Αυτό είναι το έγγραφο που ο Μαρτίνος Λούθηρος κάρφωσε στην πόρτα της Εκκλησίας στη Βιτεμβέργη:
Από αγάπη για την αλήθεια και από την επιθυμία να την αποσαφηνίσει, ο Αιδ. Πατήρ Μαρτίνος Λούθηρος, Μάγιστρος των Τεχνών και της Ιερής Θεολογίας, και τακτικός καθηγητής αυτών στο Πανεπιστήμιο της Βιτεμβέργης, προτίθεται να υπερασπιστεί τις ακόλουθες θέσεις και να συζητήσει επ’ αυτών επί τόπου. Συνεπώς, ζητά από εκείνους που δεν μπορούν να παρίστανται και να συζητήσουν μαζί του, να το κάνουν γραπτώς. Στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, Αμήν.
1. Όταν ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είπε, «Μετανοείτε» (Ματθαίος 4:17), ήθελε ολόκληρη η ζωή των πιστών να είναι μια ζωή μετάνοιας.
2. Η λέξη αυτή δεν μπορεί να κατανοηθεί σαν να αναφέρεται στο μυστήριο της μετάνοιας, δηλαδή, στην εξομολόγηση και την ικανοποίηση, όπως παρέχονται από τον κλήρο.
3. Ωστόσο, δεν σημαίνει μόνον εσωτερική μετάνοια. Τέτοια εσωτερική μετάνοια δεν έχει αξία, αν δεν παράγει διάφορες εξωτερικές μορφές ταπείνωσης της σάρκας.
4. Η ποινή της αμαρτίας διατηρείται όσο παραμένει το μίσος προς το εγώ (δηλαδή, η πραγματική εσωτερική μετάνοια), δηλαδή μέχρι την είσοδό μας στη Βασιλεία των Ουρανών.
5. Ο Πάπας ούτε επιθυμεί ούτε είναι ικανός να συγχωρήσει οποιεσδήποτε ποινές, εκτός από εκείνες που έχει επιβάλλει η δική του εξουσία ή εκείνη των εκκλησιαστικών κανόνων.
6. Ο Πάπας δεν μπορεί να συγχωρήσει οποιαδήποτε ενοχή, παρά μόνο δηλώνοντας και δείχνοντας ότι αυτή έχει συγχωρηθεί από τον Θεό, ή, για να είμαστε ακριβείς, συγχωρώντας την ενοχή σε περιπτώσεις που επαφίενται στην κρίση του. Αν περιφρονηθεί το δικαίωμά του να δώσει άφεση στις περιπτώσεις αυτές, τότε η ενοχή θα παραμείνει σίγουρα ασυγχώρητη.
7. Ο Θεός δεν συγχωρεί την ενοχή σε κανέναν εκτός και αν την ίδια στιγμή ο άνθρωπος ταπεινωθεί σε όλα τα ζητήματα και δηλώσει υποταγή στον αντιπρόσωπό Του, τον ιερέα.
8. Οι εκκλησιαστικοί κανόνες περί μετανοίας επιβάλλονται μόνο στους ζωντανούς, και, σύμφωνα με τους ίδιους τους κανόνες, τίποτα δεν μπορεί να επιβληθεί στους αποθνήσκοντες.
9. Συνεπώς, το Άγιο Πνεύμα, μέσω του Πάπα, είναι καλό προς εμάς όσο ο Πάπας στα διατάγματά του εξαιρεί πάντα το άρθρο περί θανάτου και υψίστης αναγκαιότητας.
10. Οι ιερείς δρουν με άγνοια και πονηρά, στην περίπτωση των αποθνησκόντων, όταν τους επιβάλλουν εκκλησιαστικές ποινές για το καθαρτήριο.
11. Τα ζιζάνια της μετατροπής της εκκλησιαστικής ποινής στην ποινή του καθαρτηρίου προφανώς σπάρθηκαν ενόσω οι επίσκοποι κοιμόντουσαν (Ματθαίος 13:25).
12. Σε παλαιότερες εποχές οι εκκλησιαστικές ποινές επιβάλλονταν, όχι μετά, αλλά πριν την άφεση, ως δοκιμές πραγματικής μετάνοιας.
13. Οι αποθνήσκοντες απελευθερώνονται με τον θάνατο από όλες τις ποινές, είναι ήδη νεκροί όσον αφορά το κανονικό δίκαιο, και έχουν δικαίωμα να ελευθερωθούν από αυτό.
14. Η ατελής ευσέβεια ή αγάπη (προς τον Θεό) εκ μέρους του αποθνήσκοντος συνοδεύεται κατ’ ανάγκη από μεγάλο φόβο. Και όσο μικρότερη είναι η αγάπη, τόσο μεγαλύτερος είναι ο φόβος.
15. Αυτός ο φόβος ή ο τρόμος επαρκούν από μόνος του, για να μην αναφερθούμε σε άλλα πράγματα, για να αποτελέσει την ποινή του καθαρτηρίου, καθώς είναι πολύ κοντά στη φρίκη της απόγνωσης.
16. Η κόλαση, το καθαρτήριο και ο ουρανός φαίνονται να διαφέρουν μεταξύ τους όσο η απόγνωση, ο φόβος και η βεβαιότητα της σωτηρίας.
17. Φαίνεται σαν να πρέπει, για τις ψυχές στο καθαρτήριο, ο φόβος αναγκαστικά να μειωθεί και η αγάπη να αυξηθεί.
18. Επιπλέον, δεν φαίνεται να έχει αποδειχθεί, είτε από τη λογική είτε από τη Γραφή, ότι οι ψυχές στο καθαρτήριο βρίσκονται έξω από την κατάσταση της αξιομισθίας, δηλαδή, δεν είναι ικανές να αυξηθούν σε αγάπη.
19. Ούτε φαίνεται να έχει αποδειχθεί ότι οι ψυχές στο καθαρτήριο, τουλάχιστον όχι όλες από αυτές, είναι βέβαιες και σίγουρες για τη σωτηρία τους, έστω κι αν εμείς οι ίδιοι μπορεί να είμαστε απολύτως βέβαιοι γι’ αυτό.
20. Συνεπώς, ο Πάπας, όταν χρησιμοποιεί τα λόγια «απεριόριστη άφεση όλων των ποινών», στην πραγματικότητα δεν σημαίνει «όλες τις ποινές», αλλά μόνον εκείνες που έχει επιβάλλει ο ίδιος.
21. Άρα, αυτοί οι κήρυκες των συγχωροχαρτιών πλανώνται όταν λένε ότι ένας άνθρωπος έχει απαλλαχθεί από κάθε ποινή και έχει σωθεί μέσω των παπικών συγχωροχαρτιών.
22. Στην πραγματικότητα, ο Πάπας δεν δίνει άφεση σε καμιά ποινή στις ψυχές στο καθαρτήριο την οποία ποινή, σύμφωνα με το Κανονικό Δίκαιο, οι ψυχές έπρεπε να είχαν πληρώσει σ’ αυτή τη ζωή.
23. Αν η άφεση για όλες τις ποινές μπορούσε να χορηγηθεί σε οποιονδήποτε, ασφαλώς θα χορηγείτο μόνο στους πιο τέλειους, δηλαδή σε ελάχιστους.
24. Για τον λόγο αυτόν, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν εξαπατηθεί από αυτήν τη γενική και πολύ λογική υπόσχεση για απελευθέρωση από την ποινή.
25. Η εξουσία που έχει ο Πάπας γενικά πάνω στο καθαρτήριο αντιστοιχεί στην εξουσία που έχει κάθε επίσκοπος ή εφημέριος με έναν ιδιαίτερο τρόπο στη δική του επισκοπή ή ενορία.
26. Ο Πάπας κάνει πολύ καλά όταν χορηγεί άφεση σε ψυχές στο καθαρτήριο, όχι με τη δύναμη των κλειδιών, την οποία δεν έχει, αλλά μεσολαβώντας γι’ αυτές.
27. Κηρύττουν μόνο ανθρώπινες διδασκαλίες όσοι λένε ότι μόλις τα νομίσματα κουδουνίσουν στο χρηματοκιβώτιο, η ψυχή φεύγει από το καθαρτήριο.
28. Είναι σίγουρο ότι μόλις τα χρήματα κουδουνίσουν στο χρηματοκιβώτιο, μπορεί να αυξηθούν η απληστία και η φιλαργυρία, αλλά όταν μεσολαβεί η εκκλησία, το αποτέλεσμα είναι αποκλειστικά στα χέρια του Θεού.
29. Ποιος ξέρει αν όλες οι ψυχές στο καθαρτήριο επιθυμούν να λυτρωθούν, καθώς έχουμε τις εξαιρέσεις του Αγ. Σεβερίνου και του Αγ. Πασχαλίου, όπως αναφέρεται σ’ ένα μύθο.
30. Κανείς δεν είναι σίγουρος για την τιμιότητα της δικής του μεταμέλειας, και ακόμα λιγότερο για το ότι έχει λάβει ολοκληρωτική άφεση.
31. Ο άνθρωπος, που πράγματι εξαγοράζει την άφεση με συγχωροχάρτια, είναι τόσο σπάνιος όσο κι εκείνος που έχει πράγματι μεταμεληθεί. Στην πραγματικότητα, είναι εξαιρετικά σπάνιος.
32. Όσοι πιστεύουν ότι μπορούν να είναι σίγουροι για τη σωτηρία τους επειδή αγόρασαν συγχωροχάρτια, θα είναι αιώνια καταραμένοι, μαζί με τους δασκάλους τους.
33. Οι άνθρωποι πρέπει να είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί απέναντι σε όσους λένε ότι η συγχώρηση του Πάπα είναι ένα ανεκτίμητο δώρο του Θεού με το οποίο ο άνθρωπος συμφιλιώνεται με Εκείνον.
34. Επειδή η χάρη των συγχωροχαρτιών αφορά μόνον τις ποινές της μυσταγωγικής ικανοποίησης που καθιέρωσε ο άνθρωπος.
35. Όσοι διδάσκουν ότι η μετάνοια δεν είναι αναγκαία εκ μέρους εκείνων που σκοπεύουν να βγάλουν ψυχές από το καθαρτήριο πληρώνοντας χρήματα ή να αγοράσουν προνόμια εξομολόγησης, διδάσκουν μη χριστιανικές διδασκαλίες.
36. Κάθε αληθινά μετανοημένος Χριστιανός έχει δικαίωμα στην πλήρη άφεση της ποινής και της ενοχής, ακόμα και χωρίς να έχει συγχωροχάρτια.
37. Κάθε αληθινός Χριστιανός, είτε ζωντανός είτε νεκρός, συμμετέχει σε όλες τις ευλογίες του Χριστού και της εκκλησίας, και αυτή η συμμετοχή του χορηγείται από τον Θεό, ακόμα και χωρίς να έχει συγχωροχάρτια.
38. Παρ’ όλα αυτά, η παπική άφεση και ευλογία σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να περιφρονούνται, επειδή αποτελούν, όπως είπα (Θέση 6), τη διακήρυξη της θείας άφεσης.
39. Είναι πολύ δύσκολο, ακόμα και για τους πιο μορφωμένους θεολόγους, την ίδια στιγμή να επαινούν στους ανθρώπους τη γενναιοδωρία των συγχωροχαρτιών και την ανάγκη για αληθινή μεταμέλεια.
40. Ο Χριστιανός που ειλικρινά μετανοεί αναζητά και επιδιώκει να πληρώσει ποινές για τις αμαρτίες του. Όμως, η γενναιοδωρία των συγχωροχαρτιών μετριάζουν τις ποινές και κάνουν τους ανθρώπους να τις μισήσουν, ή τουλάχιστον τους δίνουν ευκαιρία να τις μισήσουν.
41. Τα παπικά συγχωροχάρτια πρέπει να προβάλλονται με προσοχή, μήπως οι άνθρωποι σκεφτούν εσφαλμένα ότι αυτά είναι προτιμότερα από άλλα καλά έργα αγάπης.
42. Οι Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν ότι ο Πάπας δεν σκοπεύει να δείξει ότι η αγορά των συγχωροχαρτιών θα πρέπει να συγκρίνεται, με οποιονδήποτε τρόπο, με έργα ελέους.
43. Οι Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν ότι όποιος δίνει στους φτωχούς ή δανείζει αυτούς που έχουν ανάγκη, κάνει καλύτερη πράξη από αυτόν που αγοράζει συγχωροχάρτια.
44. Επειδή η αγάπη αυξάνεται με έργα αγάπης, ο άνθρωπος γίνεται με αυτά καλύτερος. Ο άνθρωπος, όμως, δεν γίνεται καλύτερος με τα συγχωροχάρτια, αλλά απλά ελευθερώνεται από ποινές.
45. Οι Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν ότι όποιος βλέπει κάποιον που έχει ανάγκη και τον προσπερνά, αλλά όμως δίνει τα χρήματά του για την αγορά συγχωροχαρτιών, δεν εξαγοράζει την παπική άφεση αλλά την οργή του Θεού.
46. Οι Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν ότι, εκτός κι αν έχουν περισσότερα από όσα χρειάζονται, πρέπει να εξοικονομούν αρκετά χρήματα για τις ανάγκες της οικογένειάς τους και σε καμιά περίπτωση να μη τα σπαταλούν σε συγχωροχάρτια.
47. Οι Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν ότι η αγορά συγχωροχαρτιών είναι ζήτημα ελεύθερης επιλογής, όχι επιβολής.
48. Οι Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν ότι ο πάπας, χορηγώντας συγχωροχάρτια, έχει ανάγκη και άρα επιθυμεί τις ευσεβείς προσευχές τους περισσότερο από τα χρήματά τους.
49. Οι Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν ότι τα παπικά συγχωροχάρτια είναι χρήσιμα μόνον αν δεν βασίζουν την πίστη τους σ’ αυτά, αλλά είναι πολύ επιβλαβή αν, εξαιτίας τους, χάσουν τον φόβο τους για τον Θεό.
50. Οι Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν ότι αν ο Πάπας γνώριζε ότι οι κήρυκες των συγχωροχαρτιών αποσπούν χρήματα, θα προτιμούσε μάλλον να καεί η Βασιλική του Αγ. Πέτρου παρά να χτιστεί με το δέρμα, τη σάρκα, και τα οστά του ποιμνίου του.
51. Οι Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν ότι ο Πάπας θα επιθυμούσε και θα έπρεπε να επιθυμεί να δώσει από τα δικά του χρήματα, ακόμα κι αν έπρεπε να πουλήσει τη Βασιλική του Αγ. Πέτρου, σε πολλούς απ’ αυτούς από τους οποίους ορισμένοι γυρολόγοι συγχωροχαρτιών αποσπούν χρήματα.
52. Είναι μάταιο να εμπιστεύεσαι τη σωτηρία μέσω συγχωροχαρτιών, ακόμα κι αν ο αντιπρόσωπος με τα συγχωροχάρτια, ή ακόμα και ο Πάπας, επρόκειτο να προσφέρουν την ψυχή τους ως ασφάλεια.
53. Αυτοί είναι εχθροί του Χριστού και του Πάπα, όσοι απαγορεύουν συνολικά το κήρυγμα του Λόγου του Θεού σε μερικές εκκλησίες προκειμένου σε άλλες να κηρυχθούν τα συγχωροχάρτια.
54. Προκαλείται βλάβη στον Λόγο του Θεού όταν, στο ίδιο κήρυγμα, αφιερώνεται ίσος ή περισσότερος χρόνος για τα συγχωροχάρτια απ’ ό,τι στον Λόγο.
55. Ασφαλώς είναι το αίσθημα του Πάπα ότι αν τα συγχωροχάρτια, που είναι κάτι το πολύ ασήμαντο, γιορταστούν με μια κωδωνοκρουσία, μια λιτανεία, και μια τελετουργία, τότε το Ευαγγέλιο, που είναι το πιο σημαντικό, θα πρέπει να κηρυχθεί με εκατό κωδωνοκρουσίες, εκατό λιτανείες, εκατό τελετουργίες.
56. Οι αληθινοί θησαυροί της εκκλησίας, από τους οποίους ο Πάπας παίρνει και διανέμει συγχωροχάρτια, δεν έχουν επαρκώς συζητηθεί ούτε είναι γνωστοί μεταξύ του λαού του Χριστού.
57. Το ότι τα συγχωροχάρτια δεν είναι πρόσκαιροι θησαυροί είναι σαφές, επειδή πολλοί πωλητές συγχωροχαρτιών δεν τα μοιράζουν δωρεάν αλλά απλά τα συγκεντρώνουν.
58. Ούτε είναι τα ελέη του Χριστού και των αγίων, επειδή, ακόμα και χωρίς τον Πάπα, αυτά πάντα απονέμουν χάρη για τον εσωτερικό άνθρωπο, αλλά τον σταυρό, τον θάνατο, και την κόλαση για τον εξωτερικό άνθρωπο.
59. Ο Άγιος Λαυρέντιος είπε ότι οι φτωχοί της εκκλησίας ήταν οι θησαυροί της εκκλησίας, αλλά μιλούσε σύμφωνα με τη χρήση της λέξης στην εποχή του.
60. Χωρίς έλλειψη σεβασμού λέμε ότι τα κλειδιά της εκκλησίας, δοσμένα μέσω του ελέους του Χριστού, είναι αυτός ο θησαυρός.
61. Επειδή είναι σαφές ότι η εξουσία του Πάπα είναι από μόνη της αρκετή για την άφεση ποινών και περιπτώσεων που επιφυλάσσονται για εκείνον.
62. Ο αληθινός θησαυρός της εκκλησίας είναι το ιερότατο Ευαγγέλιο της δόξας και της χάρης του Θεού.
63. Όμως, ο θησαυρός αυτός είναι φυσικά εξαιρετικά επαχθής, επειδή κάνει τον πρώτο έσχατο (Ματθαίος 20:16).
64. Από την άλλη, ο θησαυρός των συγχωροχαρτιών είναι φυσικά εξαιρετικά αποδεκτός, επειδή κάνει τον έσχατο πρώτο.
65. Συνεπώς οι θησαυροί του Ευαγγελίου είναι δίχτυα με τα οποία κάποιος στο παρελθόν ψάρευε ανθρώπους του πλούτου.
66. Οι θησαυροί των συγχωροχαρτιών είναι δίχτυα με τα οποία κάποιος σήμερα ψαρεύει τον πλούτο των ανθρώπων.
67. Τα συγχωροχάρτια, τα οποία οι δημαγωγοί ανακηρύττουν ως τις μεγαλύτερες χάρες, θεωρούνται στην πραγματικότητα ως τέτοιες μόνον εφόσον προάγουν το κέρδος.
68. Παρ’ όλα αυτά, στην πραγματικότητα είναι οι ασήμαντες χάρες όταν συγκριθούν με τη χάρη του Θεού και την ευλάβεια του σταυρού.
69. Οι επίσκοποι και οι εφημέριοι είναι υποχρεωμένοι να υποδέχονται τους απεσταλμένους με τα παπικά συγχωροχάρτια με κάθε σεβασμό.
70. Αλλά είναι πολύ περισσότερο υποχρεωμένοι να ανοίγουν τα μάτια τους και τα αυτιά τους μήπως και οι άνθρωποι αυτοί κηρύττουν τα δικά τους όνειρα αντί εκείνων που τους ανέθεσε ο Πάπας.
71. Όποιος μιλάει κατά της αλήθειας αναφορικά με τα παπικά συγχωροχάρτια, ας είναι ανάθεμα και καταραμένος.
72. Όμως, ας είναι ευλογημένος όποιος είναι φύλακας κατά της λαγνείας και της ασυδοσίας αυτών που κηρύττουν για τα συγχωροχάρτια.
73. Όπως ακριβώς ο Πάπας δικαίως κατακεραυνώνει αυτούς που με οποιονδήποτε τρόπο σκέφτονται να βλάψουν με την πώληση των συγχωροχαρτιών.
74. Έτσι, ακόμα περισσότερο, προτίθεται να κατακεραυνώσει αυτούς που χρησιμοποιούν τα συγχωροχάρτια ως πρόφαση για να βλάψουν την ιερή αγάπη και την αλήθεια.
75. Το να θεωρήσουμε τα παπικά συγχωροχάρτια τόσο σπουδαία ώστε να μπορούν να συγχωρούν κάποιον, ακόμα κι αν αυτός έχει διαπράξει το αδύνατον και έχει βεβηλώσει τη μητέρα του Θεού, είναι τρέλα.
76. Αντίθετα, λέμε ότι τα παπικά συγχωροχάρτια δεν μπορούν να απομακρύνουν ούτε τη μικρότερη από τις ασήμαντε αμαρτίες, όσον αφορά την ενοχή.
77. Το να λέμε ότι ακόμα και ο Άγιος Πέτρος, αν ήταν σήμερα Πάπας, δεν θα μπορούσε να χορηγήσει μεγαλύτερες χάρες, είναι βλασφημία κατά του Αγ. Πέτρου και του Πάπα.
78. Αντίθετα, λέμε ότι ακόμα και ο σημερινός Πάπας, ή οποιοσδήποτε άλλος Πάπας, έχει μεγαλύτερες χάρες στη διάθεσή του, δηλαδή, το ευαγγέλιο, πνευματικές δυνάμεις, χαρίσματα θεραπείας, κλπ., όπως είναι γραμμένο (Α' Κορινθίους 12:28).
79. Το να λέμε ότι ο σταυρός, στολισμένος με το παπικό θυρεό και στημένος από τους κήρυκες των συγχωροχαρτιών, είναι ίσος σε αξία με τον σταυρό του Χριστού, είναι βλασφημία.
80. Οι επίσκοποι, οι εφημέριοι, και οι θεολόγοι που επιτρέπουν τέτοια λόγια να διαδίδονται μεταξύ του λαού, θα πρέπει να λογοδοτήσουν γι’ αυτό.
81. Αυτό το αχαλίνωτο κήρυγμα για τα συγχωροχάρτια καθιστά δύσκολο, ακόμα και για μορφωμένους ανθρώπους το να διασώσουν τον βαθύ σεβασμό που οφείλεται στον Πάπα από τη δυσφήμιση ή από τις δαιμόνιες ερωτήσεις των απλών ανθρώπων.
82. Όπως: «Γιατί ο Πάπας δεν αδειάζει το καθαρτήριο για χάρη της ιερής αγάπης και της τρομερής ανάγκης των ψυχών που βρίσκονται εκεί, αφού απελευθερώνει άπειρο αριθμό ψυχών για χάρη των άθλιων χρημάτων με τα οποία θέλει να χτίσει μια εκκλησία;». Ο πρώτος λόγος θα ήταν πολύ δίκαιος, ενώ ο δεύτερος πολύ ασήμαντος.
83. Επίσης, «Γιατί οι νεκρώσιμες και οι επετειακές λειτουργίες για τους νεκρούς συνεχίζονται και γιατί δεν επιστρέφει ή δεν επιτρέπει την απόσυρση των δωρεών που δόθηκαν γι’ αυτές, εφόσον είναι λάθος το να προσευχόμαστε για τους λυτρωμένους;».
84. Επίσης, «Τι είναι αυτή η καινούργια ευσέβεια προς τον Θεό και τον Πάπα, ώστε με πληρωμή χρημάτων να επιτρέπουν σε κάποιον που είναι ασεβής και εχθρός τους να εξαγοράζει από το καθαρτήριο την ευσεβή ψυχή ενός φίλου του Θεού, αντί, λόγω της ανάγκης αυτής της ευσεβούς και αγαπημένης ψυχής, να την απελευθερώσουν για χάρη της αγνής αγάπης;».
85. Επίσης, «Γιατί οι κανόνες περί μετάνοιας, που εδώ και πολύ καιρό έχουν καταργηθεί και είναι νεκροί στην πράξη και μέσω της κατάχρησής τους, σήμερα ικανοποιούνται με τη χορήγηση συγχωροχαρτιών, σαν να είναι ακόμα ζωντανοί και σε ισχύ;».
86. Επίσης, «Γιατί ο Πάπας, του οποίου ο πλούτος είναι σήμερα μεγαλύτερος από τον πλούτο του πλουσιότατου Κράσου, δεν χτίζει αυτήν τη Βασιλική του Αγ. Πέτρου με τα δικά του χρήματα, αντί να την χτίζει με τα χρήματα των φτωχών πιστών;».
87. Επίσης, «Τι είναι αυτό που συγχωρεί ή χορηγεί ο Πάπας σ’ αυτούς που, μέσω τέλειας μεταμέλειας, έχουν ήδη το δικαίωμα για πλήρη άφεση και ευλογία;».
88. Επίσης, «Ποια μεγαλύτερη ευλογία θα μπορούσε να έρθει στην εκκλησία από εκείνη που θα προέκυπτε αν ο Πάπας απένειμε αυτές τις αφέσεις και ευλογίες σε κάθε πιστό εκατό φορές την ημέρα και όχι για μια φορά, όπως κάνει τώρα;».
89. «Εφόσον ο Πάπας, με τα συγχωροχάρτια του, επιδιώκει τη σωτηρία των ψυχών και όχι τα χρήματα, αναστέλλει τα συγχωροχάρτια και τις αφέσεις που έχουν χορηγηθεί στο παρελθόν, εφόσον αυτά έχουν ίδια αποτελεσματικότητα;».
90. Το να καταπνίξουμε αυτά τα πολύ έξυπνα επιχειρήματα του απλού λαού με τη βία, και να μην τα ξεδιαλύνουμε με το να δώσουμε λογικά επιχειρήματα, είναι σαν να εκθέτουμε την εκκλησία και τον Πάπα στον περίγελο των εχθρών τους και να κάνουμε δυστυχείς τους Χριστιανούς.
91. Αν, συνεπώς, τα συγχωροχάρτια κηρύττονταν σύμφωνα με το πνεύμα και την πρόθεση του Πάπα, όλες αυτές οι αμφιβολίες θα διαλύονταν αμέσως. Στη πραγματικότητα, δεν θα υπήρχαν καν.
92. Συνεπώς, διώξτε όλους αυτούς τους προφήτες που λένε στον λαό του Χριστού, «Ειρήνη, ειρήνη», και δεν υπάρχει ειρήνη (Ιερεμίας 6:14)!
93. Ευλογημένοι ας είναι όλοι εκείνοι οι προφήτες που λένε στον λαό του Χριστού, «Σταυρός, σταυρός», και δεν υπάρχει σταυρός!
94. Οι Χριστιανοί θα πρέπει να παροτρύνονται να είναι επιμελείς στο να ακολουθούν τον Χριστό, την Κεφαλή τους, μέσα από τις ποινές, τον θάνατο και την κόλαση.
95. Και έτσι να είναι βέβαιοι για την είσοδό τους στον ουρανό μέσα από πολλές θλίψεις και όχι μέσα από την ψευδή ασφάλεια της ειρήνης (Πράξεις 14:22).
Από αγάπη για την αλήθεια και από την επιθυμία να την αποσαφηνίσει, ο Αιδ. Πατήρ Μαρτίνος Λούθηρος, Μάγιστρος των Τεχνών και της Ιερής Θεολογίας, και τακτικός καθηγητής αυτών στο Πανεπιστήμιο της Βιτεμβέργης, προτίθεται να υπερασπιστεί τις ακόλουθες θέσεις και να συζητήσει επ’ αυτών επί τόπου. Συνεπώς, ζητά από εκείνους που δεν μπορούν να παρίστανται και να συζητήσουν μαζί του, να το κάνουν γραπτώς. Στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, Αμήν.1. Όταν ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είπε, «Μετανοείτε» (Ματθαίος 4:17), ήθελε ολόκληρη η ζωή των πιστών να είναι μια ζωή μετάνοιας.
2. Η λέξη αυτή δεν μπορεί να κατανοηθεί σαν να αναφέρεται στο μυστήριο της μετάνοιας, δηλαδή, στην εξομολόγηση και την ικανοποίηση, όπως παρέχονται από τον κλήρο.
3. Ωστόσο, δεν σημαίνει μόνον εσωτερική μετάνοια. Τέτοια εσωτερική μετάνοια δεν έχει αξία, αν δεν παράγει διάφορες εξωτερικές μορφές ταπείνωσης της σάρκας.
4. Η ποινή της αμαρτίας διατηρείται όσο παραμένει το μίσος προς το εγώ (δηλαδή, η πραγματική εσωτερική μετάνοια), δηλαδή μέχρι την είσοδό μας στη Βασιλεία των Ουρανών.
5. Ο Πάπας ούτε επιθυμεί ούτε είναι ικανός να συγχωρήσει οποιεσδήποτε ποινές, εκτός από εκείνες που έχει επιβάλλει η δική του εξουσία ή εκείνη των εκκλησιαστικών κανόνων.
6. Ο Πάπας δεν μπορεί να συγχωρήσει οποιαδήποτε ενοχή, παρά μόνο δηλώνοντας και δείχνοντας ότι αυτή έχει συγχωρηθεί από τον Θεό, ή, για να είμαστε ακριβείς, συγχωρώντας την ενοχή σε περιπτώσεις που επαφίενται στην κρίση του. Αν περιφρονηθεί το δικαίωμά του να δώσει άφεση στις περιπτώσεις αυτές, τότε η ενοχή θα παραμείνει σίγουρα ασυγχώρητη.
7. Ο Θεός δεν συγχωρεί την ενοχή σε κανέναν εκτός και αν την ίδια στιγμή ο άνθρωπος ταπεινωθεί σε όλα τα ζητήματα και δηλώσει υποταγή στον αντιπρόσωπό Του, τον ιερέα.
8. Οι εκκλησιαστικοί κανόνες περί μετανοίας επιβάλλονται μόνο στους ζωντανούς, και, σύμφωνα με τους ίδιους τους κανόνες, τίποτα δεν μπορεί να επιβληθεί στους αποθνήσκοντες.
9. Συνεπώς, το Άγιο Πνεύμα, μέσω του Πάπα, είναι καλό προς εμάς όσο ο Πάπας στα διατάγματά του εξαιρεί πάντα το άρθρο περί θανάτου και υψίστης αναγκαιότητας.
10. Οι ιερείς δρουν με άγνοια και πονηρά, στην περίπτωση των αποθνησκόντων, όταν τους επιβάλλουν εκκλησιαστικές ποινές για το καθαρτήριο.
11. Τα ζιζάνια της μετατροπής της εκκλησιαστικής ποινής στην ποινή του καθαρτηρίου προφανώς σπάρθηκαν ενόσω οι επίσκοποι κοιμόντουσαν (Ματθαίος 13:25).
12. Σε παλαιότερες εποχές οι εκκλησιαστικές ποινές επιβάλλονταν, όχι μετά, αλλά πριν την άφεση, ως δοκιμές πραγματικής μετάνοιας.
13. Οι αποθνήσκοντες απελευθερώνονται με τον θάνατο από όλες τις ποινές, είναι ήδη νεκροί όσον αφορά το κανονικό δίκαιο, και έχουν δικαίωμα να ελευθερωθούν από αυτό.
14. Η ατελής ευσέβεια ή αγάπη (προς τον Θεό) εκ μέρους του αποθνήσκοντος συνοδεύεται κατ’ ανάγκη από μεγάλο φόβο. Και όσο μικρότερη είναι η αγάπη, τόσο μεγαλύτερος είναι ο φόβος.
15. Αυτός ο φόβος ή ο τρόμος επαρκούν από μόνος του, για να μην αναφερθούμε σε άλλα πράγματα, για να αποτελέσει την ποινή του καθαρτηρίου, καθώς είναι πολύ κοντά στη φρίκη της απόγνωσης.
16. Η κόλαση, το καθαρτήριο και ο ουρανός φαίνονται να διαφέρουν μεταξύ τους όσο η απόγνωση, ο φόβος και η βεβαιότητα της σωτηρίας.
17. Φαίνεται σαν να πρέπει, για τις ψυχές στο καθαρτήριο, ο φόβος αναγκαστικά να μειωθεί και η αγάπη να αυξηθεί.
18. Επιπλέον, δεν φαίνεται να έχει αποδειχθεί, είτε από τη λογική είτε από τη Γραφή, ότι οι ψυχές στο καθαρτήριο βρίσκονται έξω από την κατάσταση της αξιομισθίας, δηλαδή, δεν είναι ικανές να αυξηθούν σε αγάπη.
19. Ούτε φαίνεται να έχει αποδειχθεί ότι οι ψυχές στο καθαρτήριο, τουλάχιστον όχι όλες από αυτές, είναι βέβαιες και σίγουρες για τη σωτηρία τους, έστω κι αν εμείς οι ίδιοι μπορεί να είμαστε απολύτως βέβαιοι γι’ αυτό.
20. Συνεπώς, ο Πάπας, όταν χρησιμοποιεί τα λόγια «απεριόριστη άφεση όλων των ποινών», στην πραγματικότητα δεν σημαίνει «όλες τις ποινές», αλλά μόνον εκείνες που έχει επιβάλλει ο ίδιος.
21. Άρα, αυτοί οι κήρυκες των συγχωροχαρτιών πλανώνται όταν λένε ότι ένας άνθρωπος έχει απαλλαχθεί από κάθε ποινή και έχει σωθεί μέσω των παπικών συγχωροχαρτιών.
22. Στην πραγματικότητα, ο Πάπας δεν δίνει άφεση σε καμιά ποινή στις ψυχές στο καθαρτήριο την οποία ποινή, σύμφωνα με το Κανονικό Δίκαιο, οι ψυχές έπρεπε να είχαν πληρώσει σ’ αυτή τη ζωή.
23. Αν η άφεση για όλες τις ποινές μπορούσε να χορηγηθεί σε οποιονδήποτε, ασφαλώς θα χορηγείτο μόνο στους πιο τέλειους, δηλαδή σε ελάχιστους.
24. Για τον λόγο αυτόν, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν εξαπατηθεί από αυτήν τη γενική και πολύ λογική υπόσχεση για απελευθέρωση από την ποινή.
25. Η εξουσία που έχει ο Πάπας γενικά πάνω στο καθαρτήριο αντιστοιχεί στην εξουσία που έχει κάθε επίσκοπος ή εφημέριος με έναν ιδιαίτερο τρόπο στη δική του επισκοπή ή ενορία.
26. Ο Πάπας κάνει πολύ καλά όταν χορηγεί άφεση σε ψυχές στο καθαρτήριο, όχι με τη δύναμη των κλειδιών, την οποία δεν έχει, αλλά μεσολαβώντας γι’ αυτές.
27. Κηρύττουν μόνο ανθρώπινες διδασκαλίες όσοι λένε ότι μόλις τα νομίσματα κουδουνίσουν στο χρηματοκιβώτιο, η ψυχή φεύγει από το καθαρτήριο.
28. Είναι σίγουρο ότι μόλις τα χρήματα κουδουνίσουν στο χρηματοκιβώτιο, μπορεί να αυξηθούν η απληστία και η φιλαργυρία, αλλά όταν μεσολαβεί η εκκλησία, το αποτέλεσμα είναι αποκλειστικά στα χέρια του Θεού.
29. Ποιος ξέρει αν όλες οι ψυχές στο καθαρτήριο επιθυμούν να λυτρωθούν, καθώς έχουμε τις εξαιρέσεις του Αγ. Σεβερίνου και του Αγ. Πασχαλίου, όπως αναφέρεται σ’ ένα μύθο.
30. Κανείς δεν είναι σίγουρος για την τιμιότητα της δικής του μεταμέλειας, και ακόμα λιγότερο για το ότι έχει λάβει ολοκληρωτική άφεση.
31. Ο άνθρωπος, που πράγματι εξαγοράζει την άφεση με συγχωροχάρτια, είναι τόσο σπάνιος όσο κι εκείνος που έχει πράγματι μεταμεληθεί. Στην πραγματικότητα, είναι εξαιρετικά σπάνιος.
32. Όσοι πιστεύουν ότι μπορούν να είναι σίγουροι για τη σωτηρία τους επειδή αγόρασαν συγχωροχάρτια, θα είναι αιώνια καταραμένοι, μαζί με τους δασκάλους τους.
33. Οι άνθρωποι πρέπει να είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί απέναντι σε όσους λένε ότι η συγχώρηση του Πάπα είναι ένα ανεκτίμητο δώρο του Θεού με το οποίο ο άνθρωπος συμφιλιώνεται με Εκείνον.
34. Επειδή η χάρη των συγχωροχαρτιών αφορά μόνον τις ποινές της μυσταγωγικής ικανοποίησης που καθιέρωσε ο άνθρωπος.
35. Όσοι διδάσκουν ότι η μετάνοια δεν είναι αναγκαία εκ μέρους εκείνων που σκοπεύουν να βγάλουν ψυχές από το καθαρτήριο πληρώνοντας χρήματα ή να αγοράσουν προνόμια εξομολόγησης, διδάσκουν μη χριστιανικές διδασκαλίες.
36. Κάθε αληθινά μετανοημένος Χριστιανός έχει δικαίωμα στην πλήρη άφεση της ποινής και της ενοχής, ακόμα και χωρίς να έχει συγχωροχάρτια.
37. Κάθε αληθινός Χριστιανός, είτε ζωντανός είτε νεκρός, συμμετέχει σε όλες τις ευλογίες του Χριστού και της εκκλησίας, και αυτή η συμμετοχή του χορηγείται από τον Θεό, ακόμα και χωρίς να έχει συγχωροχάρτια.
38. Παρ’ όλα αυτά, η παπική άφεση και ευλογία σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να περιφρονούνται, επειδή αποτελούν, όπως είπα (Θέση 6), τη διακήρυξη της θείας άφεσης.
39. Είναι πολύ δύσκολο, ακόμα και για τους πιο μορφωμένους θεολόγους, την ίδια στιγμή να επαινούν στους ανθρώπους τη γενναιοδωρία των συγχωροχαρτιών και την ανάγκη για αληθινή μεταμέλεια.
40. Ο Χριστιανός που ειλικρινά μετανοεί αναζητά και επιδιώκει να πληρώσει ποινές για τις αμαρτίες του. Όμως, η γενναιοδωρία των συγχωροχαρτιών μετριάζουν τις ποινές και κάνουν τους ανθρώπους να τις μισήσουν, ή τουλάχιστον τους δίνουν ευκαιρία να τις μισήσουν.
41. Τα παπικά συγχωροχάρτια πρέπει να προβάλλονται με προσοχή, μήπως οι άνθρωποι σκεφτούν εσφαλμένα ότι αυτά είναι προτιμότερα από άλλα καλά έργα αγάπης.
42. Οι Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν ότι ο Πάπας δεν σκοπεύει να δείξει ότι η αγορά των συγχωροχαρτιών θα πρέπει να συγκρίνεται, με οποιονδήποτε τρόπο, με έργα ελέους.
43. Οι Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν ότι όποιος δίνει στους φτωχούς ή δανείζει αυτούς που έχουν ανάγκη, κάνει καλύτερη πράξη από αυτόν που αγοράζει συγχωροχάρτια.
44. Επειδή η αγάπη αυξάνεται με έργα αγάπης, ο άνθρωπος γίνεται με αυτά καλύτερος. Ο άνθρωπος, όμως, δεν γίνεται καλύτερος με τα συγχωροχάρτια, αλλά απλά ελευθερώνεται από ποινές.
45. Οι Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν ότι όποιος βλέπει κάποιον που έχει ανάγκη και τον προσπερνά, αλλά όμως δίνει τα χρήματά του για την αγορά συγχωροχαρτιών, δεν εξαγοράζει την παπική άφεση αλλά την οργή του Θεού.
46. Οι Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν ότι, εκτός κι αν έχουν περισσότερα από όσα χρειάζονται, πρέπει να εξοικονομούν αρκετά χρήματα για τις ανάγκες της οικογένειάς τους και σε καμιά περίπτωση να μη τα σπαταλούν σε συγχωροχάρτια.
47. Οι Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν ότι η αγορά συγχωροχαρτιών είναι ζήτημα ελεύθερης επιλογής, όχι επιβολής.
48. Οι Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν ότι ο πάπας, χορηγώντας συγχωροχάρτια, έχει ανάγκη και άρα επιθυμεί τις ευσεβείς προσευχές τους περισσότερο από τα χρήματά τους.
49. Οι Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν ότι τα παπικά συγχωροχάρτια είναι χρήσιμα μόνον αν δεν βασίζουν την πίστη τους σ’ αυτά, αλλά είναι πολύ επιβλαβή αν, εξαιτίας τους, χάσουν τον φόβο τους για τον Θεό.
50. Οι Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν ότι αν ο Πάπας γνώριζε ότι οι κήρυκες των συγχωροχαρτιών αποσπούν χρήματα, θα προτιμούσε μάλλον να καεί η Βασιλική του Αγ. Πέτρου παρά να χτιστεί με το δέρμα, τη σάρκα, και τα οστά του ποιμνίου του.
51. Οι Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν ότι ο Πάπας θα επιθυμούσε και θα έπρεπε να επιθυμεί να δώσει από τα δικά του χρήματα, ακόμα κι αν έπρεπε να πουλήσει τη Βασιλική του Αγ. Πέτρου, σε πολλούς απ’ αυτούς από τους οποίους ορισμένοι γυρολόγοι συγχωροχαρτιών αποσπούν χρήματα.
52. Είναι μάταιο να εμπιστεύεσαι τη σωτηρία μέσω συγχωροχαρτιών, ακόμα κι αν ο αντιπρόσωπος με τα συγχωροχάρτια, ή ακόμα και ο Πάπας, επρόκειτο να προσφέρουν την ψυχή τους ως ασφάλεια.
53. Αυτοί είναι εχθροί του Χριστού και του Πάπα, όσοι απαγορεύουν συνολικά το κήρυγμα του Λόγου του Θεού σε μερικές εκκλησίες προκειμένου σε άλλες να κηρυχθούν τα συγχωροχάρτια.
54. Προκαλείται βλάβη στον Λόγο του Θεού όταν, στο ίδιο κήρυγμα, αφιερώνεται ίσος ή περισσότερος χρόνος για τα συγχωροχάρτια απ’ ό,τι στον Λόγο.
55. Ασφαλώς είναι το αίσθημα του Πάπα ότι αν τα συγχωροχάρτια, που είναι κάτι το πολύ ασήμαντο, γιορταστούν με μια κωδωνοκρουσία, μια λιτανεία, και μια τελετουργία, τότε το Ευαγγέλιο, που είναι το πιο σημαντικό, θα πρέπει να κηρυχθεί με εκατό κωδωνοκρουσίες, εκατό λιτανείες, εκατό τελετουργίες.
56. Οι αληθινοί θησαυροί της εκκλησίας, από τους οποίους ο Πάπας παίρνει και διανέμει συγχωροχάρτια, δεν έχουν επαρκώς συζητηθεί ούτε είναι γνωστοί μεταξύ του λαού του Χριστού.
57. Το ότι τα συγχωροχάρτια δεν είναι πρόσκαιροι θησαυροί είναι σαφές, επειδή πολλοί πωλητές συγχωροχαρτιών δεν τα μοιράζουν δωρεάν αλλά απλά τα συγκεντρώνουν.
58. Ούτε είναι τα ελέη του Χριστού και των αγίων, επειδή, ακόμα και χωρίς τον Πάπα, αυτά πάντα απονέμουν χάρη για τον εσωτερικό άνθρωπο, αλλά τον σταυρό, τον θάνατο, και την κόλαση για τον εξωτερικό άνθρωπο.
59. Ο Άγιος Λαυρέντιος είπε ότι οι φτωχοί της εκκλησίας ήταν οι θησαυροί της εκκλησίας, αλλά μιλούσε σύμφωνα με τη χρήση της λέξης στην εποχή του.
60. Χωρίς έλλειψη σεβασμού λέμε ότι τα κλειδιά της εκκλησίας, δοσμένα μέσω του ελέους του Χριστού, είναι αυτός ο θησαυρός.
61. Επειδή είναι σαφές ότι η εξουσία του Πάπα είναι από μόνη της αρκετή για την άφεση ποινών και περιπτώσεων που επιφυλάσσονται για εκείνον.
62. Ο αληθινός θησαυρός της εκκλησίας είναι το ιερότατο Ευαγγέλιο της δόξας και της χάρης του Θεού.
63. Όμως, ο θησαυρός αυτός είναι φυσικά εξαιρετικά επαχθής, επειδή κάνει τον πρώτο έσχατο (Ματθαίος 20:16).
64. Από την άλλη, ο θησαυρός των συγχωροχαρτιών είναι φυσικά εξαιρετικά αποδεκτός, επειδή κάνει τον έσχατο πρώτο.
65. Συνεπώς οι θησαυροί του Ευαγγελίου είναι δίχτυα με τα οποία κάποιος στο παρελθόν ψάρευε ανθρώπους του πλούτου.
66. Οι θησαυροί των συγχωροχαρτιών είναι δίχτυα με τα οποία κάποιος σήμερα ψαρεύει τον πλούτο των ανθρώπων.
67. Τα συγχωροχάρτια, τα οποία οι δημαγωγοί ανακηρύττουν ως τις μεγαλύτερες χάρες, θεωρούνται στην πραγματικότητα ως τέτοιες μόνον εφόσον προάγουν το κέρδος.
68. Παρ’ όλα αυτά, στην πραγματικότητα είναι οι ασήμαντες χάρες όταν συγκριθούν με τη χάρη του Θεού και την ευλάβεια του σταυρού.
69. Οι επίσκοποι και οι εφημέριοι είναι υποχρεωμένοι να υποδέχονται τους απεσταλμένους με τα παπικά συγχωροχάρτια με κάθε σεβασμό.
70. Αλλά είναι πολύ περισσότερο υποχρεωμένοι να ανοίγουν τα μάτια τους και τα αυτιά τους μήπως και οι άνθρωποι αυτοί κηρύττουν τα δικά τους όνειρα αντί εκείνων που τους ανέθεσε ο Πάπας.
71. Όποιος μιλάει κατά της αλήθειας αναφορικά με τα παπικά συγχωροχάρτια, ας είναι ανάθεμα και καταραμένος.
72. Όμως, ας είναι ευλογημένος όποιος είναι φύλακας κατά της λαγνείας και της ασυδοσίας αυτών που κηρύττουν για τα συγχωροχάρτια.
73. Όπως ακριβώς ο Πάπας δικαίως κατακεραυνώνει αυτούς που με οποιονδήποτε τρόπο σκέφτονται να βλάψουν με την πώληση των συγχωροχαρτιών.
74. Έτσι, ακόμα περισσότερο, προτίθεται να κατακεραυνώσει αυτούς που χρησιμοποιούν τα συγχωροχάρτια ως πρόφαση για να βλάψουν την ιερή αγάπη και την αλήθεια.
75. Το να θεωρήσουμε τα παπικά συγχωροχάρτια τόσο σπουδαία ώστε να μπορούν να συγχωρούν κάποιον, ακόμα κι αν αυτός έχει διαπράξει το αδύνατον και έχει βεβηλώσει τη μητέρα του Θεού, είναι τρέλα.
76. Αντίθετα, λέμε ότι τα παπικά συγχωροχάρτια δεν μπορούν να απομακρύνουν ούτε τη μικρότερη από τις ασήμαντε αμαρτίες, όσον αφορά την ενοχή.
77. Το να λέμε ότι ακόμα και ο Άγιος Πέτρος, αν ήταν σήμερα Πάπας, δεν θα μπορούσε να χορηγήσει μεγαλύτερες χάρες, είναι βλασφημία κατά του Αγ. Πέτρου και του Πάπα.
78. Αντίθετα, λέμε ότι ακόμα και ο σημερινός Πάπας, ή οποιοσδήποτε άλλος Πάπας, έχει μεγαλύτερες χάρες στη διάθεσή του, δηλαδή, το ευαγγέλιο, πνευματικές δυνάμεις, χαρίσματα θεραπείας, κλπ., όπως είναι γραμμένο (Α' Κορινθίους 12:28).
79. Το να λέμε ότι ο σταυρός, στολισμένος με το παπικό θυρεό και στημένος από τους κήρυκες των συγχωροχαρτιών, είναι ίσος σε αξία με τον σταυρό του Χριστού, είναι βλασφημία.
80. Οι επίσκοποι, οι εφημέριοι, και οι θεολόγοι που επιτρέπουν τέτοια λόγια να διαδίδονται μεταξύ του λαού, θα πρέπει να λογοδοτήσουν γι’ αυτό.
81. Αυτό το αχαλίνωτο κήρυγμα για τα συγχωροχάρτια καθιστά δύσκολο, ακόμα και για μορφωμένους ανθρώπους το να διασώσουν τον βαθύ σεβασμό που οφείλεται στον Πάπα από τη δυσφήμιση ή από τις δαιμόνιες ερωτήσεις των απλών ανθρώπων.
82. Όπως: «Γιατί ο Πάπας δεν αδειάζει το καθαρτήριο για χάρη της ιερής αγάπης και της τρομερής ανάγκης των ψυχών που βρίσκονται εκεί, αφού απελευθερώνει άπειρο αριθμό ψυχών για χάρη των άθλιων χρημάτων με τα οποία θέλει να χτίσει μια εκκλησία;». Ο πρώτος λόγος θα ήταν πολύ δίκαιος, ενώ ο δεύτερος πολύ ασήμαντος.
83. Επίσης, «Γιατί οι νεκρώσιμες και οι επετειακές λειτουργίες για τους νεκρούς συνεχίζονται και γιατί δεν επιστρέφει ή δεν επιτρέπει την απόσυρση των δωρεών που δόθηκαν γι’ αυτές, εφόσον είναι λάθος το να προσευχόμαστε για τους λυτρωμένους;».
84. Επίσης, «Τι είναι αυτή η καινούργια ευσέβεια προς τον Θεό και τον Πάπα, ώστε με πληρωμή χρημάτων να επιτρέπουν σε κάποιον που είναι ασεβής και εχθρός τους να εξαγοράζει από το καθαρτήριο την ευσεβή ψυχή ενός φίλου του Θεού, αντί, λόγω της ανάγκης αυτής της ευσεβούς και αγαπημένης ψυχής, να την απελευθερώσουν για χάρη της αγνής αγάπης;».
85. Επίσης, «Γιατί οι κανόνες περί μετάνοιας, που εδώ και πολύ καιρό έχουν καταργηθεί και είναι νεκροί στην πράξη και μέσω της κατάχρησής τους, σήμερα ικανοποιούνται με τη χορήγηση συγχωροχαρτιών, σαν να είναι ακόμα ζωντανοί και σε ισχύ;».
86. Επίσης, «Γιατί ο Πάπας, του οποίου ο πλούτος είναι σήμερα μεγαλύτερος από τον πλούτο του πλουσιότατου Κράσου, δεν χτίζει αυτήν τη Βασιλική του Αγ. Πέτρου με τα δικά του χρήματα, αντί να την χτίζει με τα χρήματα των φτωχών πιστών;».
87. Επίσης, «Τι είναι αυτό που συγχωρεί ή χορηγεί ο Πάπας σ’ αυτούς που, μέσω τέλειας μεταμέλειας, έχουν ήδη το δικαίωμα για πλήρη άφεση και ευλογία;».
88. Επίσης, «Ποια μεγαλύτερη ευλογία θα μπορούσε να έρθει στην εκκλησία από εκείνη που θα προέκυπτε αν ο Πάπας απένειμε αυτές τις αφέσεις και ευλογίες σε κάθε πιστό εκατό φορές την ημέρα και όχι για μια φορά, όπως κάνει τώρα;».
89. «Εφόσον ο Πάπας, με τα συγχωροχάρτια του, επιδιώκει τη σωτηρία των ψυχών και όχι τα χρήματα, αναστέλλει τα συγχωροχάρτια και τις αφέσεις που έχουν χορηγηθεί στο παρελθόν, εφόσον αυτά έχουν ίδια αποτελεσματικότητα;».
90. Το να καταπνίξουμε αυτά τα πολύ έξυπνα επιχειρήματα του απλού λαού με τη βία, και να μην τα ξεδιαλύνουμε με το να δώσουμε λογικά επιχειρήματα, είναι σαν να εκθέτουμε την εκκλησία και τον Πάπα στον περίγελο των εχθρών τους και να κάνουμε δυστυχείς τους Χριστιανούς.
91. Αν, συνεπώς, τα συγχωροχάρτια κηρύττονταν σύμφωνα με το πνεύμα και την πρόθεση του Πάπα, όλες αυτές οι αμφιβολίες θα διαλύονταν αμέσως. Στη πραγματικότητα, δεν θα υπήρχαν καν.
92. Συνεπώς, διώξτε όλους αυτούς τους προφήτες που λένε στον λαό του Χριστού, «Ειρήνη, ειρήνη», και δεν υπάρχει ειρήνη (Ιερεμίας 6:14)!
93. Ευλογημένοι ας είναι όλοι εκείνοι οι προφήτες που λένε στον λαό του Χριστού, «Σταυρός, σταυρός», και δεν υπάρχει σταυρός!
94. Οι Χριστιανοί θα πρέπει να παροτρύνονται να είναι επιμελείς στο να ακολουθούν τον Χριστό, την Κεφαλή τους, μέσα από τις ποινές, τον θάνατο και την κόλαση.
95. Και έτσι να είναι βέβαιοι για την είσοδό τους στον ουρανό μέσα από πολλές θλίψεις και όχι μέσα από την ψευδή ασφάλεια της ειρήνης (Πράξεις 14:22).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου