Επιστήμη και Βίβλος

ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ
Συγγραφείς της Βίβλου:
628-588 π.Χ. Ιερεμίας: «Όπως η στρατιά του ουρανού δεν μπορεί να απαριθμηθεί ούτε η άμμος της θάλασσας να μετρηθεί...» (33:22).
63 μ.Χ. Επιστολή προς Εβραίους: «...σαν τα αστέρια του ουρανού κατά το πλήθος, σαν την άμμο που είναι κοντά στην άκρη της θάλασσας, η οποία δεν μπορεί να απαριθμηθεί» (11:12).
Και οι δυο συγγραφείς συγκατένευσαν ότι ο αριθμός των άστρων είναι αδύνατο να καταχωρηθεί, όπως ακριβώς και οι κόκκοι της άμμου σε όλες τις ακτές.

Ιστορία της επιστήμης:
150 π.Χ. Ο Ίππαρχος δίδασκε ότι υπήρχαν λιγώτερα από 3.000 άστρα.
150 μ.Χ. Ο Πτολεμαίος μέτρησε 1056 άστρα και διακήρυξε ότι ο πραγματικός αριθμός δε θα έπρεπε να ξεπερνάει τις 3.000.
1608 μ.Χ. Ο Γαλιλαίος χρησιμοποίησε τηλεσκόπιο τον πρώτο χρόνο που ανακαλύφθηκε και ήταν ο πρώτος που ανακάλυψε ότι υπάρχουν τόσο πολλά άστρα. Ανακοίνωσε ότι δεν ήταν δυνατόν να μετρηθούν.
1924 μ.Χ. Βαθμιαία, με την ανακάλυψη καλύτερων μέσων, ο αριθμός των άστρων αυξήθηκε περισσότερο. Έχουν μετρηθεί 100 δισεκατομμύρια ήλιοι στο Γαλαξία μας και υπολογίζεται ότι υπάρχουν τρισεκατομμύρια Γαλαξίες. Για να καταλάβουμε τη δυνατότητα της απαρίθμησης των άστρων, φτάνει να σκεφτούμε ότι αν κάποιος χρειστεί να μετρήσει τους ήλιους στο Γαλαξία μας με αναλογία 200 ανά λεπτό, θα χρειάζονταν 1.000 χρόνια.

ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΑ
Συγγραφείς της Βίβλου:
2.000 π.Χ. Ιώβ: «Όταν ανασύρει τις σταγόνες του νερού, αυτές καταχέουν τη βροχή από τους ατμούς του» (36:27-28).
1033-975 π.Χ. Ο Σολομώντας έγραψε στον Εκκλησιαστή: «Όλοι οι ποταμοί πηγαίνουν στη θάλασσα και η θάλασσα ποτέ δε γεμίζει. Στον τόπο όπου ρέεουν οι ποταμοί, εκεί επιστρέφουν πάλι για να ξανακυλίσουν» (1:7).
Οι συγγραφείς της Βίβλου αντιλήφθηκαν το βασικό μηχανισμό του κύκλου των υδρατμών. Όλοι οι ποταμοί αδειάζουν στη θάλασσα. Οι σταγόνες νερού μετατρέπονται σε ατμούς και σχηματίζουν τα σύννεφα. Αυτές οι σταγόνες μετατρέπονται σε σύννεφα που γίνονται βροχή και έτσι επιστρέφουν οι ποταμοί από εκεί όπου ξεκινούν.

Ιστορία της επιστήμης:
350 π.Χ. Ο Αριστοτέλης θεωρείται ο πρώτος που αντιλήφθηκε τον κύκλο των υδρατμών που παράγει η βροχή. Η «Μετεωρολογική» του έγινε για 2.000 χρόνια η βάση των μετεωρολόγων. Μέσα στο έργο αυτό διατύπωσε τη θεωρία ότι τα σύννεφα και η βραχή σχηματίζονται με τη συμπύκνωση των υδρατμών από την ατμόσφαιρα που έφτασαν εκεί με την εξάτμηση του νερού στην επιφάνεια της Γης.
1706-1790 μ.Χ. Όμως, δεν είχε παρατηρηθεί μέχρι το 18ο αιώνα ότι τα σύννεφα μπορούν να μεταφέρουν τη βροχή μακριά από την περιοχή στην οποία σχηματίστηκαν. Έτσι δεν ήταν γνωστός ο κύκλος θάλασσα-βουνό. Από παρατηρήσεις ο Βενιαμίν Φραγκλίνος ήταν ο πρώτος που αντιλήφθηκε ότι μεμονωμένες βρoχές κινούνται από τόπο σε τόπο πάνω από την επιφάνεια της Γης.
1841 μ.Χ. Ο Γαλιλαίος ανακάλυψε το θερμόμετρο το 1593 μ.Χ. και ο Ευαγγελίστα Τοριτσέλλι το βαρόμετρο το 1643 μ.Χ. Με τη βοήθεια αυτών των οργάνων, ο Εσπάι ήταν από τους πρώτους που τόνισαν τη σπουδαιότητα της διαστολής και υγραποίησης του αέρα για το σχηματισμό των νεφών. Έτσι αποδείχθηκε για πρώτη φορά ο σχηματισμός των νεφών. Τώρα είναι γνωστό ότι η υγροποίηση και η εξάτμηση γίνονται σχεδόν με αναλογία 16.000.000 τόνοι το δευτερόλεπτο. Αυτό ισοδυναμεί με μια ετήσια βροχόπτωση για όλη τη Γη.

ΒΙΟΛΟΓΙΑ
Οι συγγραφείς της Βίβλου:
1491-1451 π.Χ. Ο Μωυσής έγραψε στο Λευιτικό: «Η ζωή της σάρκας είναι στο αίμα» (17:11).

Ιστορία της επιστήμης:
350 π.Χ. Η αφαίμαξη, όπως ξέρουμε, γινόταν ήδη από τον 4ο π.Χ. αιώνα. Ο Ηρόφιλος, γιατρός από την Αλεξάνδρεια, το θεώρησε ως μέσο για να απαλλάσσεται το σώμα από την αρρώστια. Πολλοί σύγχρονοί του τη χρησιμοποίησαν σαν μέσο θεραπείας γιατί θεώρησαν το αίμα φορέα ασθενειών παρά ζωής.
1616 μ.Χ. Η ανακάλυψη του Ουίλλιαμ Χάρβεϊ, Άγγλου ιατρού το 1616, ότι το αίμα κυκλοφορεί μέσα στις φλέβες για να χρησιμοποιηθεί ξανά και ξανά, έδωσε τη δυνατότητα στον άνθρωπο να μελετήσει με ακρίβεια το κυκλοφορικό σύστημα και τη λειτουργία του αίματος.
1800 μ.Χ. Οι χειρουργοί κουρείς της Αμερικής ήταν οι επαγγελματίες στην αφαίμαξη μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα, από όπου και προέκυψε η κόκκινη ρίγα στο περιστρεφόμενο σήμα των κουρείων. Ο ευσυνείδητος χειρουργός κουρέας θα αφαίμαζε τον πελάτη και από τα δυο του χέρια, για να τον απαλλάξει από ασθένειες. Αυτό γινόταν συνήθως την ώρα που του έφτιαχνε τα μαλλιά.
1900 μ.Χ. Η πολύ μεγάλη σπουδαιότητα του αίματος στο βιολογικό μηχανισμό έγινε αντιληπτή μόλις πρόσφατα. Αυτήν την εποχή οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι η συνέχιση της ζωής εξαρτάται από το συνεχή έλεγχο της θερμοκρασίας, και τον κανονισμό όλων των μελών του σώματος με τα κύτταρα. Συνεπώς, η ζωή και η διατροφή του σώματος ρυθμίζονται από το αίμα.