις συναντά κανείς όλο και περισσότερους νέους, καλοντυμένους που σταματούν τους διαβάτες και τους μιλούν. Διανέμουν φυλλάδια εναντίον της πορνογραφίας και χρησιμοποιούν την Αγία Γραφή, έτσι που κάποιος να συμπεράνει ότι έχει να κάνει με μια ομάδα νέων χριστιανικών εκκλησιών.
Το επίκεντρο όμως της κίνησης αυτής - τους διακρίνει κανείς αμέσως από ένα στρογγυλό κόκκινο και γυαλιστερό σήμα που κρεμούν σαν κονκάρδα στο πέτο - είναι ο Κορεάτης Σαν Μιούγκ Μουν, ο οποίος χαρακτηρίζεται σαν Μεσσίας, μαζί με τη γυναίκα του. Και οι δυο τους είναι «οι αληθινοί γονείς», που λατρεύονται από τους οπαδούς τους. Ο Μουν ίδρυσε στη Βόρεια Κορέα ένα είδος εκκλησίας, και το 1948 εκδιώχθηκε από την εκκλησία στην οποία ανήκε, εξαιτίας αιρετικών διδασκαλιών τις οποίες διακήρυττε. Το ίδιο χρόνο καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλακή, επειδή εγκατέλειψε την πρώτη του γυναίκα και ήρθε παράνομα σε γάμο με μια από τις οπαδούς του.
Μετά την αποφυλάκισή του, ακριβώς μετά τον πόλεμο στη Κορέα, άρχισε να κηρύττει «τον καινούργιο λόγο του Θεού». Το 1955 ήρθε σε γάμο για τρίτη φορά. Κατά το 1957 εξέδωσε ένα είδος «κατήχησης» με τον τίτλο: «Οι θείες αρχές». Το 1960 χαρακτήρισε το γάμο του με την τέταρτη γυναίκα ως τον «γάμο του αρνίου» (σύμφωνα με το 19ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης).
Το 1963 η «Ενωτική Εκκλησία» του Μουν αναγνωρίζεται στη Νότια Κορέα σαν κοινωφελές ίδρυμα. Στα χρόνια που πέρασαν κατάφερε να εξαπλωθεί σε 40 χώρες, ενώ στη Γερμανία η κίνηση αυτή έγινε γνωστή το 1964 με το όνομα: «Εταιρία για την ένωση του ανά τον κόσμο Χριστιανισμού». Από το 1975 εμφανίζεται ως αναγνωρισμένο ίδρυμα «Ενωτική Εκκλησία». Εκδίδει δυο περιοδικά: «Νέος κόσμος» και «Νέα Ελπίδα».
Όποιος ενωθεί με την ομάδα αυτή πρέπει να εγκαταλείψει το σχολείο, τη δουλειά του και την οικογένειά του. Μπαίνει κάτω από την επιρροή των «αληθινών γονέων». Σαν «παιδί τους» παίρνει ιεραρχικά οδηγίες και μαζί με αυτές όλες τις άλλες ταλαιπωρίες που ακολουθούν. Μένουν ομαδικά σε τροχόσπιτα και ταξιδεύουν σε πόλεις και χωριά σε όλη τη χώρα. Η επαφή με το πατρικό τους σπίτι παραμένει μόνο για τους σκοπούς της «ιεραποστολής».
Κάθε καινούργιο μέλος ενθαρρύνεται να δώσει ολόκληρη τη ζωή του υπηρετώντας την «ιεραποστολή». Γονείς παραπονιούνται για τα απιδιά τους και λένε ότι άλλαξαν εντελώς από ό,τι τα ήξεραν. Στο μεταξύ, δεν μπορούν να τα δουν σχεδόν καθόλου και να μιλήσουν μόνοι μαζί τους. Σοβαρά προβλήματα έχουν ανακύψει, τα οποία οδήγησαν στο μεταξύ στην ίδρυση μιας οργάνωσης με το όνομα: «Πρωτοβουλία γονέων προς υποβοήθηση εναντίον της ψυχικής εξάρτησης και των θρησκευτικών ακροτήτων». Οι «θείες αρχές» χαρακτηρίζουν την Αγία Γραφή σαν «λύχνο, που μπροστά στο καινούργιο φως έχει τελειώσει την αποστολή της κι έχει αποδειχθεί πλέον ανίκανη... να βγάλει τη σημερινή γενιά από την κοιλάδα του θανάτου στο απαστράπτον φως της ζωής...». Κέντρο αυτών των αντιγραφικών διακηρύξεων είναι η κριτική εναντίον του προσώπου του Ιησού Χριστού. Υποστήριζαν ότι ο Ιησούς δεν ήρθε για να πεθάνει. Το βασικό του λάθος είναι σταύρωση και η αγαμία του. Αν και δεν γίνεται καθαρά λόγος γι’ αυτό, όμως, με προσεκτική μελέτη των διακηρύξεων αυτών, ανακαλύπτει κανείς γρήγορα ότι ο πραγματικός Μεσσίας και ο πάλι ερχόμενος Χριστός είναι ο Σαν Μιούγκ Μουν, με τον οποίον έχει, σύμφωνα με τις διακηρύξεις αυτές, αρχίσει η καινούργια εποχή. Γι’ αυτό, στις «θείες αρχές» γίνεται σύσταση στους Χριστιανούς να απελευθερωθούν από τις «πατροπαράδοτες αρχές της πίστης», που τους κάνουν δέσμιους βιβλικών διακηρύξεων.
Παρόλα αυτά, οι προπαγανδιστές της αίρεσης αυτής χρησιμοποιούν χωρία της Βίβλου με μεγάλη επιδεξιότητα, για να δώσουν την εντύπωση σ’ έναν επιπόλαιο παρατηρητή, ότι έχει να κάνει με μια οργάνωση που έχει βιβλικό προσανατολισμό. Όμως, το μήνυμα του Μουν δεν έχει καμιά σχέση με τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής. Αντίθετα, οι περισσότερες διακηρύξεις του πρέπει να θεωρηθούν σαν βλασφημία κατά του ζωντανού θεού.
Ο Μουν έχει την ικανότητα να εκμεταλλεύεται τόσο τους συνεργάτες του όσο και τις οικογένειές τους. Κάθε μέλος της αίρεσης δίνει στην οργάνωση όλη την περιουσία του και εργάζεται χωρίς μισθό. Η οικονομική αυτοκρατορία του Μουν απλώνεται από εργοστάσια μπετόν μέχρι την παρασκευή και εκμετάλλευση τσαγιού τζινσένγκ.
Δεν υπάρχει άλλη αίρεση που τα προηγούμενα χρόνια να έχει παρόμοια εξάπλωση ανάμεσα στη νέα γενιά και συγχρόνως να έχει μετατρέψει βασικές αλήθειες της Βίβλου σε δικές της αντιχριστιανικές ιδέες. Σύμφωνα με πληροφορίες από τους ίδιους, από τα 1000 ενεργά και τα 2000 παθητικά μέλη της αίρεσης στη Γερμανία, ο μεγαλύτερος αριθμός προέρχεται από τη μεσαία αστική τάξη.
Τόσο οι γονείς, όσο και οι χριστιανοί πρέπει να λάβουν σοβαρά τούτη την προειδοποίηση, αλλά και την πρόκληση, για να σκεφτούν με ποιον τρόπο οι νέοι, αλλά και οι Χριστιανοί θα προστατευθούν από αυτήν την ψευδοδιδασκαλία. Η έλλειψη ζεστασιάς στο πατρικό σπίτι και η αόριστη θρησκευτική ζωή μέσα στην εκκλησία μπορούν να βοηθήσουν, ώστε οι νέοι να ξεγελαστούν και να ελκυστούν από μια τέτοια προπαγάνδα που έχει εξαπολύσει η αίρεση αυτή.
Στις μεγαλουπόλεις συναντά κανείς όλο και περισσότερους νέους, καλοντυμένους που σταματούν τους διαβάτες και τους μιλούν. Διανέμουν φυλλάδια εναντίον της πορνογραφίας και χρησιμοποιούν την Αγία Γραφή, έτσι που κάποιος να συμπεράνει ότι έχει να κάνει με μια ομάδα νέων χριστιανικών εκκλησιών.
Το επίκεντρο όμως της κίνησης αυτής - τους διακρίνει κανείς αμέσως από ένα στρογγυλό κόκκινο και γυαλιστερό σήμα που κρεμούν σαν κονκάρδα στο πέτο - είναι ο Κορεάτης Σαν Μιούγκ Μουν, ο οποίος χαρακτηρίζεται σαν Μεσσίας, μαζί με τη γυναίκα του. Και οι δυο τους είναι «οι αληθινοί γονείς», που λατρεύονται από τους οπαδούς τους. Ο Μουν ίδρυσε στη Βόρεια Κορέα ένα είδος εκκλησίας, και το 1948 εκδιώχθηκε από την εκκλησία στην οποία ανήκε, εξαιτίας αιρετικών διδασκαλιών τις οποίες διακήρυττε. Το ίδιο χρόνο καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλακή, επειδή εγκατέλειψε την πρώτη του γυναίκα και ήρθε παράνομα σε γάμο με μια από τις οπαδούς του.
Μετά την αποφυλάκισή του, ακριβώς μετά τον πόλεμο στη Κορέα, άρχισε να κηρύττει «τον καινούργιο λόγο του Θεού». Το 1955 ήρθε σε γάμο για τρίτη φορά. Κατά το 1957 εξέδωσε ένα είδος «κατήχησης» με τον τίτλο: «Οι θείες αρχές». Το 1960 χαρακτήρισε το γάμο του με την τέταρτη γυναίκα ως τον «γάμο του αρνίου» (σύμφωνα με το 19ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης).
Το 1963 η «Ενωτική Εκκλησία» του Μουν αναγνωρίζεται στη Νότια Κορέα σαν κοινωφελές ίδρυμα. Στα χρόνια που πέρασαν κατάφερε να εξαπλωθεί σε 40 χώρες, ενώ στη Γερμανία η κίνηση αυτή έγινε γνωστή το 1964 με το όνομα: «Εταιρία για την ένωση του ανά τον κόσμο Χριστιανισμού». Από το 1975 εμφανίζεται ως αναγνωρισμένο ίδρυμα «Ενωτική Εκκλησία». Εκδίδει δυο περιοδικά: «Νέος κόσμος» και «Νέα Ελπίδα».
Όποιος ενωθεί με την ομάδα αυτή πρέπει να εγκαταλείψει το σχολείο, τη δουλειά του και την οικογένειά του. Μπαίνει κάτω από την επιρροή των «αληθινών γονέων». Σαν «παιδί τους» παίρνει ιεραρχικά οδηγίες και μαζί με αυτές όλες τις άλλες ταλαιπωρίες που ακολουθούν. Μένουν ομαδικά σε τροχόσπιτα και ταξιδεύουν σε πόλεις και χωριά σε όλη τη χώρα. Η επαφή με το πατρικό τους σπίτι παραμένει μόνο για τους σκοπούς της «ιεραποστολής».
Κάθε καινούργιο μέλος ενθαρρύνεται να δώσει ολόκληρη τη ζωή του υπηρετώντας την «ιεραποστολή». Γονείς παραπονιούνται για τα απιδιά τους και λένε ότι άλλαξαν εντελώς από ό,τι τα ήξεραν. Στο μεταξύ, δεν μπορούν να τα δουν σχεδόν καθόλου και να μιλήσουν μόνοι μαζί τους. Σοβαρά προβλήματα έχουν ανακύψει, τα οποία οδήγησαν στο μεταξύ στην ίδρυση μιας οργάνωσης με το όνομα: «Πρωτοβουλία γονέων προς υποβοήθηση εναντίον της ψυχικής εξάρτησης και των θρησκευτικών ακροτήτων». Οι «θείες αρχές» χαρακτηρίζουν την Αγία Γραφή σαν «λύχνο, που μπροστά στο καινούργιο φως έχει τελειώσει την αποστολή της κι έχει αποδειχθεί πλέον ανίκανη... να βγάλει τη σημερινή γενιά από την κοιλάδα του θανάτου στο απαστράπτον φως της ζωής...». Κέντρο αυτών των αντιγραφικών διακηρύξεων είναι η κριτική εναντίον του προσώπου του Ιησού Χριστού. Υποστήριζαν ότι ο Ιησούς δεν ήρθε για να πεθάνει. Το βασικό του λάθος είναι σταύρωση και η αγαμία του. Αν και δεν γίνεται καθαρά λόγος γι’ αυτό, όμως, με προσεκτική μελέτη των διακηρύξεων αυτών, ανακαλύπτει κανείς γρήγορα ότι ο πραγματικός Μεσσίας και ο πάλι ερχόμενος Χριστός είναι ο Σαν Μιούγκ Μουν, με τον οποίον έχει, σύμφωνα με τις διακηρύξεις αυτές, αρχίσει η καινούργια εποχή. Γι’ αυτό, στις «θείες αρχές» γίνεται σύσταση στους Χριστιανούς να απελευθερωθούν από τις «πατροπαράδοτες αρχές της πίστης», που τους κάνουν δέσμιους βιβλικών διακηρύξεων.
Παρόλα αυτά, οι προπαγανδιστές της αίρεσης αυτής χρησιμοποιούν χωρία της Βίβλου με μεγάλη επιδεξιότητα, για να δώσουν την εντύπωση σ’ έναν επιπόλαιο παρατηρητή, ότι έχει να κάνει με μια οργάνωση που έχει βιβλικό προσανατολισμό. Όμως, το μήνυμα του Μουν δεν έχει καμιά σχέση με τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής. Αντίθετα, οι περισσότερες διακηρύξεις του πρέπει να θεωρηθούν σαν βλασφημία κατά του ζωντανού θεού.
Ο Μουν έχει την ικανότητα να εκμεταλλεύεται τόσο τους συνεργάτες του όσο και τις οικογένειές τους. Κάθε μέλος της αίρεσης δίνει στην οργάνωση όλη την περιουσία του και εργάζεται χωρίς μισθό. Η οικονομική αυτοκρατορία του Μουν απλώνεται από εργοστάσια μπετόν μέχρι την παρασκευή και εκμετάλλευση τσαγιού τζινσένγκ.
Δεν υπάρχει άλλη αίρεση που τα προηγούμενα χρόνια να έχει παρόμοια εξάπλωση ανάμεσα στη νέα γενιά και συγχρόνως να έχει μετατρέψει βασικές αλήθειες της Βίβλου σε δικές της αντιχριστιανικές ιδέες. Σύμφωνα με πληροφορίες από τους ίδιους, από τα 1000 ενεργά και τα 2000 παθητικά μέλη της αίρεσης στη Γερμανία, ο μεγαλύτερος αριθμός προέρχεται από τη μεσαία αστική τάξη.
Τόσο οι γονείς, όσο και οι χριστιανοί πρέπει να λάβουν σοβαρά τούτη την προειδοποίηση, αλλά και την πρόκληση, για να σκεφτούν με ποιον τρόπο οι νέοι, αλλά και οι Χριστιανοί θα προστατευθούν από αυτήν την ψευδοδιδασκαλία. Η έλλειψη ζεστασιάς στο πατρικό σπίτι και η αόριστη θρησκευτική ζωή μέσα στην εκκλησία μπορούν να βοηθήσουν, ώστε οι νέοι να ξεγελαστούν και να ελκυστούν από μια τέτοια προπαγάνδα που έχει εξαπολύσει η αίρεση αυτή.
2/1/09
Η προέλευση του Ηλιακού μας συστήματος
Έχετε ποτέ διαπιστώσει ότι η Βίβλος μάς αναφέρει πράγματα για τη δημιουργία του Σύμπαντος, πριν οι επιστήμονες ανακαλύψουν ότι είναι αλήθεια; Και αυτό ακριβώς είναι που θα περιμέναμε, αν η Βίβλος είναι ο Λόγος του Θεού κι όχι οι προσωπικές γνώμες των αρχαίων συγγραφέων της.
Η Γένεση λέει, για παράδειγμα, ότι η Γη έγινε «τρεις μέρες» πριν συμπληρωθεί το ηλιακό σύστημα και τα άλλα αστέρια. Στη Γένεση (1:16) γράφει ότι στην 4η μέρα από την 6ήμερη δημιουργική εβδομάδα, ο Θεός έκανε τους δυο φωστήρες: τον πιο μεγάλο, που κυβερνάει τη μέρα και τον πιο μικρό, που κυβερνάει τη νύχτα. Την 4η μέρα, επίσης, έπλασε και τα άστρα. Ο πλανήτης Γη φάνηκε στην αρχή, την πρώτη μέρα της δημιουργίας, τρεις μέρες πριν τον ήλιο, το φεγγάρι και τα άστρα.
Η Βίβλος μάς λέει ότι όταν εμφανίστηκε η Γη, ήταν τυλιγμένη στο απόλυτο σκοτάδι (Γέν.1:2). Κι αυτό όχι επειδή δεν υπήρχαν σύννεφα την 1η ημέρα της δημιουργίας. Και δεν υπήρχαν μέχρι τη 2η ημέρα, όταν χώρισε ο Θεός τα μισά νερά πάνω από το στερέωμα. Η γη ήταν τυλιγμένη σε απόλυτο σκοτάδι, γιατί δεν υπήρχε ο ήλιος να τη φωτίζει μέχρι την 4η μέρα που έπλασε τον Ήλιο και τη Σελήνη και τα άστρα.
Πολλοί επιστήμονες σήμερα δεν πιστεύουν ότι μπορεί να συνέβη κάτι τέτοιο. Αυτοί πιστεύουν στη θεωρία της εξέλιξης. Σύμφωνα με αυτήν, πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, περιστρεφόμενα σύννεφα αερίων και αστρικής σκόνης συμπυκνώθηκαν με κάποιο τρόπο και σχημάτισαν τα άστρα και τους πλανήτες. Το κάθε τι γύρω μας ήρθε στην ύπαρξη, όπως λένε, χωρίς να το έχει προσχεδιάσει ο Θεός.
Οι οπαδοί της θεωρίας της εξέλιξης δεν πιστεύουν ότι η Γη εμφανίστηκε πριν τον Ήλιο, τη Σελήνη και τα αστέρια. Νομίζουν ότι χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να σχηματιστεί η Γη. Γι’ αυτό, και η Γη δεν μπορούσε να υπάρξει στην αρχή, αλλά πολύ αργότερα, όταν το σύμπαν διαμορφωνόταν.
Και γιατί οι εξελικτικοί πιστεύουν κάτι τέτοιο; Μήπως τα αποδεικτικά στοιχεία της αστρονομίας και της επιστήμης τους υποχρεώνουν να δεχτούν κάτι τέτοιο; Όχι. Αν μελετήσει κάποιος τα γραπτά των αστρονόμων, θα ανακαλύψει ότι αυτοί δεν έχουν να αποδείξουν κάτι το συγκεκριμένο για την προέλευση του σύμπαντος. Έχουν βέβαια θεωρίες, αλλά δεν έχουν γεγονότα και στοιχεία για να τις θεμελιώσουν.
Για παράδειγμα, αν το ηλιακό μας σύστημα φτιάχτηκε από τη συμπύκνωση αερίων κι αστρικής σκόνης που στριφογύριζαν σαν μια γιγάντια ρόδα πριν δισεκατομμύρια χρόνια, γιατί τότε ο Ήλιος περιστρέφεται τόσο αργά σήμερα; Όταν ένα σύστημα περιστρεφόμενο συμπυκνώνεται και όσο πάει μικραίνει και σχηματίζεται σε σφαίρα, τόσο πιο γρήγορα περιστρέφεται. Ο Ήλιος θα έπρεπε να περιστρέφεται 100 φορές πιο γρήγορα από όσο περιστρέφεται σήμερα.
Επιπλέον, οι πλανήτες του ηλιακού συστήματος κατέχουν το 98% της γωνιακής ταχύτητας, ενώ ο Ήλιος μόνον το 2%. Η γωνιακή ταχύτητα ενός περιστρεφόμενου τροχού είναι μεγαλύτερη αν το εξωτερικό μέρος του τροχού είναι μεγαλύτερο και η περιφέρειά του είναι μακρύτερη από τον άξονά του. Οι πλανήτες μας είναι σαν γιγάντιοι τροχοί που συγκρατούνται από το νόμο της βαρύτητας. Αυτοί οι πλανήτες είναι γιγάντιοι, βρίσκονται σε αφάνταστες αποστάσεις από τον Ήλιο και κινούνται στην τροχιά τους με φανταστικές ταχύτητες. Η Γη χρειάζεται να καλύψει απόσταση 600.000.000 μιλιών για να περιστραφεί σ’ ένα χρόνο γύρω από τον Ήλιο. Έτσι βλέπουμε ότι η γωνιακή κεκτημένη ταχύτητα βρίσκεται στους πλανήτες κι όχι στον Ήλιο. Πώς έγινε κάτι τέτοιο; Κανείς εξελικτικός δεν μπορεί να το εξηγήσει. Κι αυτό είναι ένα μόνον από τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας εξελικτικός επιστήμονας.
Θα πίστευε κανείς ότι, αν όλοι οι πλανήτες ήταν κάποτε μέρος ενός παμμέγιστου περιστρεφόμενου τροχού αερίων και σκόνης, θα έπρεπε όλοι να περιστρέφονται στην ίδια κατεύθυνση. Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει.
Η Αφροδίτη, ο δεύτερος πλανήτης από τον Ήλιο, περιστρέφεται αντίστροφα και αργά γύρω από τον άξονά της, ενώ η κατεύθυνση περιστροφή της γύρω από τον Ήλιο είναι όπως των άλλων πλανητών. Ακόμα πιο εκπληκτικός είναι ο 7ος από τον Ήλιο πλανήτης, ο Ουρανός, περιστρέφεται τελείως πλάγια, καθώς γυρίζει γύρω από τον Ήλιο. Πώς συνέβηκε αυτό;
Μερικοί εξελικτικοί είπαν ότι αυτοί οι πλανήτες θα πρέπει να έχουν «σπρωχτεί» με κάποιον τρόπο για να αλλάξουν την απόκλιση του άξονά τους. Τώρα εσείς στη φαντασία σας να αναλογιστείτε ένα τέτοιο «σπρώξιμο» για να αλλάξει τον άξονα περιστροφής ή τη φορά περιστροφής ενός πλανήτη που γυρίζει σαν σβούρα μέσα στο διάστημα. Αυτός ο πλανήτης θα έπρεπε να γίνει αναρίθμητα κομμάτια από μια τέτοια σύγκρουση.
Ένα πιο αξιοθαύμαστο γεγονός είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους πλανήτες περιτριγυρίζονται από άλλους μικρότερους πλανήτες, που τους λέμε δορυφόρους. Η Αφροδίτη κι ο Ερμής δεν έχουν δορυφόρους. Η Γη έχει έναν, τη Σελήνη, ο Άρης δύο, ο Δίας 63, ο Κρόνος 45 (εκτός των δακτυλίων), ο Ουρανός 27, ο Ποσειδώνας 13 και ο Πλούτωνας 3. Έχουμε λοιπόν 154 δορυφόρους στο ηλιακό μας σύστημα.
Το πιο καταπληκτικό με αυτούς τους δορυφόρους είναι ότι φαίνεται να είναι το αντίθετο από τους πλανήτες τους. Οι πλανήτες τους είναι μεγάλοι, περιστρέφονται γρήγορα και βρίσκονται μακριά από τον Ήλιο. Οι δορυφόροι αυτοί είναι μικροί σε σύγκριση με τους πλανήτες τους, περιστρέφονται αργά, αλλά γενικά βρίσκονται πολύ κοντά στους πλανήτες. Πώς μπορεί να εξηγηθεί αυτό; Κανένας εξελικτικός δε μπορεί να απαντήσει.
Μερικοί από αυτούς τους δορυφόρους περιστρέφονται γύρω από τον πλανήτη τους ανάποδα. Κι αυτό λέγεται οπισθοδρομική τροχιά. Ο Δίας έχει 12 δορυφόρους. Από αυτούς οι 4 περιστρέφονται με την αντίθετη φορά του πλανήτη. Πώς έγινε αυτό; Κανείς δεν ξέρει. Μπορεί κι αυτοί να «σπρώχτηκαν» και να άλλαξε η τροχιά τους; Βέβαια αυτό είναι κι ανισσόροπο κι αδύνατο. Κι αυτά δεν είναι τα μόνα ερωτήματα. Ο Κρόνος έχει 10 δορυφόρους. Οι 9 περιστρέφονται προς τη μια κατεύθυνση και ο ένας προς την άλλη. Και οι 5 δορυφόροι του Ουρανού έχουν κάθετη τροχιά προς αυτόν. Κανένας άλλος δορυφόρος στο ηλιακό σύστημα δεν περιστρέφεται έτσι. Ο Ποσειδώνας έχει μόνο δυο δορυφόρους. Και οι δυο έχουν αντίθετη τροχιά ο ένας προς τον άλλον.
Αυτές οι θαυμαστές ανακαλύψεις μάς φανερώνουν ότι η αληθινή επιστήμη είναι ο εχθρός των εξελικτικών θεωριών. Και δεν φτάσαμε ακόμα στο τέλος.
Όλοι οι πλανήτες είναι φτιαγμένοι από διαφορετικούς τύπους υλικών. Πρώτα, όλοι τους είναι διαφορετικοί από τη σύσταση του Ηλίου, που υποτίθεται ότι έγιναν από αυτόν, ή συμπυκνώθηκαν από το ίδιο νέφος αερίων και σκόνης. Και όμως ο Ήλιος αποτελείται ως επί το πλείστον από Υδρογόνο (Η2), το οποίο συντήκεται σε Ήλιο (He), που και τα δυο είναι ελαφρά αέρια. Οι πλανήτες είναι πιο συμπαγείς, έχουν βαριά υλικά [ιδίως η Γη που ο πυρήνας της είναι Σίδηρος (Fe) και Νικέλιο (Ni)], πέντε φορές πιο βαριά από το νερό. Μερικοί από τους πλανήτες, όπως ο Δίας και ο Κρόνος, είναι πολύ ελαφροί (όχι συμπαγείς). Στην πραγματικότητα, είναι τόσο ελαφροί που θα μπορούσαν να επιπλεύσουν πάνω στο νερό, αν βρισκόταν ένας τόσο τεράστιος ωκεανός, που να τους χωρέσει. Έχουν τη σύσταση ενός αφρώδους υλικού. Κι αυτό δεν είναι όλο.
Η Γη είναι ο μοναδικός πλανήτης που έχει νερό σε υγρή κατάσταση στην επιφάνειά της. Ακόμα, η Γη έχει τελείως διαφορετική ατμόσφαιρα από όλους τους άλλους πλανήτες. Έχει κυρίως Άζωτο (Ν) και οξυγόνο (Ο2) κι άλλα στοιχεία σε πολύ μικρή ποσότητα. Κανένας άλλος πλανήτης δεν έχει μια παρόμοια πρόσμιξη αερίων που είναι απαραίτητη για τη ζωή. Ο Δίας κι ο Κρόνος έχουν Μεθάνιο (CH4) και Αμμωνία (NH3). Καμιά ζωή δεν μπορεί να υπάρξει σ’ αυτόν τον τύπο ατμόσφαιρας. Ο Άρης έχει μια πολύ λεπτή ατμόσφαιρα διοξειδίου του άνθρακα (CO2), που στους πόλους του έχει γίνει ξηρός πάγος. Η Αφροδίτη έχει διοξείδιο του άνθρακα (CO2), που βρίσκεται σε μεγάλη θερμοκρασία ικανή να λιώσει μολύβι. Ανακαλύφθηκε πρόσφατα ότι ο Ερμής έχει κι αυτός μια λεπτή ατμόσφαιρα από τα αέρια Ήλιο (He) και Αργό (Ar).
Έτσι κάθε πλανήτης είναι κι ένα μοναδικό, ειδικευμένο προϊόν που το έχει πλάσει το δημιουργικό χέρι του Θεού. Το ηλιακό μας σύστημα δεν θα μπορούσε να «εξελιχθεί» με φυσικές μεθόδους. Οι άνθρωποι πήγαν στο φεγγάρι να ανακαλύψουν την προέλευσή του και από εκεί να βρούνε την προέλευση του πλανήτη μας. Τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά. Βρήκαν ότι το φεγγάρι είναι τελείως διαφορετικό στη σύνθεση της ύλης του από τη Γη. Δεν βγήκε από αυτήν. Δεν μπορεί να «αιχμαλωτίστηκε» από κάποια άλλη τροχιά. Κι ότι είναι αδύνατον να έχει συμπυκνωθεί από κάποιο νέφος αερίων και σκόνης.
Γι’ αυτούς, το μυστήριο όλο και βαθαίνει κάθε χρόνο. Κι αυτό το δρόμο παίρνει και η εξελικτική θεωρία τους. Όσο καινούργια στοιχεία ανακαλύπτονται τόσο χάνει την αξιοπιστία της αυτή η θεωρία.
Μια μόνη λογική εξήγηση υπάρχει στο ερώτημα «πώς έγινε ο κόσμος;» και η απάντηση αυτή βρίσκεται στο Λόγο του Θεού. Γιατί οι άνθρωποι δεν θέλουν να ακούσουν τον Θεό;
Η Γένεση λέει, για παράδειγμα, ότι η Γη έγινε «τρεις μέρες» πριν συμπληρωθεί το ηλιακό σύστημα και τα άλλα αστέρια. Στη Γένεση (1:16) γράφει ότι στην 4η μέρα από την 6ήμερη δημιουργική εβδομάδα, ο Θεός έκανε τους δυο φωστήρες: τον πιο μεγάλο, που κυβερνάει τη μέρα και τον πιο μικρό, που κυβερνάει τη νύχτα. Την 4η μέρα, επίσης, έπλασε και τα άστρα. Ο πλανήτης Γη φάνηκε στην αρχή, την πρώτη μέρα της δημιουργίας, τρεις μέρες πριν τον ήλιο, το φεγγάρι και τα άστρα.
Η Βίβλος μάς λέει ότι όταν εμφανίστηκε η Γη, ήταν τυλιγμένη στο απόλυτο σκοτάδι (Γέν.1:2). Κι αυτό όχι επειδή δεν υπήρχαν σύννεφα την 1η ημέρα της δημιουργίας. Και δεν υπήρχαν μέχρι τη 2η ημέρα, όταν χώρισε ο Θεός τα μισά νερά πάνω από το στερέωμα. Η γη ήταν τυλιγμένη σε απόλυτο σκοτάδι, γιατί δεν υπήρχε ο ήλιος να τη φωτίζει μέχρι την 4η μέρα που έπλασε τον Ήλιο και τη Σελήνη και τα άστρα.
Πολλοί επιστήμονες σήμερα δεν πιστεύουν ότι μπορεί να συνέβη κάτι τέτοιο. Αυτοί πιστεύουν στη θεωρία της εξέλιξης. Σύμφωνα με αυτήν, πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, περιστρεφόμενα σύννεφα αερίων και αστρικής σκόνης συμπυκνώθηκαν με κάποιο τρόπο και σχημάτισαν τα άστρα και τους πλανήτες. Το κάθε τι γύρω μας ήρθε στην ύπαρξη, όπως λένε, χωρίς να το έχει προσχεδιάσει ο Θεός.
Οι οπαδοί της θεωρίας της εξέλιξης δεν πιστεύουν ότι η Γη εμφανίστηκε πριν τον Ήλιο, τη Σελήνη και τα αστέρια. Νομίζουν ότι χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να σχηματιστεί η Γη. Γι’ αυτό, και η Γη δεν μπορούσε να υπάρξει στην αρχή, αλλά πολύ αργότερα, όταν το σύμπαν διαμορφωνόταν.
Και γιατί οι εξελικτικοί πιστεύουν κάτι τέτοιο; Μήπως τα αποδεικτικά στοιχεία της αστρονομίας και της επιστήμης τους υποχρεώνουν να δεχτούν κάτι τέτοιο; Όχι. Αν μελετήσει κάποιος τα γραπτά των αστρονόμων, θα ανακαλύψει ότι αυτοί δεν έχουν να αποδείξουν κάτι το συγκεκριμένο για την προέλευση του σύμπαντος. Έχουν βέβαια θεωρίες, αλλά δεν έχουν γεγονότα και στοιχεία για να τις θεμελιώσουν.
Για παράδειγμα, αν το ηλιακό μας σύστημα φτιάχτηκε από τη συμπύκνωση αερίων κι αστρικής σκόνης που στριφογύριζαν σαν μια γιγάντια ρόδα πριν δισεκατομμύρια χρόνια, γιατί τότε ο Ήλιος περιστρέφεται τόσο αργά σήμερα; Όταν ένα σύστημα περιστρεφόμενο συμπυκνώνεται και όσο πάει μικραίνει και σχηματίζεται σε σφαίρα, τόσο πιο γρήγορα περιστρέφεται. Ο Ήλιος θα έπρεπε να περιστρέφεται 100 φορές πιο γρήγορα από όσο περιστρέφεται σήμερα.
Επιπλέον, οι πλανήτες του ηλιακού συστήματος κατέχουν το 98% της γωνιακής ταχύτητας, ενώ ο Ήλιος μόνον το 2%. Η γωνιακή ταχύτητα ενός περιστρεφόμενου τροχού είναι μεγαλύτερη αν το εξωτερικό μέρος του τροχού είναι μεγαλύτερο και η περιφέρειά του είναι μακρύτερη από τον άξονά του. Οι πλανήτες μας είναι σαν γιγάντιοι τροχοί που συγκρατούνται από το νόμο της βαρύτητας. Αυτοί οι πλανήτες είναι γιγάντιοι, βρίσκονται σε αφάνταστες αποστάσεις από τον Ήλιο και κινούνται στην τροχιά τους με φανταστικές ταχύτητες. Η Γη χρειάζεται να καλύψει απόσταση 600.000.000 μιλιών για να περιστραφεί σ’ ένα χρόνο γύρω από τον Ήλιο. Έτσι βλέπουμε ότι η γωνιακή κεκτημένη ταχύτητα βρίσκεται στους πλανήτες κι όχι στον Ήλιο. Πώς έγινε κάτι τέτοιο; Κανείς εξελικτικός δεν μπορεί να το εξηγήσει. Κι αυτό είναι ένα μόνον από τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας εξελικτικός επιστήμονας.
Θα πίστευε κανείς ότι, αν όλοι οι πλανήτες ήταν κάποτε μέρος ενός παμμέγιστου περιστρεφόμενου τροχού αερίων και σκόνης, θα έπρεπε όλοι να περιστρέφονται στην ίδια κατεύθυνση. Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει.
Η Αφροδίτη, ο δεύτερος πλανήτης από τον Ήλιο, περιστρέφεται αντίστροφα και αργά γύρω από τον άξονά της, ενώ η κατεύθυνση περιστροφή της γύρω από τον Ήλιο είναι όπως των άλλων πλανητών. Ακόμα πιο εκπληκτικός είναι ο 7ος από τον Ήλιο πλανήτης, ο Ουρανός, περιστρέφεται τελείως πλάγια, καθώς γυρίζει γύρω από τον Ήλιο. Πώς συνέβηκε αυτό;
Μερικοί εξελικτικοί είπαν ότι αυτοί οι πλανήτες θα πρέπει να έχουν «σπρωχτεί» με κάποιον τρόπο για να αλλάξουν την απόκλιση του άξονά τους. Τώρα εσείς στη φαντασία σας να αναλογιστείτε ένα τέτοιο «σπρώξιμο» για να αλλάξει τον άξονα περιστροφής ή τη φορά περιστροφής ενός πλανήτη που γυρίζει σαν σβούρα μέσα στο διάστημα. Αυτός ο πλανήτης θα έπρεπε να γίνει αναρίθμητα κομμάτια από μια τέτοια σύγκρουση.
Ένα πιο αξιοθαύμαστο γεγονός είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους πλανήτες περιτριγυρίζονται από άλλους μικρότερους πλανήτες, που τους λέμε δορυφόρους. Η Αφροδίτη κι ο Ερμής δεν έχουν δορυφόρους. Η Γη έχει έναν, τη Σελήνη, ο Άρης δύο, ο Δίας 63, ο Κρόνος 45 (εκτός των δακτυλίων), ο Ουρανός 27, ο Ποσειδώνας 13 και ο Πλούτωνας 3. Έχουμε λοιπόν 154 δορυφόρους στο ηλιακό μας σύστημα.
Το πιο καταπληκτικό με αυτούς τους δορυφόρους είναι ότι φαίνεται να είναι το αντίθετο από τους πλανήτες τους. Οι πλανήτες τους είναι μεγάλοι, περιστρέφονται γρήγορα και βρίσκονται μακριά από τον Ήλιο. Οι δορυφόροι αυτοί είναι μικροί σε σύγκριση με τους πλανήτες τους, περιστρέφονται αργά, αλλά γενικά βρίσκονται πολύ κοντά στους πλανήτες. Πώς μπορεί να εξηγηθεί αυτό; Κανένας εξελικτικός δε μπορεί να απαντήσει.
Μερικοί από αυτούς τους δορυφόρους περιστρέφονται γύρω από τον πλανήτη τους ανάποδα. Κι αυτό λέγεται οπισθοδρομική τροχιά. Ο Δίας έχει 12 δορυφόρους. Από αυτούς οι 4 περιστρέφονται με την αντίθετη φορά του πλανήτη. Πώς έγινε αυτό; Κανείς δεν ξέρει. Μπορεί κι αυτοί να «σπρώχτηκαν» και να άλλαξε η τροχιά τους; Βέβαια αυτό είναι κι ανισσόροπο κι αδύνατο. Κι αυτά δεν είναι τα μόνα ερωτήματα. Ο Κρόνος έχει 10 δορυφόρους. Οι 9 περιστρέφονται προς τη μια κατεύθυνση και ο ένας προς την άλλη. Και οι 5 δορυφόροι του Ουρανού έχουν κάθετη τροχιά προς αυτόν. Κανένας άλλος δορυφόρος στο ηλιακό σύστημα δεν περιστρέφεται έτσι. Ο Ποσειδώνας έχει μόνο δυο δορυφόρους. Και οι δυο έχουν αντίθετη τροχιά ο ένας προς τον άλλον.
Αυτές οι θαυμαστές ανακαλύψεις μάς φανερώνουν ότι η αληθινή επιστήμη είναι ο εχθρός των εξελικτικών θεωριών. Και δεν φτάσαμε ακόμα στο τέλος.
Όλοι οι πλανήτες είναι φτιαγμένοι από διαφορετικούς τύπους υλικών. Πρώτα, όλοι τους είναι διαφορετικοί από τη σύσταση του Ηλίου, που υποτίθεται ότι έγιναν από αυτόν, ή συμπυκνώθηκαν από το ίδιο νέφος αερίων και σκόνης. Και όμως ο Ήλιος αποτελείται ως επί το πλείστον από Υδρογόνο (Η2), το οποίο συντήκεται σε Ήλιο (He), που και τα δυο είναι ελαφρά αέρια. Οι πλανήτες είναι πιο συμπαγείς, έχουν βαριά υλικά [ιδίως η Γη που ο πυρήνας της είναι Σίδηρος (Fe) και Νικέλιο (Ni)], πέντε φορές πιο βαριά από το νερό. Μερικοί από τους πλανήτες, όπως ο Δίας και ο Κρόνος, είναι πολύ ελαφροί (όχι συμπαγείς). Στην πραγματικότητα, είναι τόσο ελαφροί που θα μπορούσαν να επιπλεύσουν πάνω στο νερό, αν βρισκόταν ένας τόσο τεράστιος ωκεανός, που να τους χωρέσει. Έχουν τη σύσταση ενός αφρώδους υλικού. Κι αυτό δεν είναι όλο.
Η Γη είναι ο μοναδικός πλανήτης που έχει νερό σε υγρή κατάσταση στην επιφάνειά της. Ακόμα, η Γη έχει τελείως διαφορετική ατμόσφαιρα από όλους τους άλλους πλανήτες. Έχει κυρίως Άζωτο (Ν) και οξυγόνο (Ο2) κι άλλα στοιχεία σε πολύ μικρή ποσότητα. Κανένας άλλος πλανήτης δεν έχει μια παρόμοια πρόσμιξη αερίων που είναι απαραίτητη για τη ζωή. Ο Δίας κι ο Κρόνος έχουν Μεθάνιο (CH4) και Αμμωνία (NH3). Καμιά ζωή δεν μπορεί να υπάρξει σ’ αυτόν τον τύπο ατμόσφαιρας. Ο Άρης έχει μια πολύ λεπτή ατμόσφαιρα διοξειδίου του άνθρακα (CO2), που στους πόλους του έχει γίνει ξηρός πάγος. Η Αφροδίτη έχει διοξείδιο του άνθρακα (CO2), που βρίσκεται σε μεγάλη θερμοκρασία ικανή να λιώσει μολύβι. Ανακαλύφθηκε πρόσφατα ότι ο Ερμής έχει κι αυτός μια λεπτή ατμόσφαιρα από τα αέρια Ήλιο (He) και Αργό (Ar).
Έτσι κάθε πλανήτης είναι κι ένα μοναδικό, ειδικευμένο προϊόν που το έχει πλάσει το δημιουργικό χέρι του Θεού. Το ηλιακό μας σύστημα δεν θα μπορούσε να «εξελιχθεί» με φυσικές μεθόδους. Οι άνθρωποι πήγαν στο φεγγάρι να ανακαλύψουν την προέλευσή του και από εκεί να βρούνε την προέλευση του πλανήτη μας. Τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά. Βρήκαν ότι το φεγγάρι είναι τελείως διαφορετικό στη σύνθεση της ύλης του από τη Γη. Δεν βγήκε από αυτήν. Δεν μπορεί να «αιχμαλωτίστηκε» από κάποια άλλη τροχιά. Κι ότι είναι αδύνατον να έχει συμπυκνωθεί από κάποιο νέφος αερίων και σκόνης.
Γι’ αυτούς, το μυστήριο όλο και βαθαίνει κάθε χρόνο. Κι αυτό το δρόμο παίρνει και η εξελικτική θεωρία τους. Όσο καινούργια στοιχεία ανακαλύπτονται τόσο χάνει την αξιοπιστία της αυτή η θεωρία.
Μια μόνη λογική εξήγηση υπάρχει στο ερώτημα «πώς έγινε ο κόσμος;» και η απάντηση αυτή βρίσκεται στο Λόγο του Θεού. Γιατί οι άνθρωποι δεν θέλουν να ακούσουν τον Θεό;
από τον John C. Whitcomb, Jr.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
